6 میلیون نامه از اسرا به جا مانده/ 65 عنوان کتابی که عراقی‌ها برای عذرخواهی نوشتند

سرویس فرهنگی «فردا»؛ مراسم رونمایی کتاب «آن بیست و سه نفر» یک شنبه 30 شهریورماه همزمان با هفته دفاع مقدس با حضور مرتضی سرهنگی، حبیب احمد زاده، احمد یوسف زاده نویسنده کتاب و جمعی از روایان کتاب و علاقه مندان به ادبیات دفاع مقدس برگزار شد. در ابتدای این نشست مرتضی سرهنگی با مروری بر ادبیات اسارت و فعالیتش به عنوان خبرنگار در دوران دفاع مقدس گفت: خبر اسارت این بچه ها را از طریق اخبار عربی مطلع شدم. وی با اشاره به کتاب « عبور از خاکریز» که شامل خاطراتی از یک عراقی است از این کتاب نقل قول کرد: راوی کتاب خطاب به دایی خود می گوید اگر این ها (این 23 نفر اسیر ایرانی) بچه اند تو بزرگانشان را ندیدی. این نویسنده و محقق ادبیات جنگ و دفاع مقدس در ادامه به تبین ادبیات اسارت پرداخت و تشریح کرد: از اسارت ادبیاتی در دنیا به جا مانده که به ادبیات اردوگاهی، بازداشتگاهی شناخته می شود. تا امروز بیش از 300 عنوان کتاب اسارت ایران منتشر شده است. وی با تاکید بر اینکه می توان از ادبیات اردوگاهی در روش زندگی خانواده‌ها استفاده کرد گفت: ادبیات اردوگاهی به راحتی یک نوع زندگی را به ما آموزش می دهد. بسیاری از درس هایی را که در این خاطرات هست امروز به درد ما می خورد، این کتاب ها به خوبی می تواند منبعی برای مشاوره خانوادها باشد. کلید هایی در این خاطرات هست که می توان درهای بسته ای که در خانواده های امروزی ما وجود دارد را باز کند. سرهنگی با بیان اینکه امروزه ادبیات اسارت در خارج از کشور از اقبال بالایی برخوردار است تاکید کرد: مردم دیگر کشور ها با خواندن این نوع از ادبیات میخواهند بدانند کسانی که مانند خودشان و در شرایط خودشان قرار داشته اند چگونه با آن شرایط زندگی کرده اند و پیروز شده اند. وی شاخصه های ادبیات اسارت را ایمان، امید و محبت خواند و عنوان کرد: ادبیات جنگ به تمامی ادبیات امید است برای همین هم زود ترجمه می شود، چرا که انسانی ترین گونه ادبیات جنگ ادبیات اسارت است. سرهنگی اضافه کرد: در حال حاضر 6 میلیون نامه از اسرا به جا مانده است، نامه هایی که برای خانواده هایشان رد و بدل کرده اند. ما برای نوشتن چه منبعی بزرگ تر از این نامه ها می خواهیم. بچه های اردوگاه ها از آنجا برای فرزندانشان اسم انتخاب می کردند در حالی که خودشان در رنج و درد به سر می بردند. این محقق با مقایسه شیوه برخورد ایران و عراق با اسرا گفت : ما از 19 کشور در ایران اسیر داری کردیم. ما همان غدایی را به اسرا می دادیم که سرباز ایرانی می خورد، در جه دار ایرانی می خورد و حتی خود من به عنوان خبرنگار از آن می خوردم، باید اعتراف کنم آن غذا ختی از غذای روزنامه ی ما بهتر بود. وی ادامه داد: اسرای عراقی در دوران اسارت خود حدود 65 عنوان کتاب در ایران با محتوای عذرخواهی از حمله به خاک ایران نوشتند و منتشر شد. در حالی که قلم و کاغذ برای اسرای ما در اردوگاه ها اشیاء ممنوعه محسوب می شد. وی با اشاره به فعالیت کمیسیون نگهداری از اسرای عراقی یادآور شد: یکی از قوانین ان کمسیون ملاقات اسرا با خانواده هایشان بود که اگر زنی همسرش اسیر ما بود اتاقی را برای آنها در نظر می گرفتیم که دور از چشم دیگران با هم ملاقات کنند. سرهنگی اتفاقی که برای این 23 نفر نوجوان از رزمندگان ایران رخ داد را یکی از مهمترین اتفاقات جنگ دانست و تاکید کرد: رزمندگان ما در این موقعیت تصمیم بزرگی گرفتند آنها نه تنها در مقابل دوربین ها به حرف هایی در ضدیت با ایران نزدند بلکه تصمیم گرفتند آزاد نشوند و مدت 9 سال را در سلول های رژیم بعثی بمانند اما از ارزش ها خود فرو نگذارند و این همه در حالی بود که این رزمندگان نوجوان بودند. حبیب احمدزاده در این نشست با اشاره به اهمیت تدوین خاطرات دفاع مقدس گفت: حافظه‌ها یاری نخواهد کرد، حرف‌ها گم خواهد شد اگر مکتوب نشود. الآن پس از گذشت 25 سال نسل جدید وقتی این خاطرات را می‌شوند تعجب می‌کند. وی با اشاره به تأثیر انقلاب در حل شدن برخی از پرسش‌های اجتماع گفت: امام موسی صدر حرف زیبایی زده بودند که می‌گفتند ما همیشه در تمام مسائل امروز به این نگاه ‌می کنیم که ائمه و پیامبر چه می‌کردند به همین خاطر به کتابهای تاریخی و ... رجوع می‌کنیم اما این نگاه را نداریم که ائمه و پیامبر اگر امروز بودند چه می‌کردند. آنچه که امروز به دست ما رسیده سیر هزار و 400 ساله‌ای دارد که آغازگر آن منبع متصل به وحی بود. پس از انقلاب و دفاع مقدس برخی از مسائل برای ما حل شد. اینکه ما قرار نیست فرشته باشیم ولی می‌توانیم به آدمهای بهتری تبدیل شویم. وی با اشاره به کتاب آن بیست و سه نفر یادآور شد: وقتی با ماجرای این 23 نفر از تلویزیون عراق آشنا شدم همیشه در ذهنم به این می‌پرداختم که اگر من جای او بودم چه می‌کردم. امروز باید به این پرسش بپردازیم که چگونه می‌توانیم از این خاطرات واکسنی برای امروز تهیه کنیم البته نه از این باب که ما خوب بودیم و عراقی‌ها بد. قهرمانان دفاع مقدس نیاز به تکریم ندارند اما بزرگترین کار این است که از گذشته تخته پرشی برای آینده بسازیم. این نویسنده حوزه دفاع مقدس افزود: رزمنده‌ها می‌گویند صدام به پشتیبانی عده‌ای ترقیب شدکه به ما حمله کند و کینه ای را بین دو کشور زنده کند و هر کس بعد از جنگ این کینه را ادامه دهد راه صدام را ادامه داده است. ما می‌توانیم مانند نلسون ماندلا فراموش نکنیم اما از آن بگذریم. احمدزاده با بیان اینکه باید گذشته را چراغ راه آینده قرار داد گفت: چقدر زیباست که داستان این 23 نفر از 23 زاویه دیده و پرداخته شود. ما به پرداختن به خاطرات و داستان های این رزمندگان از این جهت که گذشته را بدانیم احتیاج نداریم بلکه از این نظر که آینده را بهتر طی کنیم محتاج هستیم. ما می‌توانیم با استفاده از این روش‌ها و با نگاه درست سنتی خود دنیا را فتح کنیم. وی ادامه داد: در دنیایی که دو نوع تروریست با کراوات و بدون کراوات فعالیت می‌کنند ما می‌توانیم با این خاطرات به پیش برویم و آنها را رسوا کنیم. تروریست‌های کراواتی همان اسرائیلی‌ها هستند که صدها زن و بچه را برای سه نفر می‌کشند از طرف دیگر داعش را داریم که با اسرائیلی ها دو لبه یک قیچی هستند که دسته هردوی اینها در دستان غرب است. احمد یوسفی نویسنده کرمانی این کتاب هم در این برنامه گفت: اگر این کتاب نوشته نمی شد این حماسه بزرگ در غبار فراموشی گم می شد، وی همچنین از مرتضی سرهنگی، مهدی جعفری فیلم ساز این 23 نفر تشکر کرد و نقطه عطف اقدام ما در اسارت صحبت صدام حسین بود وقتی که گفت: خمینی شما را به زور به جنگ آورده ولی من شما را آزاد می کنم از آن پس شد که 5 روز اعتصاب خشک غذایی داشتیم و باعث شد که ایران مورد تمسخره رژیم بعثی قرار نگیرد و صدام حسین به عنوان منجی شناخته نشود. یوسفی سپس در کنار عکس بازمانده از ان دوران قرار گرفت و برخی از چهرهایی را در جلسه حضور داشتند به نام خواند و خاطره ای از انها برای حضار گفت. وی در پایان تاکید کرد: نویسندگان این کتاب همین اسرا هستند و قهرمانان این کتاب زنده اند.