مقامات دولت سابق اعلام کرده بودند دست کم 7 میلیون فرصت شغلی در کشور به وجود آمده است که اگر اینگونه بود، امروز نرخ بیکاری باید به صفر می رسید.البته در این که آمار واقعی بیکاران در کشور بسیار بیشتر از آمار اعلام شده توسط مراجع رسمی است، هیچ شکی نیست. چرا که قبل از روی کارآمدن دولت احمدی‌نژاد هر فردی که در طول هفته، دو روز کار می‌کرد نیروی شاغل محسوب می‌شد اما پس از آن، این تعریف به فقط یک ساعت کار در هفته تغییر داده شد.
کد خبر :
304867
سرویس اجتماعی «فردا»: با وجود اینکه مقامات دولت سابق از ایجاد حداقل 7 میلیون فرصت جدید شغلی در مدت 8 سال در کشور خبر می‌دادند، رئیس مرکز آمار ایران اعلام کرده در بهترین حالت تنها سالانه 75هزار فرصت جدید شغلی در سال‌های گذشته ایجاد شده که در مجموع 8 سال 600هزار شغل می‌شود. اما افزایش نرخ بیکاری در 8 سال گذشته همچنین افزایش تعداد بیکاران در حالی است که یکی از مهم ترین مسائل و موضوعاتی که در دولت های نهم و دهم همواره مطرح بود، بیکاری بالای جوانان جویای کاربوده است تا آنجا که ریشه کنی بیکاری در کشور،
جزء بزرگترین وعده هایی بود که از سوی مقامات دولت سابق به مردم در جریان سفرهای استانی داده می شد. وعده ای که تنها در حد شعار باقی ماند. آن طور که مرکز آمار ایران پیش از این اعلام کرده نرخ بیکاری در سال ۱۳۹۱ به رقم ۱۲ و دو دهم درصد رسیده که از افزایش هفت دهم درصدی بیکاری طی سال‌های ۸۴ تا ۹۱ روایت می‌کند. به گفته کارشناسان در فاصله سال‌های ۸۵ تا ۹۰، خالص اشتغال صفر بوده و می‌توان گفت که عملا شغلی ایجاد نشده است. اشتغال خالص، به معنای درنظر گرفتن شغل ایجاد شده و میزان افراد بیکارشده در یک دوره زمانی است. همچنین طبق آمارهاي موجود در فاصله سال‌هاي 84 تا 91 از مجموع 6/2
تا 3 ميليون بيکار کشور، 1.7 تا حدود 2/2 ميليون نفر در سنين 15 تا 29 سال قرار داشته اند. به عبارت ديگر، کشور در 8 سال گذشته در پيک تقاضاي کارجويان براي کار قرار داشته و طبق گفته کارشناسان، فشار تقاضا براي ورود به بازار کار تا حداقل نيمه دهه 90 نيز ادامه خواهد يافت. اما با وجود این آمارها، مقامات دولت سابق اعلام کرده بودند دست کم 7 میلیون فرصت شغلی در نتیجه اقدامات دولت های نهم و دهم در کشور به وجود آمده است که اگر اینگونه بود، امروز نرخ بیکاری باید به پایین ترین حد و نزدیک به صفر می رسید اما نگاهی به آمارهای ارائه شده از سوی مرکز آمار ایران نشان می دهد در فاصله سال های 84
تا 91، اتفاق خاصی در بازار کار کشور نیفتاده و حتی بر تعداد بیکاران نیز افزوده شده است! جدول نرخ بیکاری در دولت نهم و دهم(درصد)
البته در این که آمار واقعی بیکاران در کشور بسیار بیشتر از آمار اعلام شده توسط مراجع رسمی است، هیچ شکی نیست. چرا که قبل از روی کارآمدن دولت احمدی‌نژاد هر فردی که در طول هفته، دو روز کار می‌کرد نیروی شاغل محسوب می‌شد اما پس از آن، این تعریف به فقط یک ساعت کار در هفته تغییر داده شد. از سوی دیگر باید گفت گزارش رئیس مرکز آمار ایران که طبق آن در بهترین حالت طی سال های گذشته تنها سالیانه 75 هزار فرصت شغلی در کشور ایجاد شده نیز قابل تامل است به این دلیل که در زمان فعالیت دولت سابق، در چند مرحله مرکز آمار ایران گزارش های ارائه شده از سوی مقامات دولتی درباره اشتغال زایی
میلیونی را تایید کرده بود! به گفته کارشناسان بازار کار ارائه آمارهای چندگانه درباره اشتغال زایی و عملکرد دولت ها نشان دهنده نوعی برخورد سیاسی با مسائل فنی کشور است که قطعاً مشکلاتی را در نظام برنامه ریزی ایجاد می کند. اما ارائه آمارهای متفاوت از میزان مشاغل ایجاد شده در دولت احمدی نژاد درحالی بود که با آغاز به کار دولت تدبیر و امید، گزارشی مبنی بر اشتغال زایی سالیانه تنها 14 هزار فرصت منتشر شد که باعث واکنش های فراوانی از سوی مقامات دولت سابق شد، اما این گزارش یکبار نیز به صورت رسمی از سوی رئیس جمهور در مجلس ارائه و روحانی نیز بر صحت آن تاکید کرد. حاج
اسماعیلی، کارشناس بازار کار با بیان اینکه درباره آمارهای اشتغال زایی در دولت های سابق اظهارات افراطی و تفریطی صورت گرفت، گفته است: یک واقعیت در زمان دولت قبل وجود دارد و آن هم اینکه اجرای هدفمندی یارانه ها بنگاه ها را زمین گیر کرد و مشاغل بسیار زیادی در واحدهای تولیدی کشور دچار ریزش شد. وی دلیل دیگر تفاوت در برداشت های مختلف از آمارهای اشتغال و شفاف نبودن اقدامات را درتفاوت حساب کردن سن بیکاران دانست و افزود: ممکن است سن بیکار یکبار از 15 سال به بالا و یکبار از 10 سال به بالا حساب شود. از سوی دیگر فعالیت های غیر رسمی و دلالی سبب شده تعداد زیادی از مشاغل در اقتصاد
غیررسمی شکل گرفته و بازار واقعی کار کشور را تحت تاثیر خود قرار دهد. باید گفت بحران بيکاري به ويژه در سنین جوانی يکي از مهمترين مسائلی است که در طول حداقل يک و نيم دهه اخير براي خانواده‌ها به وجود آمده است. اما دولت‌هاي گذشته با وجود انجام برخي تلاش‌ها و سرمايه گذاري‌ها در اين باره به دليل آنچه که از آن به عنوان اجراي برنامه‌هاي ناهماهنگ و بي‌هدف نام برده مي‌شود، نتوانستند در زمينه مهار نرخ بيکاري جوانان موفق باشند. حال دولت جدید باید برنامه ای ویژه را برای مهار این معضل بی اندیشد. گو اینکه رئيس جمهوري نیز در ماه‌هاي گذشته در خلال اعلام برنامه‌هاي خود
براي اداره کشور، موضوع بيکاري جوانان را نيز مورد تاکيد قرار داده و می گوید: مي‌توان در قالب يک برنامه دقيق و عملياتي به وضعيت بيکاري جوانان پايان داد.