اوباما «برچیدن» برنامه هسته‌ای ایران را فراموش کرده است/ واشنگتن می‌خواهد به هر بهایی توافق کند
این رویکرد جدید شامل تمرکز بر برخی مسائل سخت تر از قبیل درخواست برای افشای کامل فعالیتهای تسلیحاتی هسته ای گذشته و اتکا شدید بر بازرسان تسلیحاتی برای بازداشتن رژیم ایران از دستیابی به جاه طلبی چند دهه ای اش برای ساخت یک بمب هسته ای است.
مارک دوبوویتز، عضو ارشد بنیاد دفاع از دموکراسی در واشینگتن و مشاور کنگره این کشور در امور تحریم های ایران روز 24 فروردین (13 آوریل 2014) در روزنامه دیلی تلگراف نوشت: «باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا مایل نیست دیپلماسی اش را با پشتوانه نیروی نظامی همراه سازد. وی معتقد به توالی روشنی از تعامل است، شامل: دیپلماسی، تحریم، دیپلماسی بیشتر، شاید تحریم بیشتر، و فقط پس از آزمودن همه گزینه های صلح آمیز، احتمال توسل به زور مطرح می شود. حتی آنوقت نیز دولت اوباما از بررسی چنین فرضیاتی اکراه دارد. به همین علت است که اکنون تحریم های اقتصادی ابزار معمول زورمداری آمریکا در مقابله با چالش های موجود در برابر نظم بین الملل است».
وی درباره مذاکرات جاری ایران و 1+5 می نویسد: «مقامات آمریکایی اکنون درباره امکان حصول یک قرارداد هسته ای نهایی قبل از تابستان سرشار از خوش بینی اند، قراردادی بر مبنای یک مصالحه فنی پیچیده که احتمالا به ایران اجازه می دهد عناصر اصلی زیرساختار نظامی- هسته ای اش را حفظ کند».
دوبوویتز ادامه می دهد: «واشنگتن با اطمینان از قریب الوقوع بودن توافق، از «افشا و برچیدن»، پافشاری بر شفاف سازی ایران در مورد فعالیتهای نظامی- هسته ای اش همراه با درخواست برای برچیدن زیرساختار نظامی- هسته ای اش- به «تاخیر و بازدارندگی» رسیده است. این رویکرد جدید شامل تمرکز بر برخی مسائل سخت تر از قبیل درخواست برای افشای کامل فعالیتهای تسلیحاتی هسته ای گذشته و اتکا شدید بر بازرسان تسلیحاتی برای بازداشتن رژیم ایران از دستیابی به جاه طلبی چند دهه ای اش برای ساخت یک بمب هسته ای است».
این مشاور کنگره امریکا درباره اختلافات درونی 1+ هم چنین نوشته است: «اما در عین حال شرکای آمریکا در مذاکرات هسته ای دچار اختلاف نظرند. فرانسه که بدون شک مایل به دستیابی به یک توافق است، کاملا با دروغگویی هسته ای ایران آشنا است. آنها کمتر اطمینان دارند که یک چارچوب فنی بتواند چیزی را که در اصل یک مشکل راهبردی است، حل کند. آنها به درستی معتقدند اگر ایران از شفاف سازی در مورد فعالیتهای تسلیحاتی هسته ای گذشته اش خودداری کند، نمی توان به هیچیک از تعهدات ایران در آینده اعتماد کرد. گفته می شود، روسها با توجه به تحریم های آمریکا در مورد دهها تن از اطرافیان پوتین(رئیس جمهور) بر سر بحران اوکراین، در حال مذاکره با تهران درباره یک قرارداد وسیع ضد تحریم اند که شامل صدور نفت ایران به مسکو(شبیه صدور زغال سنگ به نیوکسل) در ازای دریافت تجهیزات نظامی روسیه است. چینی ها و آلمان به نوبه خود خواهان عبور از بن بست کنونی و بازگشت به سرمایه گذاری های تجاری شان در ایرانند.
دولت دیوید کامرون (نخست وزیر انگلیس) که در خصوص مسائل مربوط به ایران همچنان از جناح چپ حتی در دولت اوباما حمایت می کند، پس از شکست مفتضحانه در جلب حمایت پارلمان از اقدام نظامی در سوریه در سپتامبر گذشته، ظاهرا راضی است که در مذاکرات هسته ای نقش برجسته ای نداشته باشد. گرچه، پس از عقب نشینی شخص اوباما از طرح حمله نظامی به علت عبور کردن اسد از خط قرمز سلاح شیمیایی، همه سرزنش ها متوجه کامرون نبود».
دوبوویتز در پایان به اوباما چنین توصیه کرده است: «تهران که تمایل واشنگتن را برای حصول توافق به هر بهایی حس می کند، سعی دارد از این مزیت در مذاکرات برای حفظ دستاوردهای هسته ای اش به میزانی که برای ساخت یک سلاح اتمی هر وقت که بخواهد، کافی باشد، استفاده می کند. اگر رئیس جمهور (آمریکا) معتقد است که توافق نکردن بهتر از یک توافق بد است و به جهان در این خصوص اطمینان داده است، باید به دیپلماسی به عنوان یک مشت زره پوش (آهنین) بنگرد».