مردمی که تاریخ نمی‌خواهند
سرویس فرهنگی « فردا »: انگار جهان طوری تنظیم شده که اگر در گوشه‌ای از آن، صدای توپ و خمپاره به گوش نرسد، روز شب نمی‌شود. اخبار جنگ و آوارگی مردم برایمان عادی و تکرای شده؛ نمونه‌اش همین سوریه؛ سر زیاده‌خواهی و یارکشی قدرت‌های جهانی و کشورهای همسایه مدت‌هاست گرفتار ناآرامی شده است؛ آن هم در قرن بیست و یکم.
جالب آن که این بشر قرن بیست و یکمی، آثاری که برای قرن ها پابرجا بود و پدرانش با هزار سختی و مشقت آنها را حفظ کردند، در چشم برهم زدنی با خاک یکسان می کند؛ آثار و بناهایی که روزی قرار بود درس عبرتی برای آیندگان باشد، انگار خود به معضلی تبدیل شده است که حالا همان آیندگان برای نابودی شان گوی سبقت را می ربایند؛ نمونه اش هم مجسمه بودا در بامیان.
حالا جانشینان همان ها که روزی طالب بودند و امروز ادعای خلافت می کنند، پنج اثر از شش اثر جهانی سوریه را تخریب کرده اند؛ آثاری که در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده است.
این را تصاویر ماهواره های آمریکایی می گوید؛ آن هم تصویرهایی با کیفیت بالا که از سوی انجمن توسعه علوم آمریکا تهیه شده است.
عجیب است که به آن یکی رحم کرده اند؛ بنایی که در دمشق است. شاید همین در دمشق بودن، آن را مصون نگه داشته، اما آن طرف تر، ساختمان های تاریخی در شهر حلب که از کهن ترین شهرهای تاریخی جهان به حسابش می آورند، از تخریب های سنگین و گسترده بشدت آسیب دیده است.
حالا وسط این کارزار، یونسکو هم بیاید هر شش اثر میراث جهانی سوریه را در فهرست میراث در خطر قرار دهد؛ کو گوش شنوا.
شهر باستانی بورسا، محوطه باستانی پالمیرا، روستاهای باستانی در شمال سوریه، دژ «قلعه الحصن» از مهم ترین و سالم ترین قلعه های به یادگار مانده از جنگ های صلیبی و دژ صلاح الدین؛ این نام ها را در اینترنت جستجو کنید تا دستگیرتان شود وقتی به این بناها و آثار رحم نکرده اند، چه بلایی سر بقیه که عنوان جهانی را هم یدک نمی کشد، آورده اند.
شاید بگویید، وقتی نجات جان انسان ها از اوجب واجبات است، دیگر فلان بنا یا بهمان اثر چه اهمیتی دارد. شاید حق با شما باشد.
وقتی در همین جنگ، خیانتکاران به مردم براحتی سر می برند و سلاخی می کنند، چرا باید به تاریخ و اثرش بها دهند؟ ای کاش همان آمریکایی ها زمانی که می خواستند هیزم به آتش جنگ سوریه بریزند، ماهواره شان را به سمت آثار باستانی این کشور می چرخاندند تا حالا افسوس تاریخ و گذشته را نخورند و کاسه چه کنم چه کنم دستشان نگیرند.
منبع: جام جم آنلاین