تاریخ خط ایران پس از اسلام
نخستین خط کاملاً ایرانی خط تعلیق است که در قرن هفتم هجری از ترکیب نسخ و رقاع به وجود آمد. این خط به «ترسل» نیز معروف است و خواجه تاج سلیمانی آن را اصولی کرد. میرعلی تبریزی خط نستعلیق را ابداع کرد. نستعلیق دومین خط ایرانی بود. وی در عهد تیموریان، قرن هشتم هجری خط نسخ و تعلیق را با هم ترکیب کرد تا خطی چشم‌نواز را خلق کند که تا به امروز همچنان مورد استقبال هنرمندان خوشنویس است. در عهد شاه عباس صفوی، استاد میر عماد حسنی، نستعلیق را به اوج کمال و زیبایی رساند.مرتضی قلی‌خان شاملو در اواسط قرن یازدهم هجری سومین خط ایرانی با نام شکسته نستعلیق را ابداع کرد که توسط درویش عبدالمجید طالقانی به کمال رسید. سیاه مشق نویسی، زاده دوره قاجار است. خط در این دوره دو کارکرد داشت؛ یکی هنری ناب و دیگری در هنرهای کاربردی چون روزنامه‌ها و چاپ‌های سنگی. در دهه‌های 30 و 40 قرن حاضر نیز نقاشیخط متولد شد که تا به امروز پرطرفدار است.پس از انقلاب اسلامی ایران حمید عجمی با تأثیر از خطوط ثلث و شکسته نستعلیق، خط «معلق» را ابداع کرد و پس از آن نیز خط «سبحان» توسط سبحان مهرداد محمد‌پور خلق شد که به دلیل قابلیت کتابت و کتیبه نویسی فارسی و عربی این خط، آن را در دسته خطوط کامل همانند خطوط ششگانه قرار داده‌اند. (خطوط ششگانه یا اقلام سته که از آن‌ها به‌عنوان خطوط اصول هم نام برده می‌شود، شش خط اصلی در خوشنویسی اسلامی هستند که در تمامی کشورهای اسلامی ازجمله ایران رواج داشته‌اند و هنوز هم اغلب آن‌ها مورد استفاده خوشنویسان هستند. هر یک از این خطوط یا قلم‌ها دارای قواعد و نظم معینی هستند. ابداع این خطوط را به ابن مقله وزیر نسبت داده‌اند. خطوط ششگانه عبارند از: مُحَقَّق، ریحان، ثلث، نسخ، رِقاع و توقیع. منبع: روزنامه ایران