عدم تناسب فکری و سیاسی جریانهای حاضر در جناح اصولگرا می طلبد که اصولگرایان در این مقطع زمانی دست به نوزایی زده و طرحی نو را در بستر این جریان در بی اندازند. حتی اگر این طرح نو از «کمیت» اصولگرایان بکاهد و به «کیفیت» آن بیفزاید.در حالی که اصلاح طلبان در فکر تاسیس حزبی فراگیر که شامل تمامی طیف های اصلاح طلب شود، هستند اما اصولگرایان در مقابل از هیچ گونه تلاش مدنی‌ای حمایت نمی کنند!
کد خبر :
299387
به گزارش سرویس سیاسی «فردا»: در حالیکه خبرها از اردوگاه اصلاح طلبان، حکایت از تلاش ها و رایزنی های گسترده این طیف برای اتتخابات آینده مجلس دارد، اما در مقابل جناح اصولگرا هیچ تحرکی از خود نشان نداده و هیچ خبری دال بر فعالیت این طیف برای بازیابی توان و نیروهای گذشته به گوش نمی رسد. اصولگرایان که عدم اجماعشان در انتخابات گذشته سبب شکست شد، هنوز نتوانسته اند راهکاری برای برون رفت از وضعیت موجود یافته و از این حالت رخوت و رکود خارج شوند. اثرات شکست در انتخابات ریاست جمهوری هنوز هم بر اصولگرایان
سایه افکنده و این موضوع سبب شده کمتر تحرکی در این جریان صورت بگیرد. در واقع اصولگرایان با این تصور که تنوع و تعدد نامزدهای منتسب به این جریان نشان از دمکراسی و رفتار آزاد منشانه و نهایتا بلوغ یک جریان سیاسی است، وارد صحنه انتخابات شدند اما نمی دانستند تعدد کاندیداها در ادبیات سیاسی گواهی مشهود بر اختلاف و تفرقه تلقی می شود. جدای از عدم انسجام اصولگرایان و دادن این پالس به جناح رقیب که این طیف از داخل دارای مشکلات عدیده ای است، عدم برائت صریح این طیف از عملکرد دولت احمدی نژاد که به گونه ای منتسب به اصولگرایان می نمود، سبب شد افکار عمومی اقبال مناسبی به جریان
اصولگرایی نشان ندهد. اما متاسفانه اصولگریان پس از انتخابات نیز از تجربیات گذشته استفاده نکرده و به جای ریشه یابی ناکامی ها سعی در مقصر دانستن یکدیگر دارند. بخشی از بدنه این طیف به گفته کارشناسان سیاسی سهم عمده ای در عدم مقبولیت این طیف داشته اند، هنوز نیز بی توجه به بازخورد بیرونی بر طبل مسر گذشته می کوبند. اختلافاتی که شاید تعدد و تکثر آنها سبب شود اصولگرایان واقعی راه خود را جدا کرده و به بخش های دیگری تقسیم شوند که دیگر در آنها رنگی از برخوردهای بسته و عدم انعطاف دیده نشود. نیاز به پالایش دقیق گفتمان اصولگرایی که همان مانیفست اصولگرایی به شمار می رود این
روزها بیش از گذشته احساس می شود. جریان قدیمی اصولگرا با هر تابلو و نمادی باید بپذیرد پالایش گفتمان و اصلاح استراتژی و به روزکردن روش ها و رجوع به تجارب گذشته این جریان اجتناب ناپذیر است. در واقع عدم عملكرد صحيح تشكل‌هاي اصولگرايي سبب شد كه اصولگرايان جايگاه مدنی خود را از دست بدهند. حال اگر اصولگرایان می خواهند فرصت های آتی را از دست ندهند باید به خود آمده و حساب خود را از تفرقه افکنان این طیف جدا کنند. مساله‌اي كه پس از انتخابات رياست جمهوي در جريان اصولگرايايي به صورت كاملا ملموسي مشاهده شد، تفرقه سياسي و يا عدم اهميت وحدت در اين جريان بود. حال با اینکه
آينده سياسي اصولگرايان به انتخابات مجلس خبرگان رهبري و همچنين انتخابات آتي مجلس شوراي اسلامي گره خورده است اما به عقیده بسیاری از کارشناسان سیاسی اصولگرايان هنوز خطر جدي را احساس نكرده و گویی باید هوشیاری لازم به اين جريان تزريق شود. جدا نکردن مسیر اصولگرایان از طیفی که تابع جمع نشده و در پي باج گيري و امتياز گيري از اصولگرایان است پس از این نیز لطمات گسترده ای را به این طیف خواهد زد. سکوت و بی خبری و گوشه نشینی که امروز دامان اصولگرایان را گرفته ناشی از همین تک روی ها و سهم خواهی هاست. البته باید گفت جریان اصولگرایی پس از انتخابات نیز نتوانسته اختلافات خود
را کنار بگذارد و برخی گروها همچنان مسیر گذشته خود را ادامه می دهند و نمی پذیرند اشتباه کرده اند. در حالیکه اصلاح طلبان در فکر تاسیس حزبی فراگیر که شامل تمامی طیف های اصلاح طلب شود، هستند اما اصولگرایان در مقابل از هیچ گونه تلاش مدنی‌ای حمایت نمی کنند! در همین زمینه گفته می شود حتی تاسیس حزب از سوی علی لاریجانی رییس مجلس شورای اسلامی نیز با مخالفتهایی روبرو شده است. در واقع این روزها دامن زدن به آتش تفرقه به امری بدیهی برای بخشی از بدنه اصولگرایی مبدل شده است. حتی آغاز فعالیتهای اصلاح طلبان برای پیروزی در انتخابات نیز نتوانسته زنگ خطر در اردوگاه اصولگرایان
را به صدا در آورد. جبهه اصولگرایان به جای اینکه از حوادث اخیر تجربه کسب کرده و به دنبال یافتن نقاط ضعف و برطرف کردن آن باشد به "انفعال فعال" بسنده کرده و توجهی به فعالیت جناح مقابل ندارد. این جناح حتی به اخطارهای بزرگان و ریش سفیدان این طیف مبنی بر اینکه اگر اصولگرایان از انتخابات ریاست جمهوری درس نگرفته و در میان خود وحدت برقرار نکنند، در انتخابات آتی مجلس نیز با شکست مواجه خواهند شد، توجهی نمی کنند. نگاهی به اختلافات چند وقت اخیر جریانهای اصولگرا که توجه به آنها بیانگر ریشه ای بودن اکثر آنهاست، لزوم تشکیل جریانی بیرون آمده از دل اصولگرایی که مرزبندی
مشخصی با جریانات انعطاف ناپذیر دارد را بیش از پیش نمایانگر می سازد. عدم تناسب فکری و سیاسی جریانهای حاضر در جناح اصولگرا می طلبد که اصولگرایان در این مقطع زمانی دست به نوزایی زده و طرحی نو را در بستر این جریان در بی اندازند. حتی اگر این طرح نو از «کمیت» اصولگرایان بکاهد و به «کیفیت» آن بیفزاید.