عوارض مصرف طولانی‎ داروهای آرام‎بخش

ایسنا: یک متخصص مغز و اعصاب و روان گفت: مصرف در دوز بالا و طولانی ‎مدت داروهای آرام‎بخش، منجر به ایجاد عوارض گوناگون جسمی در فرد می‎شود. دکتر حاتم زبردست اظهار کرد: گرچه بیشتر مواقع داروها دارای خواص معجزه‎آسای درمانی بسیاری هستند، اما اگر بیشتر از مقدار یا خارج از مدت توصیه ‎شده مصرف شوند، می‎توانند برای بدن اثری همچون سم داشته باشند. وی ادامه داد: برای مثال شاید حدود 2 کیلو سم بوتولیسم برای از بین بردن کل جمعیت جهان کافی باشد، اما تحقیقات نشان داده همین سم دارای خواص درمانی بسیاری است و امروزه برای رفع بسیاری از بیماری‎ها و مشکلات بدنی مورد استفاده قرار می‎گیرد. زبردست خاطرنشان کرد: گاها مشاهده می‎شود، بسیاری از افراد بی‎تجربه و ناآگاه که دارای اطلاعات اندکی در حوزه داروها و نحوه مصرف هستند، توصیه‎های درمانی برای مصرف برخی از داروها به بیماران ارایه می‌دهند که ممکن است منجر به ایجاد عوارض و مشکلاتی در فرد شود. این متخصص مغز و اعصاب تصریح کرد: داروها از لحاظ مقدار و طول مدت درمان با هم تفاوت دارند و بسته به نوع بیماری، دوره درمان و مقدار مصرف هم تفاوت دارد. وی افزود: این داروها دو نوع عوارض در فرد بیمار ایجاد می‎کنند، عوارض آنی (همان عوارض ابتدایی مصرف دارو) و عوارض طولانی‎مدت ( مصرف در دوزبالا و مدت‎زمان طولانی) که باید پزشک با عوض‎ کردن یا قطع دارو، جلوی این عوارض را بگیرند. مصرف داروهای آرام‏بخش به گونه‎ای است که از مقدار کم شروع و در فاصله یک هفته تا 10 روز و بر اساس نظر پزشک، مقدار مصرف بیشتر می‎شود تا بدن و سیستم اعصاب به تدریج و آرام خود را با دارو وفق دهند. زبردست گفت: در شروع درمان ممکن است بدن واکنش‎هایی نشان داده و دچار ناسازگاری با دارو شود، اما بعد از طی این مدت، اثرات مثبت دارو خود را نشان می‎دهد. وی تاکید کرد: یک پزشک باید میزان حداکثر و حداقل دوز دارو را بداند و به تدریج بدن بیمار را با دارو وفق دهد. مصرف در دوز بالا و طولانی‎ مدت، ممکن است باعث ایجاد عوارض ناخواسته‎ای در فرد شده و وی را دچار عوارض گوناگون جسمی کند. این متخصص مغز و اعصاب تصریح کرد: داروهای اعصاب معمولا اعتیادآور نیستند بلکه مصرف طولانی‎ مدت آن‎ها وابستگی و عادت به دارو را در فرد بیمار ایجاد می‎کند. وی تاکید کرد: پزشک باید مراقب مقدار مصرف داروی بیمار خود باشد، وی را از عوارض مصرف طولانی‎ مدت آن آگاه سازد، مراقب باشد از مصرف بیش از اندازه آن‎ها پرهیز کند و نهایتا اگر بیمار اصرار به ادامه دارو داشت، آن را با داروی مشابه و کم‎خطرتری جایگزین کند.