توصیف متفکر مسیحی از شخصیت رهبر معظم انقلاب/ یادداشتی که «جرداق» برای «امام موسی صدر» نوشت +تصاویر

سرویس سیاسی «فردا»؛ جورج جرداق متفکر و ادیب مسیحی لبنانی نویسنده کتاب «امام علی، صدای عد الت انسانی» چهاردهم آبان ۱۳۹۳ درگذشت، وی از متفکران برجستۀ عرب بود که سال‌های بسیاری از عمرش را صرف پژوهش و نوشتن دربارۀ امام علی(ع) کرد. از او در سفری که در سال 1997 به ایران آمدم، با رهبر معظم انقلاب دیدار کرده و گفت‌وگو کردیم. احساس کردم که بواقع، انسانی بزرگ است، چه، از ویژگی‌های انسان بزرگ تواضع است. ایشان به همان اندازه که بزرگ بود، متواضع هم بود. وی افزود: در آن دیدار در مورد امام علی(ع) و انگیزه‌هایی صحبت کردیم که موجب شده بود در مورد امام علی(ع) کتاب بنویسم. ایشان کتابم را خوانده و بسیار پسندیده بود و من نیز به این خاطر از ایشان تشکر و به ایشان عرض کردم که بحق، نام شما باید امام باشد و ما از شاگردان شما هستیم. جرج جرداق درباره برداشت خود از شخصیت رهبر انقلاب گفت: ایشان یک انسان متفکر، فرهیخته، دانا، بزرگوار، وارسته و متواضع بود، همان گونه که شایسته یک رهبر است. در مورد ایشان باید بگویم که او پیرو امام خمینی(ره) است و امام خمینی(ره) هم پیرو امام علی(ع) بود. آیت‌الله خامنه‌ای، مردی بزرگ است و اگر این‌گونه نبود، به این مرتبه نمی‌رسید. وی گفت: من می‌دانم هر کس بخواهد شخصیت ایشان را تعریف کند، او را شخصیتی در منتهای انسانیت و بر قله اخلاق و عدالت معرفی خواهد کرد. ایشان انسانی بزرگ است و ایران به خاطر وجود چنین شخصی باارزش است. من از همین جا آرزو می‌کنم که ایران در این زمان همان‌گونه که شایسته چنین مردی است، همراه با عدالت و اخلاق و همه خوبی‌ها باشد. به صورت کلی می‌توانم بگویم که امام خمینی(ره) و امام خامنه‌ای بر راه و روش امام علی(ع) حرکت کرده‌اند. این متفکر مسیحی همچنین به مناسبت انتخاب امام موسی صدر به ریاست مجلس اعلای شیعیان لبنان در یادداشتی که در تاریخ ۱۹۶۹/۶/۱۲ در مجلۀ الصیاد بیروت منتشر شد،به تجلیل از شخصیت امام موسی صدر می‌پردازد. متن کامل این نامه از این قرار است: «با خبر انتخاب ‌امام ‌موسی ‌صدر به ‌ریاست ‌مجلس ‌اعلای شیعیان ‌لبنان غافلگیر نشدم. از شادی ‌همۀ ‌مردم ‌لبنان ‌از شیعیان ‌گرفته ‌تا مسیحیان ‌و اهل‌ سنت ‌به ‌یک ‌اندازه، برای ‌انتخاب ‌این‌ مرد بزرگ‌ به ‌این ‌منصب ‌بزرگ ‌غافلگیر نشدم، زیرا امام ‌موسی ‌صدر سیمایی ‌آرمانی ‌و زیبا و بزرگوار از یک عالم ‌دینی ‌است؛ اخلاقی ‌والا ‌و دلی ‌مهربان‌ و سینه‌ای ‌گشاده‌ به ‌روی ‌همة‌ مردم‌ دارد که ‌برای ‌عشق‌ کامل و فراگیر گنجایش‌ دارد؛ و عقلی ‌روشنگر و چهره‌ای ‌مطمئن ‌دارد. با او دیدار می‌کنی، گویی که ‌پدرت ‌یا برادرت ‌یا کسی ‌را دیده‌ای که ‌آرزوی ‌دیدارش ‌را داشته‌ای ‌و دست ‌تقدیر آن را برایت‌ میسر کرده ‌است. امام‌ موسی ‌صدر سیمای ‌زیبا و باشکوه ‌انسان‌ است، آن‌گونه‌ که ‌امام ‌بزرگوار علی‌بن‌ابی‌طالب(‌ع) خواسته ‌است: ‌دادگر و راست‌گو و پاکدست ‌و عالِم ‌و عامل ‌به ‌علم‌ خویش‌ است‌ و مجال ‌نیکوکاری ‌را غنیمت می‌شمرد و در مسیر هدایت، به ‌سبب ‌اندکی ‌شمار پویندگان ‌آن ‌دچار هراس ‌نمی‌شود و نزدیکی او به ‌مردم ‌با نرم‌خویی ‌و مهربانی و بخشش ‌مال و گشاده‌دستی همراه ‌است. این ‌صفات ‌علوی والا‌ که ‌در شخصیت ‌امام ‌موسی ‌صدر گرد آمده، بارقه‌ای از این‌ حدس‌ را بر تو ‌می‌افکند که ‌گویی ‌امام ‌از زبان ‌امام‌ بزرگوار پسر ابوطالب ‌به ‌تو می‌گوید: «نیت دارم که بسیاری از کارهای ‌نیک ‌را ‌انجام ‌دهم و به ‌دسته‌ای ‌از آن‌ها عمل ‌می‌کنم ‌و بر آنچه‌ ‌از کفم ‌رفته‌ است، حسرت می‌خورم‌ که ‌چگونه ‌بدان ‌عمل ‌نکرده‌ام.» ساده‌ترین ‌سخنی که ‌می‌توان دربارۀ شخصیت ‌امام ‌موسی ‌صدر گفت ‌این ‌است ‌که ‌اگر با او هم‌نشین ‌شوی ‌و گرمای ‌مهرورزی و مهربانی و خلق‌ کریمش ‌تو را در بر گیرد، احساس ‌می‌کنی که ‌تشیع فقط صفت‌ شیعیان ‌نیست ‌بلکه ‌در درجۀ ‌نخست ‌از آنِ تو نیز هست. ادیان در حقیقتِ‌ نهایی‌شان،‌‌ همان اصول ‌اخلاقی ‌متعالی‌اند ‌که همه در خدمت انسان‌اند، از ‌سرچشمه‌ و مجرا گرفته تا مصب؛ و فقط کسانی ‌میان ‌آن‌ها جدایی ‌می‌افکنند که ‌نتوانسته‌اند به ‌بوستان‌های ‌روحانیتی که ‌پیامبران‌ بزرگ‌ در آن‌ و زیر ستارگان ‌ابدی آن‌ زیسته‌اند، راه‌ یابند و حایلی در برابر وزش نسیم‌ ‌روح‌ شده‌اند و آن دین ‌را ابزار سود یا جاه‌طلبی یا هر دو قرار داده‌اند. ما به ‌امام ‌سید موسی ‌صدر زنده‌باد می‌گوییم‌ و سخن جد او، امام‌ بزرگوار حسین(ع) را تکرار می‌کنیم‌ که ‌ «صاحب همت ‌بزرگ ‌جز از سربلندی، سر باز می‌زند و چونان‌ زبانة‌ آتش ‌است‌ که ‌برافروزاننده‌اش‌ پنهانش ‌می‌کند، ولی ‌جز برآمدن‌ و زبانه ‌کشیدن ‌نتواند.»