ژن سرطان کشف شد

مهر: محققان دانشگاه های امریکا و بریتانیا در تحقیقات مشترکی به نتایج قابل توجهی در رابطه با سلول های سرطانی دست یافتند که می تواند کلید اصلی درمان سرطان باشد. محققان و دانشمندان علت بروز سرطان را نقص و عدم عملکرد صحیح و مناسب کروموزم ها می دانند که به مرور زمان به بدن آسیب رسانده و تبدیل به سلول های سرطانی می شود. سرطان، یکی از بیماری هایی است که به شدت با نقص در پروتئین های انتقال پیام در ارتباط است. برای مثال سرطان خون (لوسمی میلوجنوس مزمن) در اثر یک نقص کروموزومی به وجود آمده و باعث اخلال در پیام ها و تکثیر سلولی می شود. اما اکنون پرفسور "دانکن برد" از دانشگاه کاردیف انگلستان به همراه همکاران خود از دانشگاه مینه سوتا امریکا ژن خاصی را کشف کرده اند که سلول های سرطانی برای زنده ماندن و همینطور تکثیر به آن نیازمند هستند. پرفسور "برد"در این رابطه می گوید:" ما ژنی را کشف کرده ایم که می تواند در جریان تکثیر و همینطور انتقال سرطان به سایر قسمت های بدن موثر باشد. با استفاده از این تکنیک ژنی و در زمانی که ژن کشف شده فعال بود، سلول های سرطانی می توانستند تکثیر شوند اما در زمانیکه این ژن غیر فعال بود، تغییر در کروموزوم ها به وجود نمی آمد در نتیجه سلول های سرطانی نیز قابلیت تکثیر نداشتند. از سوی دیگر اختلال عملکرد تلومر نیز شناسایی شد. تلومرها در حفاظت کروموزوم ها از تخریب اگزونوکلئازی، اتصال کروموزوم ها به کروموزوم و همچنین جلوگیری از دیگر اشکال نو ترکیبی ناقص نقش دارند. شناسایی این ژن اجازه می دهد تا سایر سلول ها از آسیب و همینطور حمله سلول های سرطانی در امان بمانند. تلومر شامل توالی ويژه ای از DNA و پروتئين های غير نوكلئوزومی متنوعی است كه برای بقای كروموزوم ضروری است. تلومر انتهای كروموزوم ها را محافطت می نمايد، اما همچنين می تواند مانع از بيان ژن های مجاور شود كه اثر موقعيتی ناميده می شود. این ژن جدید که Ligase ۳ نامیده می شود، می تواند نقش مهمی در سرطان داشته باشد. اما مطالعات نشان می دهد که عملکرد این ژن بستگی به فعالیت های کلیدی DNA و همینطور ژن P۵۳ دارد. (ژن P۵۳، ژن سرکوبگر تومور است و نقش بسيار مهمی در فرآيند مرگ برنامه ريزی شده سلول ايفا می کند. اين ژن مانند يک نگهبان برای سلول است و فرآيند همانند سازی را در DNA آسيب ديده سلول مهار می کند.) اما از آنجایی که ژن P۵۳ شایع ترین ژن جهش یافته در سرطان های انسانی است بایستی ارتباط بین این ژن و ژن کشف شده مورد بررسی قرار گرفته و مطالعات بیشتری انجام شود.