سرویس سیاسی «فردا»:
روزنامه «وزگلاد» روسیه دیروز، پنج شنبه در یادداشتی به قلم «پیتر آکوپوف» و با عنوان «انتخاب آریایی: ایران و روسیه ملزم به مشارکت راهبردی با یکدیگر هستند»، نوشت: در حال حاضر بیش از هر زمان دیگر این احتمال وجود دارد که رایزنی‌هایی که در وین آغاز شده، نهایتا منجر به بسته شدن پرونده هسته‌ای ایران شده و این موضوع دیگر از ردیف یکی از مهمترین موضوعات دستور کار جهانی خارج شود. البته به همراه این رویداد، این سئوال هم پیش خواهد آمد که ایران بعد از لغو تحریم‌ها به چه سمت سوق پیدا خواهد کرد؟ پاسخ این سئوال برای روسیه دارای اهمیت بسیار زیادی است.
این دور از مذاکرات روز چهارشنبه با دیدار 3 جانبه وزرای امور خارجه ایران، آمریکا و اتحادیه اروپا آغاز شد و امروز در رایزنی‌هایی بین نمایندگان ایران با سایر کشورهای عضو گروه 1+5 ادامه دارد. اختلافات جزئی باقی مانده که اگر طرفین موفق شوند در خصوص آنها به توافق برسند، توافقنامه جامع هسته‌ای بالاخره امضا خواهد شد و بعد از گذشت مدت کوتاهی یک تغییر بسیار مهم ژئوپلیتیکی در عرصه بین المللی رخ داده و ایران، بعنوان یکی از کشورهای کلیدی جهان، از رژیم تحریم‌ها خارج خواهد شد. به نوشته این روزنامه، برخلاف تحریم‌ها علیه روسیه، برخی تحریم‌ها علیه ایران مورد تایید شورای
امنیت سازمان ملل قرار گرفته که به دلیل عدم اعتماد به صلح آمیز بودن اهداف این کشور در توسعه برنامه هسته‌ای آن بود. البته مهمترین دلیل حملات به سمت ایران، نه ترس از سلاح اتمی ایران، بلکه این عامل بود که جمهوری اسلامی، یکی از معدود کشورهای جهان است که به معنای واقعی استقلال عمل داشته و به هیچ کس وابسته نیست. همین خصوصیت ایران باعث شد تا آمریکا سال‌های سال تلاش کند تا جای ممکن ایران را در انزوا قرار دهد، ولی اکنون با تغییراتی که در ایران رخ داده، ایالات متحده حاضر شده تا دست دوستی به طرف تهران دراز کند. «باراک اوباما» رئیس جمهوری آمریکا چند سال است که سعی دارد پل
ارتباطی با تهران برقرار کند. دلیل این مسئله هم روشن است: ایران عامل مهمی در 3 جهت گیری مناقشه فلسطین-اسرائیل، سوریه و عراق در منطقه خاورمیانه به‌شمار می‌رود و آمریکا نیز به خوبی به این مسئله واقف است. مسلما ایران خواهان لغو تحریم‌ها علیه این کشور و بازگرداندن دارائی‌های مسدود شده خود در بانک‌های غربی است، ولی این مسئله اصلا بدان معنا نیست که مقامات تهران دست از استقلال عمل خود و دوستی با دوستان خود دست بکشد. از لحاظ جهان بینی هم اختلاف زیادی بین دو کشور وجود دارد. در مجموع می توان نتیجه گرفت که در هر صورت ایران حتی بعد از توافق هسته‌ای و لغو تحریم‌ها هم
متحد آمریکا نخواهد شد، ولی حال سئوال اینجاست که آیا این کشور به متحدی قابل اطمینان برای روسیه تبدیل خواهد شد؟ دانستن پاسخ این سئوال برای مسکو اهمیت زیادی دارد؟ روسیه و ایران در طول تاریخ فراز و نشیب‌های زیادی را پشت سر گذاشتند، ولی طی یک سال گذشته وضعیت ژئوپلیتیکی جهان این دو کشور را به سمت یکدیگر سوق داده است، همانطور که باعث نزدیکی بیشتر روسیه و چین شده است. اکنون هم روسیه و هم ایران تحت تحریم‌های غرب قرار دارند، ضمن اینکه غرب حتی سعی نمود تا از «کارت ایران» علیه روسیه استفاده کند، ولی در این خصوص موفق نشد. دیدار اخیر روسای جمهوری روسیه و ایران در
آستاراخان، دیدار بسیار مهمی بود، البته هنوز برای برقراری مشارکت راهبردی بین دو کشور کافی نیست. ایران مدت‌هاست که خواستار عضویت در سازمان همکاری‌های شانگهای است و بالاخره تازه همین اواخر با این درخواست موافقت شده است. حقیقت اینجاست که روسیه سال‌های سال است بهای سنگینی به خاطر دنباله روی خود از سیاست «شیطان بزرگ» در قبال ایران پرداخته است، ولی اکنون به این نتیجه رسیده که باید به سمت تمدن اصلی خویش، اعتقادات و راه اصلی خود بازگردد. همین مسئله باعث رویارویی با غرب شده و حرکت به سمت جهانی با عدالت چه در عرصه بین المللی و در چه در داخل کشور را تقویت کرده است؟
تلاش کرده‌اند تا کشورهای «آریایی» را به گوشه رانده و به انزوا بکشانند و دقیقا به همین دلیل این کشورها باید به یکدیگر نزدیک شده و با هم متحد شوند.