متن کامل قطعنامه پیشنهادی روحانی

ایسنا: بر این اساس نمایندگی دائم ایران در سازمان ملل در نیویورک پیش‌نویس قطعنامه‌ای را در این رابطه برای ارائه به مجمع عمومی تهیه کرد و طی سه ماه گذشته رایزنی‌های گسترده‌ای را با اعضای سازمان آغاز و پس از برگزاری چندین جلسه مشورتی و مذاکراتی با نمایندگان کشورها و گروه‌های مختلف سیاسی و جغرافیایی در سازمان ملل، در نهایت پیش‌نویس این قطعنامه نهایی و روز چهارشنبه در صحن علنی مجمع عمومی با اجماع کامل به تصویب رساند. متن کامل قطعنامه جهان علیه خشونت و افراط گرایی (WAVE) که در تاریخ 17 دسامبر 2013 (26 آذر 1392) در مجمع عمومی سازمان ملل به تصویب رسیدبه این شرح است: «مجمع عمومی، در پرتو اهداف و اصول مطرح شده در منشور ملل متحد و اعلامیه جهانی حقوق بشر، ضمن یادآوری قطعنامه‌های این مجمع به شماره های 2625 مورخ 24 اکتبر 1970؛ 103/36 مورخ 9 دسامبر 1981؛ 11/39 مورخ 12 نوامبر 1984؛ 49/60 مورخ 9 دسامبر 1994؛ 243/53 مورخ 13 سپتامبر 1999؛ 282/55 مورخ 7 سپتامبر 2001؛ 6/56 مورخ 9 نوامبر 2001؛ 288/60 مورخ 8 سپتامبر 2006؛ 14/64/الف مورخ 10 نوامبر 2009؛ 99/67 مورخ 14 دسامبر 2012؛ 171/66/الف مورخ 19 دسامبر 2011؛ 173/67 مورخ 20 دسامبر 2012؛ 178/67 مورخ 20 دسامبر 2012؛ 179/67 مورخ 20 دسامبر 2012 و اعلامیه پکن در رابطه با برنامه اقدام مورخ 4 تا 15 سپتامبر 1995؛ ضمن تأیید مجدد اهداف و اصول مندرج در منشور ملل متحد از جمله در ارتباط با توسعه روابط دوستانه میان ملت‌ها برپایه احترام به اصل برابری حقوق و حق تعیین سرنوشت، تقویت صلح جهانی، نیل به همکاری بین‌المللی در جهت حل مشکلات بین‌المللی در رابطه با ابعاد اقتصادی، اجتماعی، و فرهنگی بشریت، و به منظور ترویج و تشویق احترام به حقوق بشر و آزادی‌های بنیادی برای همه بشر صرف نظر از نژاد، رنگ، جنسیت، زبان، مذهب ، باورهای سیاسی، ریشه‌های ملی و اجتماعی، مالکیت، تولد و دیگر تعلقات؛ ضمن تأکید بر این که، در روابط بین‌الملل همه اعضا متعهد به خودداری از توسل به تهدید و استفاده از زور و یا هر ابزار دیگر مغایر با اهداف ملل متحد علیه تمامیت سرزمینی و استقلال سیاسی هر کشوری هستند؛ ضمن هشدار نسبت به اعمال غیرتساهل‌آمیز، افراط‌گرایی توام با خشونت، از جمله خشونت فرقه‌یی و تروریسم در اشکال مختلف آن در سراسر جهان که جان افراد بیگناه را می‌گیرد و باعث ویرانی و آواره شدن مردم می‌شود، و ضمن رد هرگونه استفاده از خشونت صرف نظر از هر انگیزه‌ای که در پس آن باشد، ضمن تأیید مجدد تعهد همه دولت‌های عضو براساس منشور ملل متحد درباره اشاعه و گسترش احترام جهانی نسبت به همه انواع حقوق بشر و آزادی‌های اساسی بدون تبعیض و هم‌چنین، با تأیید مجدد این که دولت‌ها متعهد به احترام به حقوق بشر و آزادهای اساسی برای همه افراد بشر هستند؛ ضمن ابراز اعتقاد به این که جنگ‌ها و مناقشات مسلحانه می‌توانند منجر به تند روی و گسترش افراط‌گرایی توام با خشونت شده و مانع توسعه جوامع انسانی و باعث عقیم شدن رفاه بشری شود؛ ضمن شناسایی این که مسوولیت اولیه هر دولتی این است که جهت اطمینان از زندگی مسالمت‌آمیز و بری از خشونت برای مردم خود، ضمن احترام کامل به حقوق آن‌ها بدون هرگونه تبعیض، زندگی با همسایگان خود در صلح و کمک به حفظ صلح و امنیت بین‌المللی ضمن احترام کامل به استقلال سیاسی و اصل برابری حاکمیت دیگران، اقدام کند؛ ضمن یادآوری این که منشور ملل متحد در مقدمه‌اش تأیید می‌کند که تمرین بردباری یکی از اصول لازم برای دستیابی به اهداف مورد نظر ملل متحد در راستای جلوگیری از جنگ و حفظ صلح است، و نیز با ابراز این اعتقاد که احترام و حمایت از حقوق همه انسان‌ها و آزادی‌های اساسی همه افراد و نیز بردباری، شناخت و درک دیگران و توانایی زندگی مشترک و شنیدن سخنان آن‌ها، می‌تواند پایه مستحکمی را برای هرجامعه و صلح ایجاد کند؛ ضمن استقبال از تلاش‌های دبیرکل سازمان ملل متحد و نماینده عالی ایشان در امور ائتلاف تمدن‌ها برای اشاعه تفاهم و احترام بیش‌تر میان تمدن‌ها، فرهنگ‌ها و مذاهب؛ ضمن تأیید مجدد این که افراط‌گرایی توام با خشونت نگرانی جدی و مشترک همه دولت‌های عضو است و امنیت و رفاه جوامع بشری را تهدید می‌کند، و با این اعتقاد که هیچ توجیهی برای توسل به افراط‌گرایی توام با خشونت، صرف نظر از انگیره آن، وجود ندارد؛ ضمن شناخت ضرورت اتخاذ یک رویکرد جامع برای مقابله افراط‌گرایی توام با خشونت و مقابله با شرایط شکل‌گیری و گسترش آن؛ ضمن تأکید بر این که دولت‌ها باید مطمئن شوند که برای مبارزه با افراط‌گرایی توام با خشونت هر اقدامی از سوی آن‌ها صرفا براساس تعهدات آن‌ها در چارچوب حقوق بین‌الملل و به‌ویژه حقوق بشردوستانه انجام می‌شود و ضمن تأکید بر این که اقدامات ناظر بر مبارزه با تروریسم و حمایت از حقوق بشر و آزادهای اساسی و حاکمیت قانون نه تنها در هدف هیچ تعارضی بایکدیگر ندارند بلکه تکمیل کننده هم بوده و به‌طور متقابل موجب تقویت یکدیگر شده و عامل اصلی موفقیت تلاش‌ها برای مبارزه با افراط‌گرایی توام با خشونت است؛ ضمن صحه گذاشتن بر تعهد همه مذاهب نسبت به صلح، و نیز بر عزم خود نسبت به محکوم کردن افراط‌گرایی توام با خشونت که در حال گسترش بوده و زندگی انسان‌ها را تهدید می‌کند، ضمن تأیید مجدد این موضوع که افراط‌گرایی توام با خشونت در همه اشکال و ظواهر آن نمی‌تواند و نباید به هیچ مذهب، ملیت، تمدن و گروه قومی نسبت داده شود؛ 1. بر تعهد بین‌المللی همه دولت‌ها براساس منشور ملل متحد و حقوق بین‌الملل به‌ویژه در زمینه خودداری از توسل به تهدید و یا استفاده از زور علیه تمامیت سرزمینی و استقلال سیاسی هر دولتی و به هر شکلی که با اهداف ملل متحد در تعارض باشد، و حل اختلافات بین‌الملل به روش‌های مسالمت‌آمیز و بر پایه منشور ملل متحد تأکید می‌کند؛ 2. هدف قرار دادن غیرنظامیان شامل زنان و کودکان از جمله توسط افراط‌گرایان خشن را به‌عنوان نقض حقوق بین‌الملل به ویژه حقوق بشر و حقوق بشردوستانه و هم‌چنین، تلاش آن‌ها برای ممانعت و منحرف ساختن خواست عمومی برای اصلاحات سیاسی، اعتدال وتوسعه همه جانبه در جوامع مختلف و نیز منحرف کردن تلاش‌های معطوف به توسعه به سمت خشونت را محکوم می‌کند؛ 3. حملات به اماکن مذهبی و مقدس و اماکن فرهنگی از جمله تخریب عامدانه آثار باستانی را به عنوان نوعی نقض حقوق بین‌الملل به ویژه حقوق بشر و حقوق بشر دوستانه محکوم می‌کند؛ 4. از کلیه دولت‌های عضو می‌خواهد که برای مقابله با افراط‌گرایی خشن در همه اشکال و ظواهر آن و نیز خشونت‌های فرقه‌یی با هم متحد شوند و رهبران جوامع را برای تلاش جهت ترویج گفت‌وگو در میان جوامع خود در مورد عوامل افراط‌گرایی توام با خشونت و تبعیض و اتخاذ استراتژی‌هایی برای مقابله با این عوامل تشویق و در همان حال، تأکید می‌کند که دولت‌ها، سازمان‌های منطقه‌یی، سازمان‌های غیردولتی، نهادهای مذهبی و رسانه‌ها نقش مهمی در زمینه اشاعه بردباری و احترام به تنوع مذهبی و فرهنگی ایفا می‌کنند؛ 5. بر این نکته مهم تأکید می‌شود که دولت‌ها قویاً همه اشکال خشونت علیه زنان را محکوم کرده و از تمسک به هرگونه رسم، سنت و ملاحظات مذهبی برای خودداری از عمل به تعهدات خود نسبت به از بین بردن چنین خشونت‌هایی که در اعلامیه رفع خشونت علیه زنان ذکر شده اند، خودداری می‌کنند؛ 6. همه دولت‌ها و سازمان‌های بین‌المللی را به ترویج آگاهی همگانی و روشن‌سازی افکار عمومی نسبت به مخاطرات ناشی از بردبار نبودن و خشونت‌های فرقه‌یی تشویق کند، خواستار تجدید عهد آن‌ها و اقدام‌شان در جهت حمایت از اشاعه بردباری و حقوق بشر شده و آن‌ها را به بذل توجه مستمر نسبت به اهمیت همکاری متقابل، تفاهم و گفت‌وگو در راستای اطمینان نسبت به ترویج اعتدال و بردباری و احترام به حقوق بشر دعوت می‌کند؛ 7. از همه دولت‌های عضو می‌خواهد که در مبارزه با افراط‌گرایی توامل با خشونت به همه اشکال حقوق بشر و آزادی‌های اساسی و حاکمیت قانون احترام گذاشته و از آن پشتیبانی کنند و از همه اقدامات محلی، ملی و منطقه‌یی و بین‌المللی در این زمینه و در همکاری با جوامع مدنی در جهت اشاعه تفاهم، بردباری و اقدامات غیرخشونت‌آمیز از جمله از طریق برنامه‌ها و مؤسسات فعال در زمینه آموزش، علوم، فرهنگ، ارتباطاات و اطلاعات، تقویت نهادهای دموکراتیک، فرآیندهای توسعه‌یی جامع و مطمئن، حذف همه اشکال نداشتن برباری و خشونت، ریشه‌کنی فقر و بی‌سوادی و کاهش نابرابری‌ها در درون و در میان ملت‌ها به منظور پوشش همگانی، حمایت کنند؛ 8 . بر اهمیت حیاتی آموزش که مشتمل است بر آموزش حقوق بشر به‌عنوان موثرترین عامل ارتقای بردباری در جلوگیری از گسترش افراط‌گرایی به‌وسیله ترویج مستمر احترام به حیات و ترویج رویه بدون خشونت، اعتدال، گفت‌وگو و همکاری تاکید می‌کند و نیز همه کشورها، آژانس‌های تخصصی وابسته به ملل متحد و سازمان‌های بین دولتی و غیردولتی را ترغیب می‌کند که فعالانه به این تلاش‌ها از طریق تاکید بر آموزش مدنی، آموزش مهارت‌های ضروری برای زندگی و نیز اصول و رویه‌های دمکراتیک در تمامی سطوح رسمی، غیررسمی و نیز آموزش همگانی کمک کنند؛ 9. ارتقای مشارکت در بین بخش‌های مختلف هر جامعه را برای مقابله با افراط‌گرایی توام با خشونت، از جمله به‌وسیله تقویت پیوند میان بخش‌های جامعه و نیز تاکید بر منافع و پیوستگی‌های مشترک‌شان توصیه می‌کند؛ 10. از کشورها می‌خواهد که از اشاعه اطلاعات درخصوص بردباری و احترام متقابل حمایت کنند و بر اهمیت امکان کمک از سوی رسانه‌ها، فن‌آوری‌های مدرن همانند اینترنت جهت ارتقای احترام به تمامی حقوق بشر و نیز جهت توسعه مفاهمه بهتر میان تمامی مذاهب، اعتقادات، فرهنگ‌ها و مردمان در پیشبرد بردباری و احترام متقابل و استحکام بیش‌تر و مردود دانستن افراط‌گرایی توامل با خشونت تاکید می‌کند. 11. نقش مثبت اعمال حق آزادی بیان، به‌ویژه به‌وسیله رسانه‌ها و فن‌آوری مدرن همانند اینترنت و نیز احترام کامل به آزادی جست‌وجوی اطلاعات، دریافت و یا انتقال آن را در مبارزه با نژادپرستی، تبعیض افراطی، بیگانه هراسی و نابردباری‌های مرتبط با آن را به رسمیت شناخته و نیاز به احترام به استقلال رسانه‌ها را مورد تاکید قرار می‌دهد؛ 12. هرگونه ترویج تنفر ملی، نژادی و یا مذهبی را که موجب بروز تبعیض، دشمنی و یا خشونت بشود، به‌شدت محکوم می‌کند. 13. تمامی کشورهای عضو نظام ملل متحد، سازمان‌های منطقه‌یی و سازمان‌های غیردولتی و دیگر صاحبان منافع ذی‌ربط را دعوت می‌کند که در جهت تحقق اهداف این قطعنامه به‌ شکل مناسب تلاش کنند. 14. از دبیرکل درخواست می‌شود که مجمع عمومی را در نشست هفتادمش نسبت به چگونگی اجرای قطعنامه حاضر آگاه کرده و طرق و وسایلی را پیشنهاد کند که به‌واسطه آن‌ها نظام ملل متحد و دبیرخانه بتوانند به کشورهای عضو براساس درخواست‌شان و نیز در چارچوب بودجه موجود کمک کنند تا زمینه لازم برای افزایش آگاهی عمومی درخصوص خطرات نابردباری‌ها و افزایش درک عمومی و نبود خشونت فراهم شود.»