مسئولین به پیش بینی جامعه شناسان اهمیتی ندادند/ مشکل از خودمان است نه ماهواره و غرب

سرویس اجتماعی «فردا» : دکتر امان الله قرایی مقدم معتقد است: جامعه دچار آنومی شده است یعنی ارزش ها و هنجارهای مورد قبول جامعه به دلیل ندانم کاری های مسئولان از بین رفته است. بسیاری از مشکلات و بزهکاری‌های اجتماعی را جامعه‌شناسان پیش‌بینی کرده بودند، اما متاسفانه برخی از مسئولان این هشدارها را جدی نمی‌گیرند. این آسیب شناس اجتماعی در گفتگو با «فردا» با اشاره به اینکه جوانان ما در این 30 سال از درون به دلیل تصمیم گیری های اشتباه تهی شده اند تاکید کرد: اگر این رویه همچنان ادامه پیدا کند جامعه دچار مصیبت و فاجعه خواهد شد. مشکلات امروز جوانان ریشه فرهنگی دارد یعنی ارزشها، هنجارهای فرهنگی و باورهای پذیرفته شده ها که از قدیم الایام در تفکرات خانواده های ایرانی وجود داشته است فرو ریخته و مورد کم توجهی جوانان قرار گرفته است. وی ادامه داد: به دلیل عدم توجه مسئولین و نایدده گرفتن کتاب های درسی و آموزشی به این وضعیت دچار گشته ایم. اینکه تنها بگوییم حجاب را رعایت کنید همه چیز درست می شود نتیحه اش همین است. نه توانستیم با دستوری عمل کردن معضل حجاب را حل کنیم و نه موارد فرهنگی را در خاطر جوانانمان بسپاریم و امروز می بینیم که به اصطلاح جوانان طغیان کردند و سرکش شدند. این جامعه شناس با اشاره به گرفتاری های داخلی فرهنگی گفت : در زمینه تاثیر گذاری فرهنگ اسلامی- ایرانی کاری صورت نگرفته است. وقتی جوانان برای فرهنگ خود ارزش قائل نباشند و حتی نشناسند به راحتی از بیرون مورد هجمه قرار خواهند گرفت امروز به وسیله رسانه های دنیا، دیوارهای جامعه فروریخته می ریزد و کسی نمی تواند بگوید دیوار های چهاردیواری اختیاری دیگر است زیرا نیست. در درون خانه همه تلویزیون و ماهواره دارند و مرزها شکسته شده و جهان به دهکده تبدیل شده است. این پژوهشگر آسیبهای اجتماعی تصریح کرد: این برنامه ها از خارج مرزها وارد می شود در درون هم که کم کاری صورت گرفته است و همه چیز دست به دست هم داده که جوان امروز فرهنگ واقعی و اصلی خود را نشناسد. باید به اصالت فرهنگی برگردیم نه با حرف بلکه با عمل. باید به موسیفی و هنر ملی هم خودمان عمل کنیم هم در تلویزیون و هم رادیو . باید به گذشته فرهنگی خود با افتخار نگاه کنیم و به جوان خود بیاموزیم که فرهنگ ایرانی اسلامی در برابر فرهنگ غربی بسیار ناچیز است که البته متاسفانه به این موارد حداقل تا امروز بها داده نشده است. دکتر قرائی مقدم افزود: مثلا نمایشکاه لباس برای دختران جوان و بانوان گذاشته می شود، هیچ کس از این لباس ها استفاده نمی کند و در جامعه مورد توجه قرار نمی گیرد خب این به این دلیل است که خود کسانی که دست اندرکار برگزاری این نمایشگاه ها هستند و یا مسئولین از این لباس ها استفاده کنند بعد از جوانان توقع داشته باشند. وی با اشاره به نقش مهم مسائل اقتصادی و تورم نیز تاکید کرد: اولویت اول جوانان برای تامین زندگی شان اقتصاد است. اما اینکه اقتصاد را با کدام زاویه نگاه کنیم هم مهم است.جامعه نیازهای مختلفی دارند که نیازهای مادی یکی از مهمترین آنهاست. باید این نیازها در حد توان برآورده شود. تا این نیازهای مادی برطرف نشود، مقوله های دیگر هم مجالی برای تحقق و شکوفایی پیدا نمی کند. به هر حال مردم نیاز به کار دارند، آموزش می خواهند، مواد غذایی احتیاج دارند. تورم، گرانی، بالا رفتن خط فقر، اختلاف طبقاتی و قشری همه به افزایش ناهنجاری های اقتصادی کمک می کند. وی همچنین یادآور شد: متاسفانه جامعه ما سیاست زده است. اقتصادی که آلوده به سیاست شد، آموزش و پرورشی که سیاست در آن دخالت کرد و فرهنگی که عجین با سیاست شد، از کارکردهای اصلی خود دور می شود. مدیریت های ما باید توجه داشته باشند که سیاسی کردن هر مقوله ای کار را پیچیده تر و غیر منعطف می کند. حال آنکه نگاه اجتماعی نگاه منعطف و متعادل و ملایمی است که می تواند راهگشا باشد. بحران های سیاسی که در درون جامعه ایجاد می شود. احساس ناامنی در جامعه، دلزدگی و نامیدی به آینده را سبب می شود و همه این عوامل دست به دست هم داده تا آمار اعتیاد، فرار دختران، افزایش تجرد و زنان و مردان خیابانی بالا برود. دکتر امان اله قرائی مقدم در پایان اظهار کرد: برای جلوگیری از شیوع ناهنجاری های اجتماعی بهتر است ابتدا از کتاب های درسی شروع کنیم و به اصالت های فرهنگی خود بازگردیم. خود مسئولین باید به فکر بیفتند. مسئولین به جای آنکه از مکانیزم فرافکنی استفاده کنند و همه تقصیرات را به گردن ماهواره بیاندازند به فکر رشد وتعالی فرهنگ میان جوانان ایرانی باشند. مگر این ماهواره در ژاپن و کره و جنوبی نیست. چرا در هند انقدر به فرهنگ خودشان بیشتر از فرهنگ غرب اهمیت می دهند در حالیکه حتی زبان رسمی شان انگلیسی است. مسئولین ما فقط بلد هستند، نسخه بنویسند. باید روی جامعه کار کرد. از اندیشمندان برای حل بحران کمک خواست نه اینکه کسی را مسئول فرهنگی و آموزشی قرار داد که اصلا تجربه و آگاهی در این زمینه ندارد.