هسته اصلی ماه زمینی است/عکس

باشگاه خبرنگاران: پژوهشگران آثاری از یک جهان دیگر را کشف کرده اند که بر اثر برخورد آن با زمین میلیاردها سال پیش کره ماه شکل گرفت. تجزیه سنگ هایی که توسط سرنشینیان فضاپیمای آپولو از کره ماه جمع آوری و به زمین منتقل شده آثاری از یک "سیاره" دیگر به نام تئا را نشان می دهد. پژوهشگران می گویند که کشف آثار به جا مانده از این سیاره نشان می دهد که فرضیه شکل گیری ماه بر اثر یک برخورد فضایی عظیم درست است. پژوهشگران می گویند: کشف آثار به جا مانده از این سیاره نشان می دهد که فرضیه شکل گیری ماه بر اثر یک برخورد فضایی عظیم درست است. این فرضیه علمی که از سالهای دهه ۱۹۸۰ پذیرفته شده معتقد است که سیاره ماه بر اثر تصادمی بین کره زمین و سیاره تئا و حدود چهار میلیارد و ۵۰۰ هزار سال پیش به وجود آمده است. نام تئا از یکی از خدایان افسانه ای یونان به عاریه گرفته شده که مادر سلنه خدای ماه تلقی می شد. این طور تصور می شود که سیاره تئا براثر برخورد با کره زمین از هم پاشیده و پس از ترکیب شدن بخش هایی از ذرات آن با ذراتی که از کره زمین جدا شده بود سیاره ماه شکل گرفته است. این ساده ترین توجیه برای نحوه پیدایش ماه است و شبیه سازی های کامپیوتری از تغییرات منظومه خورشیدی این فرضیه را تایید می کند. مشکل اصلی این فرضیه این بود که از زمان بازگشت فضاپیمای آپولو تاکنون پژوهشگران موفق نشده بودند آثار به جا مانده از سیاره تئا را روی سنگ های کره ماه پیدا کنند. تمام پژوهش های قبلی اینطور نشان می دادند که منشاء همه سنگ های سطح کره ماه زمین است در حالیکه شبیه سازیهای کامپیوتری نشان می دادند که بخش اعظم مواد و جرم کره ماه باقی مانده های سیاره منهدم شده تئا است. به گفته دکتر دانیل هروارتز از دانشگاه گوتینگن آلمان و سرپرست این پژوهش، تاکنون هیچکس برای تائید فرضیه تصادم تئا با کره زمین شواهد قطعی پیدا نکرده بود. اما برخی می گویند که این تفاوت ممکن است محصول موادی باشد که بعد از شکل گیری ماه، کره زمین به سطح خود جذب کرده است. پروفسور الکس هالیدی از دانشگاه آکسفورد از جمله دانشورانی است که از تفاوت بسیار اندک بین ترکیب سنگ های ماه و کره زمین اظهار تعجب می کنند. دکتر دانیل هروارتز تفاوت سنگ های کره ماه با سنگ های کره زمین را براساس روشی سنجیده که ترکیب ایزوتوپی اکسیژن موجود در سنگ ها را اندازه گیری می کند و تناسب انواع اکسیژن موجود در آن را نشان می دهد. ما نمی دانیم که سیاره ماه به چه صورتی شکل گرفته است. ما به اعزام پژوهشگران به کره ماه نیاز داریم تا بتوانند سنگ ها را در اعماق آن سیاره بررسی کنند. پژوهش هایی که در مورد ترکیب مواد موجود درکره مریخ و یا اجرام آسمانی خارج از منظومه خورشیدی انجام شده، نشان داده است که تناسب این ترکیب در هر یک از سیارات و اجرام آسمانی متفاوت است و این معیار اکنون به یک شاخص یا اصطلاحا اثر انگشت برای تشخیص ترکیبات هر سیاره بدل شده است. یک فرضیه آلترناتیو و بحث برانگیز که از سوی پروفسور راب د مییر از دانشگاه گرونینگن هلند مطرح شده معتقد است که در یک مقطعی تحت تاثیر انباشت مواد رادیو اکتیو درعمق دو هزار و ۹۰۰ کیلومتری هسته زمین پوسته و قشاع این سیاره منفجر و به فضا پرتاب شده است و جرم کره ماه از به هم چسبیدن این ذرات شکل گرفته است.