خداحافظی شیلی با میراث آلنده/ ارتش شیلی و داستان تکراری «دولت در دولت» + تصاویر

سرویس بین الملل «فردا»: در دهه‌ی 1990 برابر قانون آزادی انتشار اطلاعات ( FOIA ) وزارت امور خارجه‌ی امریکا اسناد محرمانه‌ای مرتبط به شیلی بعد از دولت سالوادور آلانده از سال 1973 به بعد را منتشر ساخت. این اسناد مرتبط به سواستفاده از موارد مرتبط به حقوق بشر، تروریسم و دیگر خشونت‌های سیاسی مرتبط به قبل، در طول و بعد از حکومت ژنرال پینوشه در خاک شیلی است. پینوشه از انتشار این اسناد خشمگین شده بود: چگونه آن‌ها توانسته بودند چنین کاری با او بکنند، چون تمامی کارهای او به خواست واشنگتن و با حمایت ایالات متحده‌ی امریکا صورت گرفته بود! گلوبال ریسرچ در گزارشی مستدل به نفوذ آمریکا در شیلی پرداخته است که ترجمه آن از نظرتان می گذرد.

****************************

در دولت جدید، پنتاگون بتدریج جایگاه قبلی خودش را داخل شیلی، بازسازی کرد. مانورهای مشترک دریایی برگزار شد، به شیلی اسلحه فروخته شد، افسرهای شیلی داخل خاک امریکا همچنان به برنامه‌های آموزشی خود ادامه دادند. پنتاگون در کنار کلمبیا، شیلی را مهم‌ترین همراه خود در امریکای جنوبی می‌بیند. نیروی دریایی شیلی امنیت اقیانوس آرام جنوبی را بر دوش خود دارد. معمولاً دنبال یافتن کشتی‌های حامل مواد مخدر هستند. هرچند ماموریت مهم‌تری نیز بر دوش این نیروی دریایی است:‌ حرکت کشتی‌ها و زیردریایی‌های روسی و چینی را دنبال کنند. نبرد بر سر منابع آسیایی / حوزه‌ی اقیانوس آرام تازه شروع شده است و شیلی از مدت‌ها پیش توسط امریکا آماده شده است تا در خدمت آنان باشد. سازمان امنیت شیلی در امریکای لاتین و کشورهای حوزه‌ی دریای کارائیت فعال است. بعد از پینوشه، سازمان امنیت شیلی بر «کشورهای پوپولیستی» متمرکز شده است تا در همراهی کامل با علایق آژانس‌های امنیتی امریکا و آژانس‌های نظامی این کشور باشد.

آن‌ها در کشورهای سوسیالیستی امریکای جنوبی، رفتارهای روسیه، چین و ایران را دنبال می‌کنند. رهبران ارشد ارتش امریکا، ارتش شیلی را تحسین می‌کنند که بهتر از تمامی کشورهای امریکای جنوبی، آماده‌ی عکس‌العمل نشان دادن و آمادگی کامل است.

آن‌ها می‌گویند «ارتش شیلی، برابر استانداردهای ناتو عمل می‌کند.» درنتیجه حالا ارتش، نیروهای هوایی و دریایی شیلی به سلاح‌های غربی مجهز می‌شوند. روسیه در خاک شیلی فعال است ولی هیچ‌وقت به پای امریکا در این کشور نمی‌رسد. پنتاگون تمام تلاش خودش را می‌کند تا جلوی اجرایی شدن برنامه‌ی پنتاگون را داخل شیلی بگیرد. مثلاً در سال 2010 قراردادی برای فروش پنج هلیکوپتر نظامی Mi-17V5 روسی به شیلی امضا شد اما زلزله‌ای رخ داد و دولت شیلی به این بهانه، از اجرای قرارداد عقب کشید - البته پنتاگون از دور مراقب بود همین اتفاق رخ بدهد.

امریکا از این نظر از دولت شیلی سود می‌برد که از گذشته‌های دور بولیوی، آرژانتین و پرو را دشمن خود حساب می‌کند. سیاست پنتاگون در فاصله انداختن بین کشورهای همسایه و شیلی است. مثلاً یک سرود محبوب در نیروی دریایی شیلی - منتشر شده در یک رقص محلی ملوان‌ها در یک بندر در یوتیوپ - می‌گوید: «من آرژانتینی‌ها را می‌کشم، به بولیویایی‌ها شلیک می‌کنم و گردن پرویی‌ها را می‌برم.»

انتشار این فیلم جنجالی در منطقه درست کرد و کشورهای همسایه خواستار توضیح دولت شیلی شدند که چرا به سربازهای خود، مرگ مردم کشورهای همسایه را به شکلی نظام‌مند، می‌آموزد؟ دولت شیلی قول داده است در این مورد تحقیق کند. هرچند این دولت در عمل دوست دارد روابطی سنگین با همسایه‌های خود را دنبال کند. احتمالاً افراد فکر می‌کنند این روند را به‌خاطر «حفظ ثبات داخلی» خود دنبال می‌کنند و موضوع بیشتر به سیاست داخلی و نه سیاست خارجی شیلی مرتبط باشد. چون در گذشته دخالت‌های کشورهای همسایه را در خاک خود شاهد بوده‌اند. هرچند در همین ماه میلادی اعلام شد خشونت نسبت به کشورهای همسایه بخشی از دکترین نیروهای نظامی شیلی است. یعنی در این مورد هیچ چیزی از زمان دیکتاتوری پینوشه تاکنون متفاوت نشده است.

درحقیقت ارتش شیلی، دولتی در دولت موجود است. آن‌ها نیروهایی منطقه‌ای، متحد، قدرتمند هستند و دولت شیلی راهی ندارد به جز اینکه روشی برای کنترل ارتش پیدا کند.