سالهای‌اورژانسی‌گردشگری

از سوی دیگر میزان خروج گردشگران از ایران نیز اگر چه در سال ۱۹۹۸ حدود یک میلیون و ۷۰۰ نفر بوده است ۱۵ سال بعد این میزان به ۷ میلیون نفر افزایش پیدا کرده است و همیشه در طول این سالها میزان خروج گردشگران از ایران از میزان ورود گردشگران خارجی بیشتر بوده است و ایرانی ها تمایل داشتند که پول سفرشان را در کشورهای دیگر خرج کنند تا در استانهای پر بازدید ایران.

به همین علت است که میزان درآمد حاصل از ورود گردشگران به ایران با درآمدی که از کنار سفر ایرانی ها به خارج به دست می آید، همخوان نیست. در این باره رئیس سازمان میراث فرهنگی در سخنرانی هایش همیشه می گوید: در سال ۲۰۱۳، یک میلیارد و ۱۸۷ میلیون نفر گردشگر در کشورهای دنیا جابجا شدند که درآمد حاصل از این جابجایی هزار و ۲۵۰ میلیارد دلار بود . با این حساب سهم ما از این درآمد باید ۱۰۰ میلیارد دلار باشد و یا به احتساب داشتن یک درصد جمعیت دنیا باید بین ۱۲ تا ۱۳ میلیارد دلار از این درآمد از آن ایران باشد .

سلطانی فر ادامه می دهد: این درحالی است که درسال ۲۰۱۳ حدود ۴.۵ میلیون نفر گردشگر ورودی از کشورهای دیگر وارد کشور ما شدند که این افراد هم بنا به شرایط کشورشان،در ایران هزینه زیادی نکردند،یک میلیون نفر از جمهوری آذربایجان ، یک میلیون و ۶۰۰ هزار نفر از عراق و بقیه از دیگر کشورهای همسایه بودند که از این محل ۵ میلیارد دلار در آمد نصیب کشور شد . همچنین در این مدت ۷ میلیون نفر از کشور خارج شدند که ۲ میلیون و ۲۰۰ نفر به عتبات عالیات ، ۶۰۰ هزار نفر به عربستان برای حج تمتع و عمره و بقیه به کشورهای اطراف سفر کردند و حدود ۱۰ میلیارد دلار هزینه کردند، یعنی این میزان مبلغ از کشور خارج شد. بنابراین درآمد بخش گردشگری کشور در سال ۹۲ حدود ۵ میلیارد دلار و خروجی ۱۰ میلیارد دلار بود .

تراز خروج ارز آن هم به میزان دو برابر در مقایسه با ورود ارز حاصل از ورود گردشگران به کشور به حدی با یکدیگر تفاوت دارد که کمتر می توان به افق سند چشم انداز ۲۰ ساله ایران امیدوار بود. چرا که در سند چشم انداز ۲۰ ساله آمده باید تا پایان سال ۱۴۰۴ حدود ۲۰ میلیون گردشگر با درآمد ارزی ۲۵ تا ۳۰ میلیارد دلار در کشور داشته باشیم، اکنون که ۱۱ سال زمان رسیدن به برنامه های مشخص شده می گذرد، ایران چقدر باید در این زمینه تلاش کند تا حداقل در سالهای باقی مانده به شراط مطلوبی برسد؟

در این باره، امید زارعی نیا، از کارشناسان ارشد حوزه گردشگری به خبرنگار مهر گفت: حساب کنید که ایران در سال ۱۳۹۳ دارای ۴ میلیون گردشگر ورودی است و باید در سال ۱۴۰۴ حدود ۲۰ میلیون گردشگر را میزبانی کند یعنی باید در طول ۱۱ سال میزبان ۱۶ میلیون گردشگر باشد. اما مقایسه آماری روند افزایش میزان گردشگران ورودی به ایران در طی ۱۵ سال اخیر نشان می دهد که این روند بسیار کند انجام می شود درحالی که باید حداقل به تعداد گردشگران ورودی هر ساله ایران یک میلیون نفر اضافه شود تا به رقم ۲۰ میلیونی برسیم.

وی ادامه داد: در طول یک سال اخیر به علت اتفاقات خوشایند در حوزه سیاست های خارجی جاذبه های گردشگری ایران در رسانه های بین المللی معرفی شده است بدون اینکه متولیان این حوزه دخالتی در تبلیغات مثبت آنها درباره ایران داشته باشند. همین اتفاقات نشان می دهد که بسیاری از فعالیت های حوزه گردشگری در عرصه بین الملل تنها از عهده سازمان متولی آن بر نمی آید و باید همه سازمانها و نهادها و وزارت خانه ها فعالیت اورژانسی انجام دهند تا میزان ورود گردشگران خارجی و درآمد حاصل از آن به هدف مورد نظر نزدیک شود. در غیر این صورت ایران بازی رقابت برای جذب گردشگر را در بین کشورهای همسایه باخته است.

در مقابل این اظهار نظر، اسماعیل قادری عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی معتقد است که از اساس پیش بینی های سند چشم انداز توسعه گردشگری کشور اشتباه است و شرایط جهانی در نظر گرفته نشده است به همین علت است که اکنون در سال ۲۰۱۴ شاهد ورود تنها ۴ میلیون گردشگر به ایران هستیم.

وی به خبرنگار مهر گفت: ایران طرح ملی گردشگری داشت که هزینه های زیادی نیز برای تدوین آن پرداخت شد ولی به دلیل برخی مشکلات به تصویب نرسید و به جای آن سند چشم اندازی تدوین کردند که آمارهای ارائه شده در آن از واقعیت دور است مانند اینکه گفته شده در سال ۲۰۲۰ ایران دارای دو درصد از کل گردشگران جهان خواهد بود این دو درصد به پیش بینی سازمان جهانی جهانگردی حدود ۳۲ میلیون نفر می شود اما سازمان میراث فرهنگی آن را ۲۰ میلیون نفر حساب کرده است. جدا از این باید تا آن سال حداقل شاهد خیزش بزرگی در حوزه زیرساختهای گردشگری باشیم اما آیا این اقدامات انجام شده است که هر بار در سخنرانی هایمان از ورود ۲۰ میلیون گردشگر خبر می دهیم؟

قادری تصریح کرد: برای اینکه به عدد ۲۰ میلیون گردشگر تا سال ۱۴۰۴ برسیم چقدر باید تلاش کنیم؟ ورود جهانگرد به ایران فقط این نیست که بیاید و برود بلکه باید شرایط ورود برای آنها آماده شود و آنها متقاضی ورود به ایران شوند. بنابراین توسعه گردشگری را نمی توان در فضای انتزاعی پیش بینی کرد احساس من این است که در سند چشم انداز ۲۰ ساله این جامعیت دیده نشده است و تنها اعلام کرده اند که چون در سال ۱۴۰۴ سهم گردشگری در جهان افزایش می یابد ایران نیز باید پا به پای آن در گردشگری توسعه داشته باشد. درحالی که این یک آرمان گرایی است ولی آرمان گرایی را نمی توان جزو برنامه ریزی ها قرار داد چون باید شرایط جهانی درآن لحاظ شود.

وی توضیح داد: اکنون روند ورود گردشگر به ایران افزایش پیدا کرده ولی این موجی است که به زودی می خوابد. چون اکنون شرایط کشورهای منطقه ملتهب است و گردشگران به جای رفتن به این کشورها، ایران را انتخاب کرده اند. همانطور که در دولت اصلاحات شاهد ورود گردشگران زیادی بودیم و پس از آن این موج خوابید ولی ترکیه و امارات این موج را به سمت خود کشاندند و هنوز هم از آن استفاده می کنند. بنابراین باید اکنون که گردشگران به ایران توجه نشان داده اند، سعی کنیم آن را مدیریت کرده و برای تداوم آن برنامه ریزی کنیم.

اینکه ایران بر طبق سند چشم انداز هدفی را در بخش گردشگری دنبال کند و سعی کند به آماری بزرگ هر چند خیلی آرمانی دست پیدا کند اتفاق ناخوشایندی نیست. بلکه اتفاق ناخوشایند اینجاست که فقط به آمارها توجه شود و متولیان گردشگری اعلام نکنند که برای پذیرایی از ۲۰ میلیون گردشگر در ۹ سال اخیر چه اقدامی انجام داده اند. شاید اکنون که درها به روی گردشگران خارجی باز شده است و آنها هم تمایل خود را برای دیدن جاذبه های ایران نشان داده اند، بهتر باشد فعالیت های اورژانسی ایران معطوف به تبلیغات بیشتر و استفاده از این فرصت ناب باشد و به قول معروف نان را به تنور تا زمانی که داغ است، بچسبانیم. حضور ایران در نمایشگاههای بین المللی گردشگری، تبلیغات در شبکه های خارجی و تلویزیونی، ارائه تسهیلات به گردشگران خارجی، لغو روادید برای سفرهای توریستی نمونه ای از این فعالیت ها می تواند باشد.

منبع: مهر