تحلیل نیویورک‌تایمز از حضور صالحی در ژنو

فارس: یک روزنامه آمریکایی گزارش کرد که حضور رئیس‌ سازمان انرژی اتمی ایران در این دور از مذاکرات هسته‌ای می‌تواند نشانگر آن باشد که وی تلاش می‌کند تا مانع از اعمال محدودیت‌های سخت بر فعالیت‌های هسته‌ای ایران شود. روزنامه آمریکایی «نیویورک‌تایمز» در گزارشی به حضور «علی اکبر صالحی» رئیس‌ سازمان انرژی اتمی ایران و «ارنست مونیز» وزیر انرژی آمریکا در دور جاری مذاکرات هسته‌ای ایران و 1+5 (آمریکا، انگلیس، فرانسه، روسیه، چین بعلاوه آلمان) اشاره کرد و نوشت که حضور این افراد نمایانگر پیچیدگی توافق احتمالی هسته‌ای است. این گزارش می‌افزاید حضور صالحی و مونیز ممکن است حصول پیشرفت را ساده‌تر کند اما تاکنون هیچ گونه نشانه‌ای مبنی بر قریب‌الوقوع بودن توافق جامع هسته‌ای مشاهده نشده است. نیویورک‌تایمز گزارش کرد، با اینحال برخی از ناظران غربی ابراز نگرانی کرده‌اند که صالحی احتمالاً در این دور از مذاکرات هسته‌ای حضور پیدا کرده است تا مانع از اعمال محدودیت‌‌های سخت بر فعالیت‌های هسته‌ای ایران شود و همچنین قدرت مانور «محمد جواد ظریف» وزیر خارجه ایران در مذاکرات را محدود کند. طبق این گزارش، مهلت تعیین شده ماه مارس برای رسیدن به چارچوب توافق هسته‌ای به یک نقطه عطف مهم مبدل شده است زیرا کاخ سفید مشتاق است نشان دهد که پیشرفت‌هایی در مذاکرات هسته‌ای حاصل شده است و در نتیجه بتواند کنگره را از تحمیل تحریم‌های جدید علیه ایران منصرف کند. مذاکرات هسته‌ای برای رسیدن به راه‌حل جامع در حالی در جریان است که «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی در صدد است سوم مارس به دعوت «جان بینر» رئیس اکثریت جمهوری‌خواهان مجلس نمایندگان آمریکا و بدون هماهنگی با کاخ سفید در کنگره سخنرانی کند و مانع از توافق هسته‌ای ایران و 1+5 شود. از طرف دیگر خبرگزاری آسوشیتدپرس به نقل از برخی مقامات گزارش کرد که آمریکا و ایران در حال شکل‌دهی طرحی از توافق هستند که به ایران اجازه می‌دهد به تدریج برنامه هسته‌ای خود را در طول سالهای پایانی باقیمانده از مدت زمان اجرای توافق افزایش دهد. طبق این گزارش، اگر طرفین مذاکره‌کننده بعنوان مثال در خصوص بازه 15 ساله به توافق برسند، برای مدت 10 سال بر برنامه هسته‌ای ایران کنترل شدید خواهد بود و بعد از آن محدودیت‌ها بر برنامه هسته‌ای ایران به صورت تدریجی برداشته می‌شود. آسوشیتدپرس گزارش کرد، بعد از آن ایران می‌تواند شمار سانتریفیوژهای غنی سازی اورانیوم خود را به سمت 10 هزار سانتریفیوژ یا بیشتر از تعدادی که هم‌اکنون فعال است، افزایش دهد و سطح غنی‌سازی را افزایش دهد اما در عین حال به حد اورانیوم مناسب برای ساخت تسلیحات هسته‌ای نرساند.