خادم مولا برکنار نمی شود

تبیان : خادم حرم که باشی، به جهانی فخر داری. اصلا چه افتخاری بالاتر از اینکه زندگی ات را در راه خدمت به زائران آفتاب هشتم گذرانده باشی؟ برای کسی که به عشق مولایش پا پیش می گذارد، عنوان ها زیاد فرق ندارد، چه خادم ساده ای باشد که «چوپ پر» دست بگیرد و زائران را راهنمایی کند، چه قائم مقام تولیت آستان باشد و مسئولیت سنگین اجرای ده ها پروژه و مدیریت این مجموعه بزرگ را بر دوش خود حس کند، مهم آن است که تاج خدمت به مولا را روی سرش ببینید. سید احمد علوی که حدود 30 سال از عمر خود را در این مسیر نورانی گذرانده، درست در واپسین روزهای سال 92 و در حالی که اغلب رسانه ها به تعطیلات نوروزی رفته بودند، از قائم مقامی تولیت آستان مقدس کنار رفت تا فردی بنام عبدالحسینی بر این صندلی تکیه بزند که در آینده به سوابق مدیریتی وی خواهیم پرداخت . علوی اما خوب می داند که حرفه او برکناری ندارد، مگر می توان عاشقی را از خدمت به معشوق برکنار کرد؟ مگر خادم مولا بودن هم عزل و نصب دارد؟ مهم آن است که آقا خودش بیشتر از همه می بیند و می داند. سید احمد خیالش راحت است که کارنامه اش نزد مولا، بدون هیچ کم و کاستی محفوظ است. حالا اگر پس از 30 تلاش شبانه روزی در روابط عمومی و معاونت اماکن متبرکه آستان و قائم مقامی تولیت، غریبانه کنار رفته باز هم دلش به نگاه «آقا» خوش است که هیچ چیز را از قلم نمی اندازد. آقا که یادش نمی رود روزهایی که سید احمد نوجوان با نگاه جست و جوگرانه وارد حرم می شد و ساعت ها خیره می ماند به معماری بی نظیر رواق ها، آقا که یادش نمی رود وقتی سید احمد با حسرت به خدام حرم نگاه می کرد و با خودش آرزو می کرد ای کاش می توانست یکی از این خادم ها باشد، آقا که یادش نمی رود روزی که آیت الله واعظ طبسی به سراغ احمد موذن علوی رفت و از او خواست در آستان نورانی رضوی خدمت کند و وی آن را با کمال میل پذیرفت ،روزهایی که جوانی 21 ساله به عنوان مدیر روابط عمومی معارفه شد و خودش را وقف این آستان مقدس کرد تا بتواند به اندازه بضاعت کاری برای مولایش انجام دهد. ضمن تحصیل در دانشگاه فردوسی مشهد در رشته مهندسی برق هم زمان دروس حوزوی و طلبگی را هم در نزد اساتیدی چون آیت الله طبسی تلمذ می نمود . همان فعالیت ها، باعث درخشش این جوان 21 ساله شد و کاری کرد تا 20 سال بعد، او به عنوان نفر دوم آستان معارفه شود. وقتی مسئولیت را به عهده گرفت، روزهای دشواری بود. آستان با بحران های مالی سنگینی روبرو بوده و مجبور بود تا با فروش سرمایه های خود، هزینه ها را تامین کند.

سید احمد اما ابتدا به فکر وصول مطالبات کهنه آستان افتاد و با حمایت های آیت الله واعظ طبسی ، توانست این بحران را کنترل کند. آیت الله که هنگام تحویل آستان در ابتدای انقلاب وضعیت به مراتب بدتر از این را تجربه کرده بود با ذکاوت و درایت خویش توانست با استفاده از نیروی جوانی چون علوی وضعیت را بهبود بخشد .

اگر همه مردم و مسئولان هم یادشان برود، خیال سید احمد راحت است که آقا یادش نمی رود البته مجاورین و زائرین حضرت هم تلاشهای دکتر علوی را فراموش نخواهند کرد . روزهایی را که او تمام نیروهایش را بسیج کرد تا آستان بتواند به توسعه و پیشرفت فکر کند. او ابتدا سیستم مالی شفافی را طراحی و اجرا کرد تا شاهد مفاسد اقتصادی مانند دست اندازی به منابع مالی نباشیم، گام بعدی راه اندازی پروژه های اقتصادی بود که حالا سرمایه های مالی این مجموعه عظیم محسوب می شوند، پروژه هایی که باعث شدند بحران مالی دیگر تهدیدی برای آستان نباشد. علوی پس از آنکه خیالش از اقتصاد راحت شد به فکر فعالیت های فرهنگی افتاد و توانست با مشاوره خبرگان حوزه فرهنگ، تحولی در ساختارهای نرم افزاری به وجود بیاورد. گویی او می دانست که قرار است حضرت آقا سال 93 را به نام فرهنگ و اقتصاد با مدیریت جهادی نامگذاری کنند وی زودتر به اسقبال و اجرای منویات رهبرش شتافته بود . علوی که در مقطع کارشناسی ارشد و دکترا رشته الهیات را گذرانده محصول مشترک حوزه و دانشگاه بوده برای آنکه این دستاوردها را محقق کند، روز و شبش را در دفتر کار گذراند. او از کودکی اینگونه آموخته بود که نباید از کارش کم بگذارد، مخصوصا اگر آن کار برای حضرت رضا باشد. وقتی در محله سرشور به حوره علمیه آیت الله میلانی رفت و همراه دروس حوزوی ، زبان انگلیسی و دروس دانشگاهی را نیز مرور می کرد و با نمره ممتاز مدارج علمی را طی می کرد، خوب یاد گرفت که مومن اهل کم کاری نیست و حالا که پس از 30 سال نوبت به خداحافظی از مسئولیت های اجرایی آستان رسیده، خیالش راحت است که هر در توان داشت برای مولایش خرج کرده و حالا تنها امیدش آن است که کارنامه او از آفتاب هشتم مهر تایید بگیرد و چه سعادتی بالاتر از این؟!