به آیندگان نه، به خودمان فکر کنیم
سرویس اجتماعی « فردا »: حافظه‌ای خیلی قوی نمی‌خواهد، اگر مرور کوتاهی به خبرها و هشدارهای مربوط به سال‌های نه چندان دور گذشته بیندازیم، جمله «به خاطر آیندگان صرفه‌جویی کنیم» یا اینکه «درست مصرف کنیم تا فرزندانمان نیز از خان پرنعمت انرژی‌های امروزی بی‌بهره نمانند» را براحتی به یاد خواهیم آورد.
کسانی که این جملات را بر زبان می راندند یا آنها که مخاطب این سخنان بودند، هر دو به یک مفهوم مشترک از بطن این جملات می رسیدند و آن این که هنوز آن قدر آب، جنگل، دریای تمیز و حتی خاک حاصلخیز خوب داریم که نگران امروز خود نباشیم و آنچه باید نگرانش باشیم، فردایی است که تهی از تمام این مواهب باشد.
این جملات هشداردهنده می خواست حالیمان کند که اگر امروز صرفه جویی نکنیم یا درست مصرف نکنیم، کم کم تمام منابع انرژی و طبیعی مان را از دست خواهیم داد؛ منابعی چون نفت، گاز، آب، جنگل و... منابعی که امروز بدون هیچ احتیاط و آینده نگری و تا آنجا که در توان داریم، درست یا غلط مصرف می کنیم و هیچ برنامه ای برای مراقبت و محافظت از آنها نداریم.
اما حالا کافی است نگاهی به اخبار و اطرافمان بیندازیم، هشدارها دیگر آینده و آیندگان را نشانه نمی گیرد. آنقدر مصرف کردیم، آن قدر بد مصرف کردیم، آن قدر بی احتیاط بودیم که حالا نوک پیکان هشدارها خودمان را نشانه رفته است.
دیگر آب نداریم؛ همین امروز، همین حالا. هر لحظه باید نگران جیره بندی و قطع آب باشیم، کما اینکه این بحران اکنون بسیاری از شهر ها و روستاهای کشور را فراگرفته و از لوله های آب و چاه ها و چشمه هایشان جز هوا بیرون نمی آید.
آنقدر بی حساب و کتاب و بی برنامه، آب تالاب ها و چاه ها را پای زمین های زراعی مان رها کردیم که هم تالاب هایمان را خشکاندیم و هم چاه هایمان ته کشید.
هرآنچه فاضلاب و پسماند و زباله هم که داشتیم و می توانستیم روانه دریاهایمان کردیم تا امروز دریاهایمان از آلوده ترین دریاهای جهان باشد که هر روز شاهد تلف شدن یک گروه از آبزیانش هستیم.
جنگل ها هم از تیررس بی مبالاتی هایمان در امان نماند و آنچنان تبر به دست و برای تهیه زغال، ساخت ویلا و قاچاق چوب به جان آنها افتادیم که فقط در همین سال های اخیر بخش اعظمی از آنها را از دست دادیم.
آتش بی احتیاطی و سهل انگاری مان هم که هر روز بخشی از این جنگل ها را به کام خود می کشد و نابود می کند.
حالا دیگر نه آبی برای خوردن و کشاورزی داریم، نه دریایی تمیز، نه جنگل هایی انبوه و سالم. حالا دیگر نیازی نیست به آیندگان فکر کنیم، حالا باید به فکر نجات خودمان باشیم.
منبع: جام جم آنلاین