تنها سوره منتسب به امام حسین (ع)

مشرق: مفسرین بسیاری سوره مبارکه فجر را منتسب به امام حسین(ع) برشمرده اند. دلیل این انتساب علاوه بر مضمون سوره روایتی است که در این زمینه وجود دارد. در حدیثی از امام صادق(ع) در باب ثواب قرائت سوره فجر آمده است که: « إقرءوا سورة الفجر فی فرائضکم و نوافلکم فإنها سورة الحسین ابن علی علیهما السلام من قرئها کان مع الحسین علیه السلام یوم القیامة فی درجته من الجنة إن الله عزیز حکیم(1)؛ سوره فجر را در نمازهای واجب و مستحب تان بخوانید، زیرا این سوره ، سوره حسین بن علی(ع) می باشد . هر کس این سوره را بخواند ، روز قیامت با امام حسین و در درجه ایشان از بهشت می باشد . خدا شکست ناپذیر و حکیم است .(1) یکی دیگر از دلایل انتساب این سوره به امام حسین(ع) آیات پایانی این سوره است که می فرماید: «یا أَیتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ـ ارْجِعِی إِلَى رَبِّک رَاضِیةً مَّرْضِیةً ـ فَادْخُلِی فِی عِبَادِی ـ وَادْخُلِی جَنَّتِی»؛ تو ای روح آرام یافته به سوی پروردگارت باز گرد در حالی که هم تو از او خشنودی و هم او از تو خشنود و در سلک بندگانم و در بهشتم داخل شو. شیخ عبدالله بحرانی پس از نقل روایتی که از امام صادق(ع) در خصوص این سوره و اختصاص آن به امام حسین(ع) بیان شد، می‌نویسد: «یکی از حاضران پس از بیان امام صادق(ع) عرض کرد: چگونه این سوره، سوره امام حسین(ع) است؟ حضرت فرمود: »انما یعنی الحسین بن علی ـ علیهما السّلام ـ فهو ذو النفس المطمئنه الراضیه المرضیه و اصحابه من آل محمد ـ صلوات الله علیهم ـ الرضوان عن الله یوم القیامه و هو راض عنهم، و هذه السوره فی الحسین بن علی و شیعته و شیعه آل محمد خاصه، امام صادق(علیه السلام) در تفسیر آیه می‌فرماید: این آیه درباره حسین بن علی ـ علیهماالسّلام ـ است؛ چرا که آن بزرگوار صاحب نفس مطمئنه بود و از خدا راضی بود و خدا نیز از او راضی بود، و یاران آن بزرگوار از خاندان محمد(ص) از خداوند راضی بودند و خداوند نیز از آن‌ها راضی بود، و این سوره فقط درباره حسین بن علی و شیعیان او و شیعیان آل محمد(ص) می‌باشد. و در پایان روایت، امام صادق(ع) می‎فرمایند: من ادمن قراءه الفجر کان مع الحسین فی درجته فی الجنه، ان الله عزیز حکیم، هر کس در خواندن سوره فجر مداومت داشته باشد، با امام حسین در درجه‎اش در بهشت خواهد بود، به درستی که خداوند بر هر چیز توانا و به هر امری دانا است.(2) گفتنی است که امام حسین (ع) در آخرین جملاتی بیان کردند فرمودند: « صبراً علی قضائک یا ربّ لا اله سواک یا غیاث المستغیثین، مالی ربّ سواک و لا معبود غیرک، صبراً‌علی حکمک،» بر قضای تو شکیبا هستم! پروردگارا! معبودی جز تو نیست، ای پناه بی‎پناهان! من غیر از تو پروردگار و معبودی ندارم، برخواست و اراده تو شکیبا هستم.(3) پی نوشت ها: 1_(العروسی الحویزی، تفسیر نورالثقلین، انتشارات معارف اسلامی، قم ، ج5 ،ص571) 2_(بحرانی، سید هاشم، البرهان فی تفسیر القرآن، قم، مؤسسه مطبوعاتی اسماعیلیان، بی‎تا، ج 4، ص 461؛ و بحارالانوار، ج 24، ص 93 و ج 44، ص 218) 3_(موسوعه کلمات الامام الحسین(ع)، ص 510)