بهارانه

صدای بهار از لابه‌لای شاخه‌های خشکیده که به سمت سبز شدن خیز بر داشته اند را می‌شود شنید، زمستان چتر سپیدش را از زمین بر می گیرد تا شادابی طبیعت جانها را از نو شدن لبریز کند، همه می خواهند وقتی سال نو تحویل می شود با همه جانشان زمزمه کنند: «یا مقلب القلوب و الابصار یا مدبر اللیل و النهار یا محوّل الحول و الاحوال حوّل حالنا الى احسن الحال» اى دگر کننده قلب‌ها و چشم‌ها؛ اى تدبیر کننده شب و روز اى متحول کننده حالات، حال ما را به بهترین حالات متحوّل کن . روزهای پایانی زمستان چهره شهرها، روستاها و طبیعت دگرگون می شود، همه بر آن می شوند جامه شان را نو کنند، گرد و غبار را از ماوای خود بر گیرند و آماده جشن نوروز شوند، اما اگر خانه تکانی بکنیم و جان مان را از غبار کینه ها، زیاده خواهی ها و منیت ها نتکانیم، نخواهیم توانست حال خود را به بهترین حال بر کشیم، جانی دگر می شود که تنها خانه خود را محل پاگیزگی نداند و یک شهر را که ماوا و پناهگاه اوست خانه خود بداند و بکوشد با غبار روبی از محله ها و کوچه ها خود را آماده ضیافت بزرگ نوروزی کند. نو شدن اما با تجمل سازگاری ندارد، نوروز برآن است دل ها را به هم نزدیک کند، فرصتی دهد آشنایی‌ها تازه شود، اقوامی که مدت هاست از هم بی خبرند با‌خبر هم شوند، اگر در این دید و بازدید، بازی تفاخر جای مهربانی را بگیرد و آنی که ندارد دل سوخته از خانه کسی که دارد برود، جان سیاهی خود را باز می یابد . عیدی دادن فرصتی است که دست نیازمندان را بگیریم، نگذاریم کسانی در روزهای نوروز رخت کهنه خود را همچنان بر تن کنند اگر حالمان دگر شود در خانه تکانی قناعت در مصرف آب را جدی می گیریم و همانگونه که در همه زندگی سادگی را بر می گزینیم تا مثل طبیعت سخاوتمندانه سایه مهر خود را بر سر همدیگر پهن کنیم، باشد چنین شود . آمین یا رب العالمین ... منبع: تهران امروز