10 نکته برای والدین کلاس اولی‌ها

مشرق: آغاز نخستين سال تحصيلي، همواره براي والدين کلاس اولي ها توأم با شادي و دلهره است. والدين معمولاً نگران چگونگي سازگاري کودک با محيط و اولياي مدرسه، رعايت قوانين آن، همچنين انجام تکاليف و... هستند. معمولاً بخش زيادي از اين نگراني ها بي دليل است و اغلب کودکان به سادگي با مدرسه و مسائل مرتبط با آن، به خوبي ارتباط برقرار مي کنند. با اين حال مانند هر مرحله اي از تحول، گاه ممکن است کودک با مشکلاتي مواجه شود. در ادامه به برخي از نکاتي که عمل به آن، به افزايش آگاهي والدين و کمک به کاهش مشکلات کودک مي انجامد اشاره مي شود: ۱ ارتباط مستمر با مدرسه: تلاش کنيد در فواصل زماني معين با اولياي مدرسه ارتباط داشته باشيد و از کليت روند فعاليت کودک تان در همه ابعاد آموزشي و رفتاري مطلع باشيد. ۲ زماني براي حرف هاي مدرسه: هر روز پس از پايان ساعات مدرسه زماني را براي گوش سپردن به صحبت هاي کودک در زمينه نحوه گذران اوقاتش در مدرسه اختصاص دهيد. همچنين دورادور بر انجام تکاليف او نظارت داشته باشيد. ۳ بر عهده نگرفتن تمام مسئوليت: تاکيد بر نظارت والدين بر امور و تکاليف مرتبط با مدرسه، به معني قبول مسئوليت کامل تکاليف کودک از سوي والدين نيست. متاسفانه بسياري از والدين به جاي نظارت بر امور کودک، خود را موظف به درگير شدن در تمامي کارهاي او مي دانند و به گونه اي عمل مي کنند تا کودک به اين باور برسد که انجام تکاليف بايد از سوي والدين و همواره در کنار آنان انجام گيرد، همچنين اين باور در کودک شکل مي گيرد که اگر تکليفي را انجام مي دهد در واقع لطفي به والدين کرده است. ۴ تشويق به خصوص در روزهاي نخست: در ابتداي ورود کودک به مدرسه، بسيار مناسب خواهد بود تا براي هر عملي (خصوصاً بدون تذکر والدين) که در راستاي انجام تکاليف، جمع و جور کردن کتاب و دفتر يا مرتب کردن لباس ها و لوازم مدرسه از سوي کودک انجام مي شود به وفور او را مورد تشويق و گاهي پاداش هاي کوچکي نيز برايش مد نظر قرار دهيد. باز هم تاکيد مي شود که توجه و تشويق کودک متفاوت از تذکر دايمي و بر عهده گرفتن مسئوليت هاي کودک است. ۵ در جريان گذاشتن معلم: اگر کودک از مشکل جسماني و يا روان شناختي خاصي رنج مي برد بهتر است که اولياي مدرسه را در جريان قرار دهيد تا در صورت بروز مشکل حمايت کافي را براي او فراهم کنند. با اين حال پيشنهاد مي شود در زمينه مشکل کودک خصوصاً درباره مسائل روان شناختي اطمينان پيدا کنيد که معلم يا ديگر کارکنان مدرسه از دانش کافي و لازم در آن حوزه برخوردار هستند. ۶ تأکيد بر يادگيري نه کسب نمره بالا: شيوه مطلوب آن است که از همان ابتدا به جاي آن که بر اهميت نمره تاکيد شود بر ارزش علم آموزي صحه گذاشته شود تا کودک درگير اضطراب هاي بي‌مورد نشود و علاقه به يادگيري در او دروني شود. ۷ زمينه اي براي برقراري روابط اجتماعي: مدرسه، تنها مکاني براي يادگيري دانش نيست بلکه يکي از مهم ترين محيط هايي است که براي کودک فرصت تحول و شکوفايي شخصيت را فراهم مي آورد. از اين رو، بهتر است او را در زمينه برقراري روابط و تعامل با ديگر کودکان، راهنمايي کنيد؛ با اين حال باز هم مسئوليت را بر عهده خود او قرار دهيد و بگذاريد تا تجربيات لازم را در اين زمينه نيز کسب کند. ۸ اهميت آموزش هاي اوليه: همچنين قدم گذاشتن به محيط مدرسه نيازمند آموزش کودک در زمينه نحوه رفت و آمد به مدرسه، آشنايي با قوانين مربوط به عبور از خيابان، برخورد صحيح با افراد غريبه و نکات مربوط به رعايت بهداشت فردي و عمومي است، پس اگر قبلاً اين آموزش ها را به کودک نداده ايد، سعي کنيد در اين روزها کودک تان را با اين موارد آشنا کنيد. ۹ تأمين آسايش و آرامش: تنظيم ساعات خواب و بيداري کودک اهميت ويژه اي دارد. در اين زمينه نيز برقراري چند قانون در خانه و ارائه پاداش هايي هرچند کوچک مي تواند بسيار موثر واقع شود. علاوه بر اين، تشويق به تنهايي کافي نيست بلکه مناسب تر آن است که با نزديک شدن به ساعات خواب کودک از محرک هاي محيطي مثل نور اتاق، صداي تلويزيون و فعاليت هاي دسته جمعي بکاهيد تا او براي خواب، آمادگي لازم را داشته باشد. ۱۰ درمان اضطراب هاي زياد: اندکي ناسازگاري در هماهنگي با اين شرايط از سوي کودک طبيعي است، با اين حال چنانچه کودک واکنش هاي اضطرابي، افسردگي و غمگيني يا آشفتگي غيرطبيعي داشت بهتر است از راهنمايي هاي تخصصي مشاوران و روان شناسان استفاده شود. همچنين گاه شرايطي پيش مي آيد که کودک براي مواجهه با موقعيت جديد مشکل چنداني ندارد، اما اضطراب خود والدين خصوصاً مادر به رفتارهاي نامطلوب در کودک منجر مي شود؛ بنابراين، بهتر است در چنين حالتي خود والدين نيز از مشاوره استفاده کنند.