پیام‌‌صداوسیما‌درپی‌درگذشت‌نوازنده‌ی‌پیشکسوت

ایسنا: روابط عمومی سازمان صداوسیما درگذشت محمدرضا لطفی، نوازنده‌ی پیشکسوت موسیقی کشور را به جامعه هنری کشور و خانواده وی تسلیت گفت. در متن این پیام تسلیت آمده است: «روابط عمومی رسانه ملی درگذشت این هنرمند پیشکسوت را به جامعه هنری به ویژه هنرمندان عرصه موسیقی تسلیت می‌گوید. هنرمندی که با تربیت شاگردان زیادی به اعتلای موسیقی سنتی ایرانی کمک شایانی کرد.» بر اساس این گزارش، استاد محمدرضا لطفی، موسیقیدان، آهنگساز و نوازنده‌ برجسته و پیشکسوت تار، سه تار، سنتور و کمانچه و از ردیف شناسان برجسته موسیقی کشور روز جمعه پس از طی یک دوره سخت بیماری سرطان جان به جان آفرین تسلیم کرد. محمدرضا لطفی در سال 1325 در شهر گرگان به دنیا آمد. این استاد شهیر موسیقی ایرانی، پنج سال در هنرستان موسیقی به آموختن موسیقی پرداخت و موسیقی را نزد استادانی چون علی اکبر شهنازی و حبیب الله صالحی فرا گرفت. او پس از پایان هنرستان به دانشکده موسیقی راه یافت و به تکمیل آموخته‌هایش پرداخت. در این زمان از دیگر استادان نیز بهره جست که از این جمله می توان به نورعلی برومند، عبدالله دوامی و سعید هرمزی اشاره کرد. محمدرضا لطفی در سال 1343 جایزه نخست موسیقی‌دانان جوان را نیز به دست آورد. او سپس به عضویت گروه علمی دانشکده موسیقی درآمد و در همین سال همکاری خود را با رادیو آغاز کرد. در سال 1354 گروه شیدا را راه‌اندازی کرد و به همراه گروه عارف به سرپرستی حسین علیزاده به بازخوانی و اجرای دوباره آثار گذشتگان پرداخت. در دوران اوج‌گیری انقلاب، گروه موسیقی «شیدا» به همراه گروه موسیقی «عارف» به سرپرستی حسین علیزاده در اعتراض به رژیم پهلوی از همکاری با رادیو انصراف دادند و کانون موسیقی «چاووش» را راه انداختد. در دوران اوج گیری انقلاب، کانون موسیقی چاووش را با همکاری هنرمندانی چون هوشنگ ابتهاج، محمدرضا لطفی، شهرام ناظری، حسین علیزاده، پرویز مشکاتیان، علی اکبر شکارچی و ... راه‌اندازی کرد و در یک فعالیت چشمگیر آثاری از این گروه به جای ماند که به گفته بسیاری از اساتید از بهترین کارهای موسیقی ایران به شمار می‌روند؛ آثاری که بخش‌هایی از آن در قالب «چاووش» در چند آلبوم تولید شد و برخی از آنها نواهای انقلابی بود که حتی به شکل دستفروش در ایام انقلاب توزیع می‌شد. بیماری سرطانِ این استاد برجسته موسیقی ایران زمین در یک سال گذشته رو به وخامت گذاشت و چندین بار در بیمارستان بستری شد که این اقامت پایانی به واسطه وخامت احوالِ او، نگرانی‌های وسیع را در پی داشت که بی‌دلیل نیز نبود و این استاد در 68 سالگی بدرود حیات گفت. زنده‌یاد استاد «محمدرضا لطفی» طبق وصیتش در زادگاهش به خاک سپرده می شود. از آلبوم‌های محمدرضا لطفی می‌توان به «به یاد عارف» (بیات ترک)، «چهره به چهره» (نوا)، «سپیده» (ماهور)، «چشمه نوش» (راست پنجگاه)، «جان جان» (سه‌گاه)، «معمای هستی» (شور)، «عشق داند» (ابوعطا)، «رمز عشق» (ماهور)، «گریه بید» (سه‌گاه-اصفهان)، «قافله‌سالار» (نوا-راست پنجگاه)، «پرواز عشق» (سه‌گاه-اصفهان)، «خموشانه» (ابوعطا-بیات ترک)، «چهارگاه»، «به یاد درویش خان» (تکنوازی سه‌تار)، «یادواره استاد نورعلی برومند» (گروه همنوازان شیدا، دستگاه شور)، «همیشه در میان» (بداهه نوازی تار و سه‌تار در شور و دشتی)، «بال در بال» (شعر و موسیقی با ه.ا.سایه)، «تنها یک خاطره» (بداهه نوازی تار و سنتور همراه با فرامرز پایور)، «وطنم ایران» (اجرای گروه همنوازان شیدا، و «ای عاشقان» (اجرای گروه همنوازان شیدا در بیات اصفهان, اشاره کرد.