کرواسی،کانال جدید انتقال سلاح به سوریه!/ ولخرجی عربستان برای سلفی‌ها کی تمام می‌شود؟

با این حال فرمول اجرا شده در لیبی را نمی‌توان دیگر با چنان موفقیتی اجرا کرد، خُب پس دولت‌های غربی و عرب سراغ برنامه‌ی پشتیبان خود رفته‌اند، سراغ جنگی تمام عیار که از تمام ابزارهای لازم برای اوج گرفتن درگیری، در آن استفاده بشود. هرچند مخالفین ضربه‌های سنگینی خورده‌اند و نیازمند بازسازی خود هستند، آن‌ها کشته‌های بسیاری را در نبردهای خود با ارتش اسد داشته‌اند.

مانع اصلی برنامه‌ی پشتیبان این است که نمی‌توان آزادانه و جلوی چشم دنیا، امریکا و بریتانیا بیایند و سلاح دست مخالفین بشار اسد بدهند. الان این کشورها نیازمند این هستند تا ناتو دست به انجام کاری بزند...

در حالیکه سیاستمداران واشنگتن، لندن و بخش‌هایی از اروپا انکار می‌کنند که مستقیماً سرمایه و سلاح در اختیار گروه‌های شورشی قرار داده‌اند و تنها درخواست «کمک‌های انسان‌دوستانه» برای مردم سوریه را دوباره مطرح می‌کنند. حالا باید برای آنانیکه هنوز چهره‌های واقعی گروه‌های مخالف دولت سوریه را نشناخته‌اند، تصویر را روشن ساخت. دولت‌ها و رسانه‌های اصلی جهان این تصویر مخالفین را نشان مردم کشورهای خود نمی‌دهند.

برنامه‌ی ارسال اسلحه‌ی ناتو از طریق کرواسی

حالا برای ما آشکار شده است که کشورهای متحد در ناتو بشدت مشغول ارسال اسلحه از طریق همسایه‌های سوریه، برای استفاده در جنگ علیه دولت بشار اسد هستند - این کشورها در کنار همدیگر، بزرگ‌ترین بلوک عملیاتی بین‌المللی در تاریخ معاصر را برای تجهیز مخالفان یک دولت را انجام می‌دهند. خب، این موضوع دیگر رسمی است: محموله‌ی بزرگ سلاح از طرف غرب به خاک سوریه می‌رسند تا توسط جهادیون استفاده بشوند، جهادیونی که با عنوان رسمی «ارتش آزاد سوریه»، «شورشی‌های سوری» یا «اپوزیسون سوری» شناخته می‌شوند - بستگی دارد از چه کسی هویت آن‌ها را بپرسید - چون دولت‌هایی مانند چین و روسیه با عنوان‌هایی خشن‌تر از این گروه‌ها نام می‌برند.

اخبار رسانه‌های مختلف به ما می گوید تاکنون 75 محموله در هواپیماهای باربری منتقل شده‌اند و این شامل بر حدود 3 هزار تن سلاح است که از کروئیاتا خارج شده و به گروه‌های مخالف داخل سوریه تحویل داده شده است.

همچنین گزارش‌های خبری به ما می‌گویند بخش عمده‌ی هزینه‌های مسلح‌ کردن القاعده و ارتش آزاد سوریه را عربستان سعودی پرداخت کرده است. این عملیات با همکاری مستقیم سیا، ام‌آی6 و دیگر سازمان‌های عمده‌ی اطلاعاتی در جهان صورت می‌گیرد و قطر هم در تامین هزینه‌های عملیات حاضر است و تمامی این‌ها صورت می‌گیرد تا دولت بشار اسد از سوریه کنار برود.

در ماه میلادی گذشته 20 نفر از حافظین صلح سازمان ملل در بلندی‌های جولان توسط تروریست‌های ارتش آزاد سوریه دزدیده شدند. این حادثه احتمالاً برای این طراحی شده بود تا به اسرائیل اجازه دهد با دستی بازتر در درگیری‌های داخل سوریه حاضر باشد و حتی به سازمان ملل متحد اجازه بدهد تا موضوع دخالت مستقیم نظامی کشورهای دیگر در خاک سوریه را بررسی کند.

مقامات امریکایی هرچند همچنان رسماً موضوع ارسال اسلحه به خاک سوریه را انکار می‌کنند. نیویورک تایمز در 25 فوریه‌ی 2012 می‌نویسد:

«مقامات واشنگتن به احتمال انتقال اسلحه از بالکن به خاک سوریه در تابستان گذشته اشاره کرده بودند، وقتی یک مقام ارشد کشور کرواسی از واشنگتن دیدار می‌کرد و پیشنهاد داده بود که در کراوسی اسلحه‌های فراوانی وجود دارد و اگر امریکایی‌ها موافق باشند، می‌شود آن‌ها را به سوریه ارسال کرد.»

اخبار رسیده محدود به رسانه‌های کرواسی نمی‌شوند، بلکه بتدریج سکوت خبری رسانه‌های اروپا نیز می‌شکند. مثلاً مقاله‌ی اخیر دیلی تلگراف چاپ لندن که بعد از بازدید از مرزهای ترکیه و اردن و همراهی با مقامات ناتو نوشته شده است: «امریکا و اروپا در حال انتقال گسترده‌ی سلاح از طریق هواپیماهای مسیر زاگرب به‌دست شورشیان سوریه هستند».

این موضوع هم از دیدها پنهان نمانده است که بریتانیا به بهانه‌ی مانور نظامی در خاک اردن، سلاح‌ها و نیروهایی را وارد خاک این کشور کرده است اما این موارد در خاک اردن باقی مانده‌اند. در این میان همچنین بخشی از سلاح‌های بریتانیا از مرز سوریه گذشته و به‌دست شورشی‌های سوری رسیده است.

در این میان هم کرواسی و هم بریتانیا با ارسال سلاح به داخل خاک یک کشور، قوانین بین‌المللی را زیر پا گذاشته‌اند و متهم به جنایات جنگی در جنگ داخلی سوریه می‌شوند.

فرانسه از طریق اردن سلاح به سوریه می‌فرستد

فرانسه نقشی حیاتی در سال 2011 در نابودی لیبی بازی کرد و حالا آن‌ها علاقه به مستعمره‌ی سابق خود در خاورمیانه، یعنی سوریه، نشان می‌دهند، هرچند هنوز روشن نیست برنامه‌ی فرانسه در سرنگونی دولت اسد هم‌گام با برنامه‌ی امریکا و بریتانیا است یا این کشور، برنامه‌ای جدا از بقیه را دنبال می‌کند. از آگوست 2012، فرانسه محموله‌های سنگین سلاح را از طریق خاک اردن به خاک سوریه ارسال کرده است و اعلام کرده این محموله‌ها حاوی «کمک‌های غذایی و دارویی» هستند و باید به پناهجویان سوری برسند. وب‌سایت اخبار واقعی سوریه گزارش می‌دهد:

«یک هواپیمای باری آنفونوف 124 در فرودگاه نظامی عمان روی شنبه پایین نشست. گفته می‌شد این هواپیما حاوی کمک و دارو برای پناهجویان سوری است و در مرز سوریه به کمپ ذاتاری تحویل داده خواهد شد. روز سه‌شنبه نیز یک هواپیما حاوی 85 نیروی نظامی فرانسه و پزشک، در همین فرودگاه نشسته بود.»

برنامه‌ی بحران در سوریه توسط امریکا و ناتو پیش از «بهار عرب» چیده شده بود

به رغم انکارهای مقامات ارشد امریکایی و بریتانیایی امروز واضح است که تروریست‌های القاعده در خاک سوریه حاضر هستند و کمک مالی و سلاح از غرب و دولت‌های عرب منطقه دریافت می‌کنند، تروریست‌هایی که پیش از این در خاک عراق فعالیت می‌کردند.

در سال 2007 سیمور هرش، برنده‌ی جایزه‌ی پولتزر در مقاله‌ی خود در نیویورکر با عنوان «تغییر مسیر: سیاست‌های جدید دولت در رساندن امکانات به تروریست‌ها با چه منظوری است؟» به وضوح تمام می‌نویسد:

«برای کاهش قدرت ایران، کشوری که از پایه شیعه است، دولت بوش تصمیم گرفته است تا به‌شکلی موثر قدرت در خاورمیانه را تغییر بدهد. در لبنان، دولت بوش همراه با دولت‌های عربی دست به فعالیت زده است، دولت‌هایی که سنی هستند، تا قدرت عمل حزب‌الله را کاهش بدهند، سازمانی شیعه که با ایران همکاری می‌کند. دولت امریکا همچنین عملیات‌هایی گسترده را علیه ایران و سوریه، متحدان قدیمی همدیگر، شروع کرده است. این فعالیت‌ها شامل بر حمایت از گروه‌های افراط‌گرای سنی می‌شود که به زور اسلحه می‌خواهند چهره‌ای قدیمی از اسلام را علم کنند، با امریکا دشمن هستند و هم‌گام با القاعده پیش می‌روند.»

آیا شکی وجود دارد که امریکا از طریق مرزهای شمالی و غربی سوریه، سال‌هاست از گروه‌های همگام با القاعده حمایت می‌کند تا سوریه را متزلزل و بی‌ثبات کنند؟ خود امریکایی‌ها پیش از این در همین مرزها، نسبت به فعالیت‌های گسترده‌ی گروه‌های نزدیک به القاعده هشدار رسمی داده بودند.