آزار سيستماتيك شهروندان ايراني در غرب/ وزارت كشور انگليس و نقض آشکار حقوق بشر + تصاویر

سرويس اجتماعي «فردا»؛ پناهجويان و اتباع ايراني خارج از كشور مسلما به عنوان يك انسان داراي حق و حقوقي هستند كه خارج از خاك ايران نيز بايد بدان توجه شود. اما متاسفانه همواره از لابه لاي اخبار روزانه، خبرهايي ناگوار از وضعيت پناهجويان ايراني در خارج از كشور و بعضا مرگ آنها به گوش مي رسد كه نياز به رسيدگي مسئولين جمهوري اسلامي ايران بخصوص وزارت خارجه و سفارتخانه‌هاي ايران دارد. ديروز نيز خبر مرگ يك ايراني پس از آزار و اذيت‌هاي دو همسايه انگليسي‌اش هشدار ديگر از وخامت وضع برخي از ايرانيان خارج از كشور بود. بیژن ابراهیمی 44 ساله ساکن لندن منطقه برکستون، توسط دو انگلیسی نژاد ژرست به قتل می‌رسد و جسد او در روزروشن با ریختن بنزین روی آن به آتش کشیده می‌شود. بیژن مدتها مورد آزار و اذیت همسایه‌های نژاد پرستش بوده که به دورغ و با ریاکاری او را در ملاءعام "بچه باز" خطاب می‌کردند، به پلیس از او شکایت کرده بودند و پلیس فورأ او را دستگیر کرده دوربین او را که گفته بودند از بچه‌ها عکس می‌گرفته را بررسی کردند و معلوم شده است که اتهام ناروا به او زده بودند. پلیس لندن ظاهرا به بیژن قول حمایت داده بود، اما دو روز پس از آزادی بِیژن دو هسایه نژاد پرست او را مورد حمله قرار می‌دهند، او را با ضربه زدن به سرش بیهوش میکنند و به قتل میرسانند و بعد روی او بنزین میریزند و او را در زمین به آتش میکشند! دكتر حسن بهشتي‌پور، كارشناس مسائل بين‌الملل در اين باره در يادداشتي كه براي «فردا» ارسال كرده است، مي نويسد:‌«‌ این ترور وحشیانه که متعلق به دوره بربریت است در انگلیس که مدام "مو سیاه"‌ها را به دلیل "مشکوک بودن به تروریست" بازداشت و دستگیر می‌کند، اتفاق می افتد! اگر یک ایرانی یا سایر ملیت‌ها به پلیس از یک انگلیسی عین شکایتی که انگلیسی ها از بیژن کردند را بکند، پلیس اول به او مي‌گوید تو " غلو" می‌کنی، مدرکت کجاست؟ و خلاصه آنقدر ایراد می‌گیرند که طرف واقعا اگر مشکل هم داشته باشد برای خودش ول می‌گردد و در و همسایه غیر انگلیسی را مورد آزاد و اذیت قرار می‌دهد. از نظر این قلم این ترور هولناک نمی تواند بدون پشتوانه پلیس و بدون سازمان داده شده صورت گرفته باشد، این مسئله عینأ دارد برای فرد دیگری در لندن اتفاق می افتد که مورد آزاد دو همسایه انگلیسی قرار دارد که به پنجره هایش ادار میریزند و در باغچه اش کثافت انسان و سگ پرتاب میکنند، و بچه ها را برای آزار او بسیج می‌کنند، همسایه اش او را سانت به سانت تعقیب می‌کند، و مثل گرگ او را از لحاط روحی می‌درند، پلیس به او می‌گوید که تو " غلو" می‌کنی، مدیر مسکن او چشمش را به روی آزارهای سیستماتیک دو همسایه بسته است. چرا اینرا می نویسم؟ برای اینکه به نظر من این ها نمی تواند آزارهای معمولی و بدون دخالت .... باشد! دولت انگلیس کمر به اخراج پناهنده ها بسته، رومانی‌ها و بلغارها را که با غیر انسانی ترین شیوه به خانه اش می‌فرستد که نیایند و از امکانات رفاهی انگلیس استفاده نکند، طوری آش شور می‌شود که وزیر خارجه رومانی به انگلیس می‌گوید چطور کارگرهای رومانی برای ساختن استادیوم برای المپیک شما با کمترین دستمزد خوب بودند، حالا آنها را بیرون می‌کنید، یک کامیون در شهر لندن انداختند که روی آن نوشته شده " به خانه ات برگرد"! و این کار را وزارت کشور انگلیس کرده است!» خواهر بزرگتر ابراهیمی که ساکن شهر بریستول است و برای در امان ماندن از نژادپرستان انگلیسی اجازه نداد هویتش فاش شود در اين رابطه گفت: رای دادگاه که هیجده سال زندان برای قاتل اصلی و چهارسال برای دستیار قاتل است درد خانواده ما را درمان نمی کند ولی مشکل اصلی این کشور فقر فرهنگی و نژادپرستی است که باید حل شود تا بیژن‌های دیگر کشته نشوند. متاسفانه اين روايت‌هاي تلخ در خصوص پناهجويان ايراني كم نيست. هستي نيز يكي ديگر از پناهجويان ايراني است كه مادرش را در جريان سفر به استراليا از دست داد و یک عکاس استرالیایی که شاهد ماجرای پناهجویان ایرانیان در اندونزی بود با ثبت يك تصویر از اين كودك ايراني، آن را در روزنامه‌ های استرالیا منتشر کرد. گفته می‌شود با توجه به حساس شدن موضوع "هستی" و تقاضاهایی از سوی شهروندان دیگر کشورها، سازمان بین‌المللی مهاجرت IOM بررسی این موضوع را در دستور کار خود قرار داده، در حالی که خانواده "هستی" در تدارک بازگرداندن او به وطن هستند اما به نظر می‌رسد دست‌هایی در کار است تا نگذارند این فرشته کوچک به آغوش خانواده‌اش در آبادان بازگردد. البته هستي تنها كودك ايراني پناهجو نيست كه اين مشكل را دارد و پيش از اين بي‌بي‌سي فارسي در مستندي زندگي پسر بچه پناهجوي ديگري را به تصوير كشيد كه مشابه هستي والدين خود را از دست داده بود و از هموطنان خود درخواست كمك مي‌كرد. پيش از اين وضعيت پناهجويان ايراني باعث شد كه دكتر مجيد ابهري، جامعه شناس نيز طي يادداشتي كه در رسانه‌ها منتشر شده است از دولت يازدهم بخواهد كه به وضعيت پناهجويان ايراني رسيدگي كند. اين جامعه شناس در اين زمينه نوشت:‌«‌ هم اکنون پناهندگان ایرانی در کشور آلمان حدود ۶ هزار نفر، ترکیه ۷ هزار نفر، مالزی ۵ هزار نفر و در اندونزی و کشورهای دیگر نیز در همین حدود می‌باشند، در بعضی از کشورها که نام برده نشد نیز ایرانیان در انتظار پذیرش پناهندگی یا پرواز به کشورهای پناهنده پذیر در شرایط بسیار دشوار و غیر انسانی به سر می‌برند. در این کمپ‌ها خانواده‌هایی هم به همراه فرزندان خود با حداقل امکانات زندگی می‌کنند. در کشور مالزی به اندازه ای به پناهندگان ایرانی غذا داده می‌شود که فقط بتوانند زنده بمانند، در کشور ترکیه پناهندگان ایرانی در کنار پناهندگان افغانی و سوری و سایر کشورها در اردوگاه‌هایی زندگی می‌کنند که زندان در مقابل آن‌ها هتل به حساب می‌آید.» وي با اشاره به عملكرد دولت‌هاي پيشين از دولت يازدهم خواست:‌ «دولت های نهم و دهم با تاسیس شورای عالی امور ایرانیان خارج از کشور، در ظاهر قصد رسیدگی به امور ایرانیان خارج نشین از جمله پناهندگان را داشت اما در عمل این شورا به عنوان وسیله ای برای سفر چندین باره نور چشمی‌های دولت شد. از دولت یازدهم توقع می‌رود که با تشکیل یک کمیته به وضع ایرانیان پناهنده در دیگر کشورها رسیدگی و از نزدیک با مشکلات آن‌ها آشنا شود و در صورتی که نیاز باشد به این پناهندگان تضمین داده شود که در صورت بازگشت به کشور محاکمه نمی‌شوند.» به هر حال به نظر مي‌رسد مساله كساني كه در سراب پيشرفت‌هاي كشورهاي ديگر گرفتار مي‌آيند و خانه و كاشانه خود را به اميد زندگي بهتر ترك مي گويند،‌يكباره خود را در منجلابي مي بينند كه در آن نه راه پس دارد و نه راه پيش. از اين رو به نظر مي‌رسد نهاد يا كميته‌اي در اين زمينه بايد تشكيل شود كه به طور جدي به اين مساله بپردازد و وزارت خارجه كشورمان نيز در اين زمينه منتهاي تلاش خود را براي حمايت از حقوق شهروندان ايراني انجام دهد تا كمتر در رسانه‌ها اخباري ناگوار از هموطنانمان از جاي جاي اين جهان پهناور به گوش برسد.