فیلمهایی‌‌که‌ کاسه صبرمهمانان کاخ را لبریز کرد

مهر: از همان روزهای ابتدایی جشنواره هم می‌شد نشانه‌های نارضایتی نسبت به فیلم‌هایی که تا پیش از جشنواره هیاهوی بسیاری برای آن‌ها شده بود را در میان اهالی رسانه و منتقدان حاضر در کاخ جشنواره رصد کرد. احساسی که مهمترین دلیلش روی پرده رفتن فیلمهایی است که کیفیت ساختاری و محتوایی شان هیچ تناسبی با آنچه پیش از جشنواره تبلیغ می شد ندارد و همین باعث برآورده نشدن انتظارات و طبیعتاً بروز اعتراض هاست. اتفاقی که روز گذشته صورتی عیان به خود گرفت و صدای اعتراض میهمانان کاخ جشنواره را بلند کرد. گزارش روز: شگفتی ها و حسرت های جشنواره سی و دوم در میان شش فیلم اکران شده در روز پنجم جشنواره فیلم "میهمان داریم" به کارگردانی محمدمهدی عسگرپور، بیش از سایر فیلم ها با استقبال اهالی رسانه مواجه شد. فیلمی از محصولات حوزه هنری که داستانی متفاوت پیرامون یک خانواده شهید را روایت میکند و با کارگردانی حساب شده و بازی کم نقص بازیگران به یکی از اتفاقات خوب روز ششم جشنواره بدل شد. این شروع خوب اما هیچ تناسبی با ادامه برنامه اکران فیلمها در برج میلاد نداشت. اکران فیلم "فردا" به عنوان اولین تجربه کارگردانی مهدی پاکدل و ایمان افشاریان جرقه ای بود برای بروز اعتراض‌ها. در میانه اکران این فیلم تعدادی از میهمانان کاخ جشنواره سالن اکران را ترک کردند و برخی دیگر هم با کف زدن های مکرر سعی در نشان دادن اعتراض خود نسبت به روند روایی فیلم داشتند. این اتفاق اما در سئانس بعدی و در زمان اکران فیلم تازه کیومرث پوراحمد از فیلمسازان پیشکسوت و خوش سابقه سینمای ایران به طرز دیگری تکرار شد. فیلم "50 قدم آخر" به رغم داستان متفاوت و شروعی گیرا، پس از گذشت نزدیک به 50 دقیقه ابتدایی به ناگاه چنان تغییر لحنی داد که اساسا مخاطبان حاضر در سالن با بهت این سوال را زیر لب تکرار می کردند: "چرا اینطوری شد؟" این زمزمه ها کم کم تبدیل به صدای اعتراضی توأم با کف زدن و خنده های بلند شد و با ترک سالن از سوی تعدادی از منتقدان و اهالی رسانه به اوج رسید. دامنه این اعتراضات و واکنش عوامل فیلم نسبت به آن نشست خبری پس از فیلم را هم رنگ و لعابی متفاوت بخشید. "همه چیز برای فروش" ساخته امیرحسین ثقفی شرایط بهتری داشت و به رغم تفاوت دیدگاه میان منتقدان مخالف و موافق فیلم، به دلیل ساختار سینمایی و روایت داستانی مشخص هیچ اعتراضی را دامن نزد و میهمانان کاخ را کمی به جشنواره امیدوار کرد. این امیدواری با اکران فیلم عاشقانه "چند متر مکعب عشق" ادامه پیدا کرد. فیلمی ساده و بی ادعا که داستانی متفاوت درباره عشق یک جوان ایرانی به دختری افغان را روایت می کند. این فیلم سبب شد تا کمی شعله اعتراض در برج میلاد فروکش کند. سئانس پایانی اما داستانی متفاوت داشت. رونمایی از فیلم پرحاشیه "معراجی ها" به کارگردانی مسعود دنمکی که به عنوان اکران ویژه در برنامه برج میلاد گنجانده شده بود، با تأخیری بیش از یک ساعت مواجه شد. تأخیری که با توجه به حضور پرشمار حاضران مرتبط و نامرتبط در برج میلاد بسترساز برخی حاشیه ها شد. فارغ از مسائل فرامتنی و حاشیه ای اما فیلم ده نمکی با ساختاری تلویزیونی که حتی نسبت به کارهای قبلی فیلمساز هم اثری ضعیف به شمار می رفت نتوانست مخاطبانی را که تا بامداد برای تماشای فیلم در برج میلاد مانده بودند را راضی کند و در میانه اکران این فیلم هم شاهد ترک سالن از سوی گروهی از حاضران بودیم. پرونده روز ششم جشنواره در برج میلاد ساعت 3 بامداد امروز بسته شد اما حواشی و بازتابها نسبت به فیلم های اکران شده احتمالا در روزهای آینده ادامه خواهد داشت. گفته ها: درباره نسبت مردم و سینما حکایت اعتراض های مخاطبان جشنواره نسبت به فیلم های اکران شده اما محدود به برج میلاد نبوده و برخی گزارش ها حکایت از تکرار این شرایط در سینماهای مردمی جشنواره دارد. این واکنشها آنجا جالب توجه می شود که بدانیم دکتر حسن روحانی رئیس جمهور، در برنامه اخیر تلویزیونی خود به نکته مهمی درباره تولیدات هنری اشاره داشته است که در تحلیل کیفیت آثار جشنواره سی و دوم هم میتوان موثر باشد. روحانی در پاسخ به سوال مجری درباره دیدگاهش درباره جشنواره فجر و سینمای ایران گفت: "ما نمی توانیم به هنر دستور بدهیم. هنر دستوری نیست. اصل خواست مردم است. ما در بخش های مختلف از جمله سینما و تئاتر باید بر امید بیافزاییم و خواست مردم را مبنا قرار دهیم. گیشه ها و سالن هایمان نباید خلوت باشد." درباره امکان تحقق این هدف گذاری با آثار حاضر در جشنواره امسال اما کافی است به این اظهارنظر علی معلم از اعضا هیإت انتخاب جشنواره دقت کنید: "فکر نمی‌کنم بیش از ۱۰ درصد فیلم‌های امسال قابلیت برقراری ارتباط گسترده‌ با مخاطب را داشته باشند.. بسیاری از فیلم‌های امسال انگار در فضای واگویه‌های فردی فیلم‌ساز قرار دارند در حالی که فیلم‌ساز باید یک قدم از جامعه جلوتر باشد نه اینکه پشت‌سر جامعه قرار داشته باشد." چهره روز: منوچهر محمدی اکران فیلم آرام و بی ادعای "میهمان داریم" یکی از اتفاقات مبارک جشنواره در روزهای اخیر بود. فیلمی که اگر چه بیشتر به واسطه بازی پرویز پرستویی و کارگردانی محمدمهدی عسگرپور در رسانه ها مورد تحلیل و ارزیابی قرار می گیرد اما بیش از هر چیز دیگر فیلم منوچهر محمدی است. " از معدود تهیه کنندگان سینمای ایران که جایگاه مولف را در تولیدات خود دارند و می توان آثارشان را فارغ از اینکه با چه کارگردانی به سرانجام رسیده در یک بستر مورد ارزیابی قرار داد. "میهمان داریم" که مانند دیگر فیلم های منوچهر محمدی ایده اولیه اش هم از او بوده است دومین فیلم این تهیه کننده با موضوع خانواده شهدا پس از فیلم تحسین شده "بوسیدن روی ماه" به کارگردانی همایون اسعدیان محسوب می شود. دو فیلمی که شاید در آینده با یک اثر دیگر تبدیل به سه گانه این تهیه کننده برای ادای دین به خانواده شهدا شوند. منوچهر محمدی پیش از این نیز با تهیه کنندگی سه فیلم "مارمولک"، "زیر نور ماه" و "طلا و مس" تجربه سه گانه موضوعی را در کارنامه حرفه ای خود داشته است. او امسال فیلم دیگری را هم تهیه کرده است. فیلمی به کارگردانی حامد محمدی فرزندش که با نام "فرشته ها با هم می آیند" در بخش نگاه نو جشنواره سی و دوم رونمایی خواهد شد. حاشیه ها: کاخ جشنواره در غیاب "سینما"! جشنواره سی و دوم هرچه به روزهای پایانی نزدیکتر می شود از روزهای آرام ابتدایی هم فاصله می گیرد و تنور حاشیه هایش داغ تر می شود. * یکی از عجیب ترین حاشیه های جشنواره در روزهای اخیر حرف و حدیث پیرامون آراء مردمی فیلم سینمایی "عصبانی نیستم" به کارگردانی رضا درمیشیان است. فیلمی که چند روز پیش توانست در اولین روز اکران در سینماهای مردمی صدرنشین جدول آرا مردم شود اما به فاصله 24 ساعت در فهرست های بعدی حتی در میان سه فیلم ابتدایی هم نشانی از آن نبود. این اتفاق سبب پخش شایعاتی همچون حذف دستوری آراء این فیلم از سبد آرا مردمی شد اما این شایعه هیچگاه به صورت مستند تأیید نشد. هرچند اظهارات دوپهلوی دبیر جشنواره در گفتگو با سایت خبری کافه سینما درباره این شایعات که در آن گفته بود "هرجواب واضحی به شما بدهم از آن علیه من استفاده میکنید!" کمی مسئله را پیچیده کرد. هنوز مسئولان خانه سینما که مسئولیت شمارش آراء مردمی را عهده دار هستند واکنشی در این زمینه نشان نداده اند. * برنامه خیرمقدم گویی عوامل فیلمها به مخاطبان در برج میلاد بستر مناسبی برای اظهارنظر حاشیه ای برخی از فیلمسازان شده است. مانند کیومرث پوراحمد که در این فرصت چند دقیقه ای اظهارات متفاوتی را برزبان آورد. کارگردان "پنجاه قدم آخر" در معرفی عوامل این فیلم دلیل علاقه اش به یکی از عوامل را کراوات زدن او دانست و به لحنی طنز گفت: "من هم کراوات دوست دارم اما جرأت زدنش را ندارم!" پوراحمد در ادامه یکی بازیگران فیلم را در ظاهر و باطن شبیه به زنده یاد خسرو شکیبایی توصیف کرد و گفت: "خوشبختانه او همه خوبیهای خسرو را دارد اما مانند او خود ویرانگر نیست." وی در پایان این صحبت ها هم درباره دشواری های ساخت فیلم از سعید سعدی تهیه کننده تشکر کرد و گفت: "سعدی مچکریم، روحانی مچکریم!" " * نشست خبری فیلم "50 قدم آخر" هم خالی از حاشیه نبود. به خصوص که جو سالن اکران در دقایق پایانی فیلم به دلیل اعتراض های مکرر حاضران در سالن برای عوامل کمتر قابل تحمل بود و به همین دلیل آنها با کمی دلخوری و تا حدودی عصبانیت در نشست حاضر شدند. این نشست به میدان انتقاد متقابل اهالی رسانه از فیلم و عوامل فیلم از رسانه ها بدل شد! * اکران فوق العاده فیلم سینمایی "معراجی ها" در برج میلاد مانند فیلمهای قبلی مسعود ده نمکی یکی از پرحاشیه ترین اکران های کاخ جشنواره بود. فیلمی که قرار بود به صورت فوق العاده ساعت 23:30 روی پرده برود سبب ازدحام جمعیت در ساعات پایانی شب گذشته در برج میلاد شد. ازدحامی که یادآور خاطره حضور افراد بی ربط به فضای رسانه و گعده های خانوادگی در دوره های گذشته جشنواره در برج میلاد بود. در کنار این اتفاق که امکان تماشای فیلم را از برخی اهالی رسانه و منتقدان سلب کرد، تأخیر یک ساعت و نیمه در شروع فیلم هم مزید بر علت شد تا حال و هوای سالن اصلی برج میلاد برای دقایقی اساسا بی ارتباط با فضای یک جشنواره سینمایی شود. فضایی که کمی بعد با اکران فیلم "معراجی ها" با ساختار و محتوایی بی ارتباط با "سینما" تکمیل شد! در کنار این حاشیه های تإسف بار، گرامیداشت یادوخاطره قربانیان حادثه انفجار در پشت صحنه فیلم "معراجی ها" از بخش های قابل تحسین برنامه دیشب بود. به خصوص زمانی که برزو ارجمند به عنوان یکی از بازیگران فیلم از حضور خانواده این قربانیان در سالن خبر داد و حاضران برای دقایقی هنر این هنرمندان فقید را با تشویق ممتد پاس داشتند.