سنا: ایران حق غنی‌سازی داخلی ندارد

فارس: سنای آمریکا این هفته دور جدیدی از تحریم‌‌های ضدایرانی را مورد بررسی قرار می‌دهد که در صورت تصویب از ایران خواهد خواست برنامه هسته‌ای خود را به طور کامل کنار بگذارد. به گزارش رویترز، کنگره آمریکا روز یکشنبه از تصمیم خود برای افزایش تحریم‌ها علیه ایران خبر داد. این اقدام با هدف افزایش فشارها بر ایران در طول مذاکرات هسته‌ای صورت می‌گیرد. به نوشته رویترز این تصمیم نشان‌دهنده بدبینی کنگره به دور تازه مذاکرات هسته‌ای و همچنین از سرگیری فعالیت‌های لابی‌های اسرائیلی در کنگره علیه ایران است. ایران و گروه 1+5 پنج‌شنبه هفته گذشته دور تازه‌ای مذاکرات هسته‌ای را آغاز کردند. این مذاکرات که بیش از سه روز طول کشید، با حضور وزیران خارجه کشورها برگزار شد، اما طرفین نتوانستند به توافق نهایی دست پیدا کنند. دور بعدی مذاکرات روز 29 آبان بار دیگر در ژنو برگزار می‌شود. هرچند سطح گفت‌وگوهای جلسه بعدی پایین‌تر و در سطح مدیران سیاسی است، اما برخی اعضا از جمله انگلیس و روسیه تأکید کرده‌اند که شانس دستیابی به توافق بسیار بالا است. «باب منندز» رئیس کمیته روابط خارجی سنای آمریکا گفته است این کمیته این هفته با هدف استمرار فشار بر ایران، تصویب دور تازه‌ای از این تحریم‌ها را بررسی می‌کند. وی می‌گوید: نگرانی‌ ما این است که ما حتی بیش از ایرانی‌ها به رسیدن به توافق مشتاق باشیم. منندز همچنین حق غنی‌سازی داخلی را نیز رد کرده و می‌گوید هیچ حق بین‌المللی برای غنی‌سازی داخلی وجود ندارد و آمریکا نیز نباید چنین حقی را برای ایران به رسمیت بشناسد. این تحریم‌ها قرار بود در یک ماه گذشته در سنا مورد بررسی قرار گیرد، اما به درخواست کاخ سفید بررسی آن به تعویق افتاد. دولت آمریکا معتقد است تصویب دور جدیدی از تحریم‌ها آن هم در حالی که مذاکرات در جریان است، می‌تواند روند مثبت مذاکرات را از بین ببرد. با این حال، سناتور جمهوری‌خواه «لیندزی گراهام» که از جمله حامیان این تحریم‌هاست، می‌گوید: به زودی طرحی جدید از سوی هر دو حزب به کنگره معرفی می‌شود که چهار بخش دارد. نتیجه معقول (در مذاکرات) یعنی اینکه ایران غنی‌سازی را متوقف کند، سانتریفیوژها را اسقاط کند و فعالیت رآکتور تولید پلوتونیوم اراک را نیز متوقف کند. وی افزود: اگر ایرانی‌ها می‌خواهند برنامه هسته‌ای صلح‌آمیز داشته باشند، که من شخصا با آن مشکلی ندارم، باید بگذارند جامعه بین‌الملل چرخه سوخت آن‌ها را کنترل کند، یعنی برنامه هسته‌ای آن‌ها مانند مکزیک یا کانادا باشد، نه کره شمالی. آن‌ها همچنین باید تمام اورانیوم با غنای بالای خود را به جامعه بین‌الملل تحویل دهند. فکر می‌کنم این چهار بند، مجموعا نتیجه‌ای خوب برای جهان و البته برای ایران است.