فرزندان امام حسین(ع) کیستند؟

در بخشی از فصل پایانی این کتاب می‌خوانیم: حسین همچنان در کنار پیکر عباس نشسته است که عباس از پیکر خود برمی‌خیزد. افواج بی‌شمار ملائک، با هودج‌هایی از نور و چهره‌هایی سرشار از شور و سرور، او را چون نگین در حلقه حضور می‌گیرند. عباس اگرچه همه‌شان را به روشنی و وضوح می‌بیند اما چشم از چراغ حسین بر نمی‌دارد. انگار ناخودآگاه و بی‌اراده در باشکوه‌ترین و نورافشان‌ترین هودج نشانده می‌شود و صدایی نرم و لطیف در گوشش طنین می‌افکند: برویم. عباس که همچنان سراپای نگاهش مجذوب حضرت حسین است با اراده و خودآگاه می‌پرسد؛ کجا!؟ و ملائک گویی که یک تن‌اند تکثیر شده در هزاران هزار، با دست نشان می‌دهند و به زبان - یکصدا - می‌گویند: بهشت! عباس به خود یا به آنان می‌گوید: این خلاف ادب، خلاف مروت، خلاف اخوت، خلاف ارادت، خلاف مواسات و خلاف عاشقی است که من پیش از حسین قدم به بهشت بگذارم. و بعد با لحنی که از حضور آشکار و استوار پاسخ در دل سوال حکایت می‌کند، می‌پرسد: - اگر حسین پشت سر است، اصلا بهشت پیش رو کجاست؟ به چه معناست!؟ عباس که اکنون میان او و زمین هزاران گام فاصله افتاده است محکم و قاطع می‌گوید: - اگر به اختیار من است، قدم از قدم بر نمی‌دارم. من بی حسین کیستم!؟ من بی حسین نیستم. من از حسین آمده‌ام و به حسین باز می‌گردم. و پیش از اتمام آخرین جمله‌اش؛ «مبدأ و مقصد من...» خود را در جایگاه پیشین و در کنار حسین می‌بیند و ادامه می‌دهد: «... شمایید! حسین جان! مولای من! » نگران حسین مباش عباس من! روشنی دیده و دلم! بیا پسرم! بیا عباس من! نگران حسین مباش! تا ساعتی دیگر او نیز به ما می‌پیوندد. شعر: ظهر روز دهم منظومه ظهر روز دهم اثری از زنده یاد قیصر امین‌پور برای نوجوانان است که برای نخستین بار توسط وی در سال ۶۵ سورده و منتشر شده است. در این کتاب مرحوم امین‌پور با بهره‌گیری از ظرافت‌های بیانی زبان شعر به سراغ روایت بخشی از ماجرای ظهر عاشورا رفته است که به شهادت حضرت علی اکبر(ع) ارتباط پیدا می‌کند. توصیف‌های زیبا در کنار بهره‌مندی دقیق و هوشمندانه از عبارت و اصطلاحات برای بیان نوجوانانه زا حادثه عاشورا از منظومه ظهر روز دهم یکی از ماندگارترین آثار ادبی آئینی نوجوانانه در تاریخ ادبیات انقلاب اسلامی را ساخته است. یکی از مهمترین ویژگی‌های این منظومه شاعرانه تاکید شاعر بر سازی و جاری بودن حادثه کربلا و باقی‌ماندن المان‌های آن برای زندگی انسان معاصر است.