فرانسه و استعمار نو در آفریقا/ از حمایت تروریست‌های سوری تا حمله به تروریست‌های آفریقایی!

سرویس بین‌الملل «فردا»: از گذشته حضور نیروهای اروپایی در آفریقا به منظور استعمار و بهره‌مندی از ثروت‌های قاره گرم کره زمین رواج داشته است و در بازه‌های تاریخی این استعمار به ظاهر کم شده اما در حقیقت دست استعمار از این قاره کوتاه نشده است. فرانسه از جمله کشورهایی است که در این استعمارگری نقش به‌سزایی ایفا کرده و می‌کند و البته قصد پوشاندن منفت‌طلبی دولت خویش را با توجیهات امنیتی و برقراری آرامش داشته است. زمانی، وزیر خارجه وقت فرانسه در دوران ریاست جمهوری ژیسکار دستن گفت: «آفریقا تنها نقطه‌ای در جهان است که فرانسه می تواند در آن خود را در قالب یک قدرت بزرگ جلوه دهد؛ جایی که فرانسه قادر است تنها به مدد 500 نیروی نظامی، مسیر تاریخ را در آن تغییر دهد.» بعید نیست که چنین تفکری امروز نیز در رگ‌های ذهنی سردمداران دولت فرانسه و برخی دولت‌های اروپایی دیگر بجوشد و استعمارگری آنها در آفریقا تداوم یابد. فرانسه حتی در قرن اخیر نیز پیشینه قابل توجهی در آفریقا دارد به طوری که از سال 1962 تا 1955 به میزان 19 بار در آفریقا عملیات نظامی انجام داده است. جیبیوتی، سنگال و گابن سه پایگاه مهم نظامی فرانسه در آفریقا هستند به ويژه آنکه در کشورهای چاد، آفریقای مرکزی و ساحل عاج نیز حضور آشکارایی یافته است. اما تحرکات اخیر فرانسه در مالی، موضوع روز استعمار کشور است. از ماه‌ها پیش که رسانه‌ها موضوعیت مهم‌تری برای این مطلب قائل شده‌اند، این تحرکات بیشتر به چشم آمده و دنبال می‌شود. اولاند در زمستان گذشته اعلام کرده بود که هدف اصلي مداخله نظامي فرانسه در مالي برقراري يک نظام سياسي باثبات و قدرتمند در اين کشور است. اين در حالي است که اولاند پيشتر اعلام کرده بود که فرانسه شمار نيروهاي نظامي خود را براي مبارزه با شبه‌نظاميان مخالف دولت مالي در اين کشور آفريقايي افزايش مي‌دهد. اما به نظر می‌رسد برنامه‌ریزی‌های اولاند برای حضور در مالی گسترده باشد چراکه او درباره حضور این نیروها تصریح کرده بود که عملیات نظامی فرانسه تا پائیز سال آینده که نیروها غرب آفریقا آموزش دیده و آماده مقابله با شورشیان باشند، در مالی می مانند. این اظهارات البته برای تحلیل‌گران چندان باورپذیر نیست زیرا تمایل فرانسه به منفعت‌طلبی از آفریقا به ويژه در شرایطی که آنان در شرایط بحران اقتصادی هستند، بیشتر محتمل است و این گزینه معقول‌تر به نظر می‌رسد. از سوی دیگر، برخی کارشناسان مداخله فرانسه در مالی را «غسل تعمید با آتش» لقب داده‌اند و معتقدند که این نخستین اقدام گسترده نظامی اولاند به عنوان رئیس کل نیروهای مسلح فرانسه است. برخی دیگر نیز اولاند را احیاکننده دوران استعمار و ژاندارم آفریقا لقب دادند. اکنون اقدامات فرانسه در مالی، در حالی انجام می شود که این کشور درباره جنایاتش در قاره آفریقا در دوران استعمار پاسخگو نبوده و حتی حاضر به عذرخواهی هم نیست. افزون بر این، رشاد البيومي، معاون اخوان المسلمين مصر در همین رابطه گفته است: «اميدواريم، فرانسه در محاسبات خود تجديد نظر کند در غير اين صورت ضررخواهد کرد. استعمار هرگز قادر نبوده است در هيچ کشوري تداوم داشته باشد.» او همچنین اضافه کرده است: «همچنين جنگ فرانسه در مالي را با تهاجم نظامي امريکا در عراق و افغانستان مقايسه کرد. اين درست مانند همان چيزي است که در عراق و افغانستان روي داد و هنوز مدت زيادي از وقوع آن‌ها نگذشته است.» اما تمامی این‌ها در شرایطی است که چندی پیش سفارت فرانسه در لیبی مورد تهاجم قرار گرفت. این حمله را می‌توان پیامد نظامي گري فرانسه در کشورهایی مانند مالي، ساحل عاج دانست. اگرچه محمد عبدالعزیز، وزیر خارجه لیبی در واکنش به حمله انفجاری خودروی بمب گذاری شده علیه سفارت فرانسه در طرابلس گفت که ما به شدت این حمله را که اقدامی تروریستی علیه کشوری برادر! صورت گرفت محکوم می کنیم؛ اما به نظر می‌رسد بتوان پیامدی از استعمار نوی فرانسه در آفریقا را در این واقعه مشاهده کرد. طرح‌هاي استعمارگري فرانسه در آفريقا در حالی ادامه دارد که این کشور جزء کشورهایی است که با ادعای حمایت از حقوق بشر در سوریه دخالت کرده و در دامن زدن حوادث تروریستی سوریه نقش خاص خودش را ایفا می‌کند. سفارت دولت فرانسه در لیبی در شرایطی مورد حمله قرار می‌گیرد که همین عملیات‌های مشابه و با شدت بسیار بیشتری با حمایت‌های فرانسه و دولت‌های مشابه‌اش در سوریه صورت می‌گیرد. حمایت از تروریست‌ها در سوریه و استعمارگری در آفریقا مشی کنونی فرانسه است، رفتاری که مشخص نیست تا چه زمانی ادامه خواهد یافت.