برتری یک نیمه‌ای پرسپولیس برابر صبا

ایسنا: نیمه نخست دیدار تیم‌های پرسپولیس و صبای قم با پیروزی 2 بر صفر شاگردان علی دایی به پایان رسید. این در حالی بود که صبایی‌ها یک پنالتی را نیز از دست دادند. گل‌های پرسپولیس را محمد عباس‌زاده (13) و علیرضا نورمحمدی (33) به ثمر رساندند. آخرین دیدار لیگ برتر فوتبال در سال 1392 از ساعت 16 در ورزشگاه آزادی آغاز شد. در حالی که حدود 20 هزار تماشاگر برای تماشای این بازی به ورزشگاه‌ آزادی آمده بودند. بازی را پرسپولیسی‌ها بهتر آغاز کردند و از همان دقایق اولیه حملات متعددی را به روی دروازه حریف‌شان تدارک دیدند ولی نخستین فرصت گلزنی برای صبا فراهم شد اما مهاجم این تیم از پس دروازه‌بان برزیلی سرخپوشان برنیامد. در دقیقه 13 پیام صادقیان پشت محوطه جریمه صبا صاحب توپ شد و با استفاده از شلوغی محوطه جریمه پاس عمقی خوبی را برای عباس‌زاده فرستاد. مهاجم جوان پرسپولیس هم که تا نزدیکی‌های دروازه پیش رفته بود توپ را وارد دروازه میزبان کرد تا فریاد شادی هواداران پرسپولیس به آسمان بلند شود. دقیقه 19 رضا عنایتی در داخل محوطه جریمه پرسپولیس صاحب توپ شد اما ضربه محکم او را نیلسون دور کرد. بازیکنان صبا یک بار هم یک موقعیت تک به تک را با نیلسون از دست داده بودند. دقیقه 24 رضا عنایتی باز هم خطرناک ظاهر شد و با ضربه سر نیلسون را به زحمت انداخت اما این دروازه‌بان در دو مرحله توپ را گرفت. دقیقه 32 صبا می‌توانست موقعیت خطرناکی به روی دروازه پرسپولیس خلق کند اما پرسپولیسی‌ها این توپ را گرفته و بلافاصله ضد حمله‌ای را تدارک دیدند که برایشان حاصلی جز یک کرنر نداشت اما ا ین ضربه کرنر اتفاق خوبی را برای سرخ‌ها رقم زد. کرنر ارسالی علی‌عسگر با ضربه سر چکشی نورمحمدی همراه شد تا مدافع پیش‌تاخته پرسپولیس که در غیاب محمد نوری و جلال حسینی بازوبند کاپیتانی تیمش را بر بازو بسته بود دومین گل تیمش را به ثمر برساند. دقیقه 38 صبا صاحب یک ضربه ایستگاهی در فاصله 20 متری دروازه پرسپولیس شد. ضربه بازیکن صبا به دیوار دفاعی پرسپولیس برخورد کرد و در حالی که به نظر می‌رسید این موقعیت برای صبا از دست رفته است، در شلوغی محوطه جریمه، علیرضا فغانی داور دیدار، نقطه پنالتی را نشان داد. در حالی که علی دایی به شدت نسبت به این تصمیم داور معترض بود، رضا عنایتی پشت توپ قرار گرفت اما ضربه پنالتی او را نیلسون کوریا به خوبی مهار کرد تا دروازه تیم میزبان همچنان بسته بماند.