تغییر قوانین وارثت سلطنت در انگلیس

فارس: مجلس اعیان انگلیس لایحه اصلاح قوانین به ارث رسیدن پادشاهی را به قانون تبدیل کرده که بر اساس اعضای خاندان سلطنتی دیگر برای ازدواج نیاز به اجازه پادشاه ندارند. رسانه دولتی بی‌بی‌سی از تغییر قوانین به ارث رسیدن سلطنت در کشور انگلیس خبر داد. مجلس اعیان انگلیس اکنون لایحه تغییر در نحوه به ارث رسیدن تاج پادشاهی در انگلیس را به تصویب رسانده و آن را به قانون تبدیل کرده است. این لایحه پیشتر به تصویب مجلس عوام رسیده بود. بر اساس قوانین جدید، واگذاری سلطنت به فرزندان پادشاه، صرفاً بر اساس ارشدیت تعیین می‌شود و جنسیت فرزند در آن تأثیری نخواهد داشت. البته در تاریخ انگلیس وراثت سلطنت از قبل هم منحصر به اولاد پسر نبوده و دختران سلاطین هم می‌توانستند به سلطنت برسند. با این حال، سنت چنین بوده که در مواردی که پادشاه اولاد پسر داشته، سلطنت معمولاً به دختران پادشاه نمی‌رسیده است و سلطنت تنها در شرایطی نصیب دختران می‌شده که پادشاه فرزند پسری نداشته است. مورد دیگری که در قانون جدید تغییر یافته لغو قانون منع وراثت برای کسانی است که با پیروان کلیسای کاتولیک ازدواج می‌کرده‌اند. در قوانین قبلی، هر گاه یکی از اعضای خانواده سلطنتی با یک کاتولیک ازدواج می کرد، حق وراثت سلطنت را از دست می داد. در قوانین قدیمی اعضای خانواده سلطنتی در کل حق نداشتند بدون کسب اجازه پادشاه ازدواج کنند. این قانون نیز در قوانین جدید اصلاح شده و اکنون کسب اجازه پادشاه برای ازدواج تنها برای 6 نفر از افرادی که در صدر فهرست وارثان تاج و تخت قرار دارند الزامی است و سایر اعضای خانواده سلطنتی در این زمینه آزادی عمل دارند. پادشاه انگلیس (ملکه) رئیس و منبع همه شاخه‌های قدرت عمومی در انگلیس به شمار می‌رود. وی رئیس نیروهای مسلح انگلیس است و می‌تواند جهت گیری‌های شخصی‌اش را در مسائلی نظیر انتصاب نخست وزیر و انحلال پارلمان دخالت دهد. پادشاه همچنین تنها شخصی در انگلیس است که می‌تواند اعلام صلح یا جنگ کند. در حالی که ادعا می‌شود قدرت پادشاه اسمی است، اما وی در حقیقت مسئول بسیاری از تصمیم گیری‌های انگلیس به شمار می‌آید. حضور ارتش انگلیس، کانادا و استرالیا در حمله نظامی تحت فرمان آمریکا به عراق و همچنین امتناع انگلیس از پیوستن به پیمان منع بمب‌های خوشه‌ای از جمله تصمیم گیری‌های ملکه انگلیس به شمار می‌آید. فعالان طرفدار دموکراسی در انگلیس این سؤال را مطرح می‌کنند که چگونه ممکن است کشوری که مدعی اصول دموکراسی است، سلطنت موروثی را در هزاره سوم تبلیغ کند.