بزرگترین کلکسیون‌های استخوان انسان در جهان/ دخمه‌هایی برای یادآوری سرنوشت انسان + تصاویر
در تعدادی از دخمه‌های پراکنده در سراسر جهان اسکلت‌های انسان‌های قرون گذشته برای یادآوری جنایت‌های بشری و متوجه کردن انسان به زندگی پس از مرگ به شکلی هنری مرتب شده اند. دخمه‌هایی که عموما در اطرف کلیساهای قدیمی در قاره‌های آفریقا، آسیا و اروپا قرار دارند.
سرویس اجتماعی«فردا»: کلیسای سنت باربارا در جمهوری چک یکی ار بناهای شهر کونتا هورا در قرون وسطاست. در سال 2001 و در جریان عملیات ترمیم این کلیسا بیش از 50 هزار استخوان مرده در زیر این کلیسا کشف شد. تاریخ دانان معتقدند این کلیسا یکی از مراکز امانت‌گذاری استخوان مردگان بوده است.
همچنین کلیسای کوچک سدلک در حوالی شهر تاریخی کونتا هورا و در 75 کیلومتری پراگ واقع است. هر چند این کلیسا از قرن چهاردهم به امانت‌گیری استخوان مردگان مشغول بوده است اما دکوراسیون فعلی آن با بیش از 40 هزار استخوان باقی مانده از قرن 18 تزئین شده است.
کلیسای سانتا ماریا در اسپانیا نیز یکی از بزرگترین مراکز امانت‌گیری استخوان مردگان در فاصله قرون 17 تا 19 در اروپا بوده است. محققان در اطراف این کلیسا که در نزدیکی شهر وایادولید اسپانیا قرار دارد یکی از بزرگترین محل‌های نگهداری استخوان مردگان را پیدا کردند.
اما بزرگترین دخمه امانت مردگان در جایی در زیر شهر پاریس فرانسه قرار دارد جایی که بیش از شش میلیون استخوان شهروندان پاریس در تونل‌هایی زیرزمینی بیش از 2 کیلومتر نگهداری می‌شود.
بزرگترین مرکز نمایش اسکلت مردگان در قاره آفریقا متعلق به کشور روندا است. بیش از 45 هزار اسکلت متعلق به نسل‌کشی سال 1994 که در آن بیش از 800 هزار نفر کشته شدند در گوردخمه کلیسای کاتولیک نیاماتای روندا به نمایش گذاشته شده است.
کلیسای شهر ژاژک لهستان که از اسکلت هزاران انسان ساخته شده است چشم هر بیننده ای را به خود مشغول می دارد. ساخت این کلیسا توسط یک کشیش محلی به نام "وسلاو توماسک" صورت گرفته است و یادآور سربازانی می باشد که در جنگ سیلیسیا و جنگ های ۳۰ ساله لهستان جان خود را از دست داده اند و یا افراد غیر نظامی که بر اثر بیماری طاعون و وبا سرنوشت مرگباری داشته اند. کشیش لهستانی پس از مشاهده اجساد قربانیان، بقایای اسکلت آنها را جمع آوری کرده و در سال های ۱۷۷۶ تا ۱۸۰۴ آنها را در دیوارهای کلیسا کار گذاشته است، به گونه ای که استخوان های جمجمه و پای ۳۰۰۰ قربانی با دقت زیاد در دیوارها و سقف های کلیسا جای گرفته و بیش از 21 هزار استخوان دیگر در سرداب کلیسا مدفون شده است .
جمع آوری استخوان مردگان و دفن نکردن آنها تنها محدود به اروپا نبوده است بلکه در اندونزی نیز مردم به جای دفن کردن مردگان آنها را در قفس‌هایی از بامبو قرار می‌دادند تا تجزیه شوند سپس استخوان‌های باقی مانده را در محل‌های مخصوصی ذخیره می‌کردند. البته هنوز در روستایی با نام کوبان در اندونزی که اهالی آن خود را بالی اصل می‌دانند به سنت‌های تاریخی وفادار مانده‌اند و به همان شیوه تاریخی با اجساد مردگان برخورد می‌کنند.