هنوز فرصت نكرده ام فيلم را با مردم ببينم

سرویس فرهنگی «فردا»: «اشك و سكوت»، عنوان فيلم جديد كارگرداني است كه خيلي دير به دير فيلم ميسازد. اصغر نصيري كه در كارنامه او دستياري، طراحي صحنه و ... هم ديده ميشود، اين روزها فيلمي را روي پرده دارد كه از زمان ساخته شدن آن سه سال مي گذرد؛ يك ملودرام اجتماعي كه به گفته خودش، بيش از هر كسي خانوادهها را مورد خطاب قرار ميدهد. به همين بهانه با او گفت و گويي داشتيم كه پيش روي شماست: چرا فيلم شما با سه سال تأخير اكران شده است؟ -اين فيلم سال 90 ساخته شد و قسمت اين بود كه حالا اكران شود. ما «اشك سكوت» را به صورت ديجيتال كار كرده بوديم و سال 91 برايش پروانه گرفتيم. مي خواستم اواخر همان سال يا در ابتداي 92 اكرانش كنم اما شنيدم تعداد زيادي از سينماها دارد ديجيتالي مي شود و ترجيح دادم صبر كنم تا بعد از انجام شدن اين كار فيلم را به نمايش در بياورم چون به هر حال هزينه تبديل فيلم بالا بود. تهيه كنندگي و كارگرداني توأمان كار را براي شما دشوار نكرد؟ -نه، من عضو پيوسته انجمن تهيه كنندگان مستقل سينماي ايران هستم كه جزو شوراي عالي تهيه كنندگان نيز هست. عضو پيوسته كانون كارگردانان سينماي ايران نيز هستم. سخت نيست! شما با يك رويكرد اجتماعي فيلم را ساختيد يا صرفا از قصه خوش تان آمد و شروع به كار كرديد؟ -داستان فيلم در مورد مادر و دختري به نام هاي پوران و ترانه است كه براي ديدن مادربزرگ ترانه به ايران ميآيند و بعد از ترس بر ملا شدن يك راز، مجبور مي شوند حضور خود را در كشور مخفي نگه دارند. «اشك و سكوت» يك ملودرام اجتماعي است و عباس نادري نوشتن فيلمنامه آن را بر عهده داشت. دخل و تصرف من در متن نيز بسيار كم بود. چيزي كه مرا براي ساخت فيلم ترغيب كرد، خود داستان بود. اين فيلمنامه تعليق خود را از ابتدا تا آخر نگه ميدارد و من نيز در پرداخت خود سعي كردم اين تعليق را تا پايان كار حفظ كنم. تماشاگر نميتواند به سادگي پايان فيلم را حدس بزند و اين چيزي بود كه مورد تأكيد من هم قرار گرفت. انتخاب ليلا بوشهري و زهرا اويسي در نقش مادر و دختر كمي عجيب نبود؟ -خانمي مانند ليلا بوشهري اگر در سن پايين ازدواج كرده باشد ميتواند دختري مثل زهرا اويسي داشته باشد، ضمن اينكه بانوان ايراني همواره جوان ميمانند! نميدانستيد؟! گذشته از شوخي هر دوي اين بازيگران بسيار بااخلاق و حرفهاي هستند و من از عملكرد هر دو راضي هستم. ممكن است كمتر پيش آمده باشد اين دو بازيگر نقش اصلي فيلمي سينمايي را بر عهده بگيرند اما به نظر من بهترين كارايي را در فيلم داشتند. خودتان صرفا به نيت فروش بيشتر، براي استفاده از چهرهها تمايل نداشتيد؟ -چرا با تعدادي از بازيگران صحبت كرده بودم اما از آنجا كه ابتدا قرار بود اين فيلم در اصفهان فيلمبرداري شود، متأسفانه امكان همكاري ميسر نشد. عدهاي هم به سبب تداخل زماني با پروژههاي ديگر معذرتخواهي كردند. مثلا دوستاني مثل سارا خوئينيها، الهام حميدي، سمانه پاكدل يا لعيا زنگنه فيلمنامه را خوانده و پسنديده بودند، اما در آن برهه زماني امكان همكاري فراهم نشد. گويا با سعيد راد هم صحبتهايي كرده بوديد. -بله ايشان اتفاقا فيلمنامه را هم خوانده بود و خوشش آمده بود اما بايد به يك مسافرت ميرفت و حتي پيشنهاد داد شروع فيلمبرداري را عقب بيندازيم تا برگردد، اما مرحله پيش توليد طي شده بود و اين امكان براي ما وجود نداشت. در آخرين روزهاي پيش از فيلمبرداري شرايط ما براي كار در اصفهان فراهم نشد و در تهران كليد زديم، آن هم وقتي خيلي از بازيگرها تنها به خاطر شهرستان بودن لوكيشن، با ما همراه نشده بودند! بنابراين اصفهان، لوكيشني نبود كه در پيشبرد داستان شما نقش داشته باشد؟ چرا از ابتدا آنجا را انتخاب كرده بوديد؟ -سرمايه گذارمان اصفهاني بود و قرار بود امتيازاتي از اين شهر بگيريم، اما در آخرين روزها امكان همكاري ميسر نشد و من با سرمايه شخصي خودم شروع كردم. اين روزها مشغول به چه كاري هستيد؟ گويا يك فيلم جديد را هم شروع كرده ايد. -اين روزها درگير رساندن آنونس به سالنهاي سينماي برخي شهرستانها هستم و همچنين به دنبال ساخت تيزر براي تلويزيون. هنوز فرصت نكرده ام فيلم را با مردم ببينم. گذشته از اين، همانطور كه گفتيد بزودي «مسلخ» را هم كليد ميزنيم. پروانه ساخت اين فيلمنامه را گرفتهام و قرار است با تهيهكنندگي و كارگرداني خودم توليد شود. نمي گوييد چه حال و هوايي دارد؟ -قصه از خودم است و آن هم يك درام اجتماعي است. تعليق آن را از «اشك سكوت» هم بيشتر كردهام. انگيزه حضور در جشنواره فيلم فجر به كار شما جهت نميدهد؟ فكر ميكنم از آن دسته كارگرداناني باشيد كه بيشتر به مخاطب و گيشه فكر ميكنند. -جشنواره را دوست دارم اما نسبت به حضور در آن هيچوقت دغدغهاي نداشتهام. هيچ وقت اينطور نيست كه به خاطر غيبت داشتن در اين رويداد، ناراحت و دلگير باشم. هميشه دوست دارم مردم فيلمم را ببينند براي آنان تأثيرگذار واقع شوم. از نگاه شما نياز امروز اين مخاطبي كه ميگوييد براي شما در اولويت است، چيست؟ -الان ديگر نه ميشود ذائقه مخاطب را محدود كرد و نه شناخت كاملي از آن به دست آورد. گاهي براي فيلمي يك فروش بالا پيشبيني ميشود اما در عمل هرگز گيشه خوبي به دست نميآورد. گاهي هم پيش ميآيد به هزار و يك دليل، تعداد كمي از تماشاگران پا به سالن نمايش دهنده فيلم ميگذارند اما با احساس رضايت از آن بيرون ميآيند. ذائقه مخاطب امروزي سينماي ايران چيزي نيست كه من يا همكارانم بتوانيم تعيين كنيم. مسوولاني كه وظيفه تصميمگيري و صدور پروانه ساخت دارند بيش از هر كسي در جهتدهي به سلائق مردم نقش دارند. شايد من نوعي، دوست داشته باشم ذائقه بيننده را به سمت كمدي بكشانم اما توانايي فيلمسازي در اين عرصه را نداشته باشم. گاهي هم هست كه مهارت لازم موجود است اما صلاح دوستان مسوول چيز ديگري است. اساسا سينما وقتي مخاطبمحور ميشود كه هر فيلمساز بتواند سليقه خودش را پياده كند و تماشاگر خودش را به دست بياورد. گاهي پيش ميآيد فيلمساز براي اولويتهاي اول و دوم و سوم خود، «نه» ميشنود و طبيعي است كه وقتي بالاخره به يكي از طرحهايش مجوز ميدهند بين فيلمسازي با حداقليترين شرايط و خانهنشيني، اولي را انتخاب ميكند و نتيجه كارش هم ايدهآل در نميآيد. اگر فيلمنامهاي مغاير با ولايت فقيه و جمهوري اسلامي نباشد و شئونات اخلاقي را نيز زير پا نگذاشته باشد استحقاق ساخته شدن را دارد. وقتي سليقه فردي بر ضوابط عمومي برتري مييابد چه انتظاري ميتوان داشت؟ براي فيلم هاي بعديتان نيز طرفدار همين ساختار اجتماعي و ملودرام هستيد يا اينكه ممكن است مثلا كمدي را هم تجربه كنيد؟ -نه هيچ رگه طنزي در «مسلخ» ديده نميشود. رويكردي كاملا اجتماعي دارد و مخاطب آن هم مثل ساير فيلم هايم خانواده است، به خصوص زوجهاي جواني كه به تازگي تشكيل زندگي دادهاند و بايد بدانند سازگاري در زندگي بيش از هر چيزي ديگري اهميت دارد.

منبع: بانی فیلم