سرویس سیاسی «فردا»؛ جنگ در عین العرب ( کوبانی) همچنان ادامه دارد. آخرین اخبار حاکی از آن است که داعش یک سوم از بخش شمالی این شهر مشرف به مرزهای ترکیه را به اشغال خود در آورده است. گفته می شود تنها تعداد اندکی از ساکنین کوبانی در این شهر باقی مانده‌اند، اما با این حال در صورت پیروزی عناصر داعش و ورود آن‌ها به این شهر قتل عام گسترده‌ای رخ می دهد و جوی خود در کوبانی به راه خواهد افتاد. وقایع کوبانی سکوت سازمان ملل را نیز شکسته است.
حالا جنگ در خیابان‌های شهر کوبانی پیگیری می شود. دیروز داعش خانه سه تن از فرماندهان کرد شهر کوبانی را منهدم ساخت. اما تنها وقایع این شهر کردنشین نیست که در این منطقه خبرساز شده است. تصویر تانک‌های ترکیه که در امتداد مرزهای این کشور رو به سوی سوریه قرار گرفته‌اند و با بستن مرزها نظاره گر نبرد خونین مردم کوبانی با تروریست‌های داعش هستند، افکار عمومی این کشور بخصوص مردم کرد ترکیه را خشمگین کرده است. اعتراضات مردم ترکیه در شهرهای کردنشین این کشور همچنان ادامه دارد و وزارت کشور ترکیه اعلام کرده که درگیری‌های بین پلیس و معترضان کُرد در شهرهای مختلف این
کشور تاکنون 31 کشته و 360 زخمی بر جای گذاشته است.
تصویر سوم مربوط به ائتلاف ضد داعش است. ائتلافی که به سرکردگی آمریکایی‌ها در منطقه پس از ذبح گروگان‌های غربی و آمریکایی بوجود آمد. ائتلافی که پیش از این با نام ائتلاف ضد سوریه شناخته می شد. کارشناسان برای تشکیل چنین ائتلافی دو علت عمده را بر می شمرند. اول اینکه آمریکا برای تسلی دادن به افکار عمومی داغ دیده خود پس از ذبح چند آمریکایی این ائتلاف را تشکیل داد و ثانیا آمریکایی‌ها با تشکیل این ائتلاف توانستند به نوعی خود را برای مقابله مجدد با حکومت بشار اسد با روکش ضد داعش احیا کنند. درواقع گروگان‌های قربانی آمریکایی تنها سرهای بریده‌ای بودند که
آمریکایی‌ها در منطقه خاورمیانه دیدند. منطقه‌ای که با سیاست تروریست پروری آمریکا با کمک ماشین جوجه کشی تروریست سعودی‌ها و همچنین کشورهای مرتجع عربی به این حال و روز درآمده است.
اما نکته جالب توجه در جنگ خونین کوبانی برداشتن نقاب از چهره واقعی این ائتلاف و عملکرد دولت‌های مرتجع منطقه است. وقتی سخنگوی آمریکا اعلام کرد که ائتلاف ضد داعش نمی‌تواند برای کوبانی کاری بکند، اولین شکست فاحش این ائتلاف ظاهری نمایان شد. کوبانی رخنه ای بود که بر این سد افتاد و اولین سیل اعتراضات در ترکیه به راه افتاد.
شکست سیاست خارجی ترکیه دومین مساله‌ای بود که در واقعه کوبانی نمایان شد. دولت ترکیه که تا پیش از این سعی داشت با برچسب اسلام گرایی وقایع منطقه را مدیریت کند اینک گرفتار سیاست پوزیتویستی و منفعت طلبانه خود شده است و همین امر سبب شده تا خطر بالقوه شکاف قومیتی در این کشور فعال شود. شعله‌ای که اینک اینگونه زبانه می کشد، آغاز طوفانی است که ترک‌ها بذر آن را چند سال پیش در سوریه کاشتند. ترک‌ها در عمل نشان دادند که خواهان تسخیر کوبانی به دست داعش هستند تا به این بهانه حرکت خود را به سمت سوریه که با لایحه دخالت نظامی در پارلمان این کشور کلید خورده بود، آغاز کنند و
با دمیدن بر شیپور جنگ صف تانک‌های این کشور به سمت مرزهای سوریه حرکت نمایند. اما دفاع و مقاومت مردم کوبانی و طولانی شدن روند تسخیر این شهر به دست داعش سبب شد تا این حربه دولت ترکیه شکست بخورد.
موضوعی که همواره توسط ایران به ترکیه هشدار داده شده است و روز گذشته نیز «حسین امیر عبداللهیان» معاون عربی و آفریقای وزیر امور خارجه از گفت وگو ها با دولت ترکیه برای حل بحران شهر کوبانی خبر داد و گفت: ما به دولت این کشور بابت هر گونه حضور نظامی زمینی در سوریه هشدار دادیم. ترکیه در این روند سعی دارد بازی خود را انجام دهد. دولت ترکیه در چارچوب ائتلاف ضد داعش منافع خود را پیگیری می کند و سعی دارد با یک بازی موش و گربه با داعش به اهداف خود برسد. ترکیه میراث‌دار عثمانی بزرگ می‌باشد و در درون خاورمیانه نیز به عنوان یک قطب کنش‌گر و فعال سیاسی مطرح بوده است و سعی
دارد حضور خود را برای رسیدن به آرمان نو عثمانی گری خود فعال تر کند.
در حال حاضر، فعالیت حزب عدالت و توسعه با نگرش اردوغانی خود، بازتابش‌گر یک معنای مهم می‌باشد و آن تلاش ترکیه برای بازگشت به اقتدار از دست رفته‌ای است که از عثمانی به جای مانده است. اما سیاست‌های اخیر ترکیه سبب شده که گسل شکاف قومیتی در این کشور فعال شود و ادامه این روند با وجود اختلافاتی که علوی‌های ترکیه با دولت این کشور با توجه به فجایعی که تروریست‌ها بر سر همکیشان انان در سوریه در آوردند روی داده، مشکل را برای دولت این کشور دو چندان کرده است.
از سوی دیگر ترکیه کشور ایدئولوژیکی نیست و تنها برای مدتی با ژست‌های ضد اسرائیلی ادای ایدئولوژیک بودن را در آورد. به نظر می رسد عمل گرایی بیش از حد بدون داشتن یک تفکر واحد و سیاست‌های متناقض دولتمردان این کشور ترکیه را در بلند مدت دچار مشکل خواهد کرد همچنان که پس از وقایع بیداری اسلامی و جنگ سوریه این کشور منزوی شد و حالا سیاستمداران این کشور می خواهند خود را از انزوای سیاسی بیرون بیاورند و دیپلماسی و حضور فعالی در منطقه داشته باشند و حتی این مساله را در زمینه نظامی تسری بدهند که تا به امروز ناموفق بوده‌اند.