700 هزار میلیارد تومان؛ نقدینگی بخش خصوصی ایران/ از زمان رضاخان وضع اقتصاد ما همین است!

سرویس اقتصادی «فردا»: وزیر امور اقتصادی و دارایی از خروج منابع سرگردان از بازار ارز، سکه و مستغلات و ورود آنها به بورس و تاثیر نقدینگی در کاهش 13 تا 14 درصدی تورم نقطه‌ای در چهار ماه اخیر خبر داد ه است. رشد شتابان شاخص بورس و ورود نقدینگی گسترده به این بازارسبب شده است که بسیاری از فعالان اقتصادی به این نتیجه برسند که مسیر نقدینگی از سفته‌بازی و به سمت بازار بورس در حرکت است. یکی از کارشناسان برجسته مسائل اقتصادی کشور در گفتگو با خبرنگار «فردا» معتقد است: در نظام سرمایه داری کنونی که از 50 سال پیش انحصارات آن شروع شده تا زمانی که دلار با پشنوانه طلا حمایت می شد مشکلی وجود نداشت. اما زمانی که این پشتوانه از بین رفت و انتشار اسکناس به معنای واقعی کلمه در همه کشورها و از همه مهمتر امریکا ساده شد مشکل به صورت جدی نمایان گشت. این مشکل تا آنجا ادامه پیدا کرد که امروز به این نقطه رسیده که قبلا سرمایه داری به شکل تولید بود اما تولید به تدریج به تولیدی- واسطه گری و سپس واسطه گری و امروز به سوداگری رسیده است. این اقتصاددان همچنین تاکید کرد: سوداگری مصداق همان بحث آقای طیب نیا است و از 50 سال پیش رواج دارد و هم اکنون هم در حال رشد است. نزدیک به 700 هزار میلیارد تومان نقدینگی بخش خصوصی در ایران موجود است. نقدینگی بخش خصوصی عموما در سیستم بانکی و یا با انتشار اسکناس و غیره امکانپذیر است و جایی هنوز راکد نشده است. هدف آنها قبلا در بخش مسکن بوده است و قیمت تا جایی بالا می رود که امیدی برای خرید وجود ندارد و قیمت تا حد زیادی افزایش می یابد. در این زمان قیمت سقوط می کند و باعث مشکلات بسیاری می شود. وام ها می ماند و مردم بدهکار شده اند. در ایران از زمان رضاخان این اتفاق افتاده است. کار‌شناس مسائل اقتصادی کشور همچنین ادامه داد: وقتی به این مرحله می رسد مسئولین وام دادن برای خانه را افزایش می دهند وقتی وام افزایش پیدا می کند به کف نمی رسد چون دولت به به اسم کمک به بی خانه ها به کمک سیستم بانکی می آید. تا امروز رقم های عظیمی در این زمینه سرمایه شده است. این مورد در مورد سرقفلیها و یا هر کالا مغازه و یا زمین هم می تواند باشد. الان میلیون ها نفر این کار را می کنند خصوصا کسانی که سرمایه کلانی دارند. و آنها برندگان اصلی در بازار سرمایه هستند. رزاقی یادآور شد: این فضا در تمام جهان عادی است و به نوعی قمار و دزدی محسوب می شود. متاسفانه مسئولین این را طبیعی می دادند و خودشان نیز به مردم دلار می فروشند قیمت بالا می رود و سپس از نظر نظام سرمایه داری قیمت دلار را می شکنند تا قیمت پایین بیاید. امروز همین اتفاق در بورس افتاده است. امروز بورس در حال تشکیل قیمت هاست یعنی بیش از حد قیمت ها در حال بالا رفتن است. از سوی دیگر گردانندگان شرکت هایی که در بورس هستند مدیرانشان قیمت ها را بالا می برند و بعد از مدتی می شکنند و این امر از دید اقتصاد اسلامی و اندیشه های امام حرام است. وی در ادامه خاطر نشان کرد: وقتی وزیر اقتصاد می گوید این نقدینگی به سمت بورس حرکت کرده است و از این موضوع خوشحالند یعنی اینکه این بلا به زودی بر سر بورس فرود می آید یک عده ای عده دیگر را سرکیسه می کنند و این امر به ضرر تولید است. اما اگر به تولید یارانه پرداخت می شد امروز به این مشکلات دچار نبودیم. در کشورهایی هم که شعار لیبرالی می دهند به صورت آشکار به بخش تولید و کشاورزی یارانه می دهند. در یک دوره 50 ساله نه آمریکا نه ژاپن و نه انگلیس و .... اگر طبق اقتصاد لیبرالی عمل می شد هیچ کدام صنعتی نمی شدند. این دید که بازار رها کنیم و هر کسی دنبال سود خودش رود به اقتصاد لطمه زیادی وارد می کند که متاسفانه این درس ها را مسئولین یاد نگرفتند. رزاقی همچنین با انتقاد از یارانه ای که به تولید کننده خارجی داده می شود نیز افزود: امروز ما به تولید کنندگان خارجی یارانه می دهیم. دلار به جای 6 هزار تومان فروختن برای واردات 2 هزار تومان می فروشیم 4 هزار تومان به تولید کننده خارجی داده می شود و این سیاست زمان شاه در ایران اجرا شد. نتیجه هم معلوم است تولید کننده داخلی نمی تواند در برابر آنها رقابت کند. وی تاکید کرد: دو نگاه در اقتصاد ایران وجود دارد اول استقلال در کاهش ضربه پذیری مردم و افزایش اشتغال نگاه دوم بر طبق بازار سرمایه داری سودجو است. مسئولین ما هم تسلیم همان بازار سرمایه داری هستند. اقداماتی هم که می کنند به آن چیزی که سود برای بازاری ها دارد صدمه نمی زنند. تولید کنندگان هم برای اینکه بقا داشته باشند یک پای خود را به بازار واردات و سوداگری باز می کنند. یکی از راه های کنترل نقدینگی مالیات گرفتن از فعالیت واسطه گری است و در تمام دنیای سرمایه داری وجود دارد. این کارشناس مسائل اقتصادی کشور در بخش پایانی اظهارات خود عنوان کرد: فعالیتی که مخل تولید است از طریق مالیات باید تنبیه شود. ضریب مالیات هم به گونه ای است که بالاترین سود در تولید باشد. هم انباشت و نقدینگی برای عده ای خاص به وجود نمی اورد و هم در جامعه رواج پیدا نمی کند. عملا به این موضوع توجه ندارد که ما با دوگرود ادم روبرو هستیم یکی برندگان تورم کسانی که کالاهایشان در بازار است و دیگری قربانیان تورم کسانی که کالایی ندارند مانند حقوق بگیران که اگر حقوق شان با توجه به تورم بالا نرود قدرت خرید پایین می رود. دولت نسبت به این مسئله بی تفاوت است. مسئول تورم دولت است و کسانی که درای نقدینگی بالا هستند سوداگری و پول سوزان به وجود می اورند و دولت هم اآنها را تنبیه نمی کند. در این حالت دولت از عدالت به شدت دور می شود. عده ای که نقدینگی دارند در خرید و فروش ها شرکت کنند و قربانیان حقوق بگیران هستند و زیر درماندگی کمر خم می کنند.