اوتیسم درمان قطعی ندارد

فارس: متخصص اختلالات هوشی و رشدی با اشاره به اینکه با توجه به اطلاعات موجود، اوتیسم درمان قطعی ندارد، گفت: از هر 130 نفر از افراد جامعه یک نفر به این بیماری مبتلا می‌شود. سید علی صمدی بعد از ظهر امروز در حاشیه کارگاه آموزشی اختلالات طیف اوتیسم با بیان اینکه اوتیسم اختلال رشدی است، اظهار داشت: اوتیسم بیماری ارتباط، اجتماعی شدن، رفتارهای تکراری و مشکلات حسی است که این بیماری در سنین کودکی شروع می‌شود؛ اما مختص کودکان نیست و بزرگسالان هم به این بیماری مبتلا می‌شوند. وی ادامه داد: اوتیسم اختلال تمام عمری است که در حال حاضر اطلاعات ما نشان می‌دهد، این بیماری اگر در فردی وجود داشته باشد شفا یافتن فرد وجود ندارد و توانبخشی را می‌توان برای این فرد انجام داد. متخصص اختلالات هوشی و رشدی در ادامه با اشاره به اینکه چندین روش تجاری برای کنترل بیماری اوتیسم وجود دارد، خاطرنشان کرد: یکی از روش‌های درمان اوتیسم روش سانرایز است که فقط به یک ایالتی در امریکا اختصاص دارد و بسیار گران است و آنها بیماران خود را با توجه به شرایط بیمار انتخاب می‌کنند و مواردی مشاهده شده که فرد درمان شده است. وی افزود: با توجه به اطلاعات موجود، اوتیسم را نمی‌توان درمان قطعی کرد، اما با ارائه خدمات توانبخشی به افراد بیمار، مسیر زندگی آنها را می‌توان بهتر کرد. صمدی در ادامه با بیان اینکه احتمال بیماری پسران چهار برابر دختران است، اضافه کرد: بیماری اوتیسم علائم رفتاری، ارتباطی و اجتماعی دارد که علائم اجتماعی، عدم علاقه به برقراری ارتباط با دیگران و لذت بردن با خود است، علامت ارتباطی تفاوت در شیوه‌های برقراری ارتباط است و این افراد معمولاً الگوهای رفتاری تکراری دارند. وی ادامه داد: در بیماری اوتیسم هماهنگی بین عوامل ژنتیکی و عوامل محیطی وجود دارد و اگر اوتیسم در فردی وجود داشته باشد؛ عوامل محیطی آن را بالفعل می‌کنند و برای مثال فرد در ارتباط با بیرون از خانه دچار مشکل می‌شود. متخصص اختلالات هوشی و رشدی افزود: فرد اوتیسمی ممکن است توانایی زیادی داشته باشد، اما در ارتباط با محیط بیرون چون نمی‌داند چگونه رفتار کند و دچار مشکل می‌شود. وی عنوان کرد: مطالعات در خصوص اوتیسم بسیار تازه و جوان است و از اواسط دهه 1950 میلادی آغاز شده و اطلاعات و علل شیوع بیماری از دهه 90 میلادی انجام شده است. صمدی اضافه کرد: در ایران هم مثل دیگر جاهای دنیا مطالعات تازه است که البته تحقیقات خوبی در خصوص بیماری انجام شده و افراد زیادی در خصوص تشخیص، آموزش و توانبخشی فعالیت می‌کنند و تلاش‌های خوبی در کشور شکل گرفته است. وی در ادامه بیان داشت: در مرحله نخست باید جامعه را شناخت و بعد افراد نیازمند شناسایی شوند و در مرحله آخر خدمات ارائه شود، اما در کشور عکس این موضوع اتفاق افتاده و اول مراکز خدماتی ایجاد شده و این در حالی است که اطلاعات دقیقی از تعداد و علائم بیماران اوتیسمی در ایران وجود ندارد. متخصص اختلالات هوشی و رشدی در ادامه با بیان اینکه این بیماری با برخی از بیماری‌های روانی شباهت دارد، گفت: اوتیسم با بیش‌فعالی که به معنی فعالیت زیاد است شباهت‌هایی دارد و تشخیص اوتیسم خالص کمی سخت است. وی با بیان اینکه ستون اصلی برنامه اوتیسم در تمام دنیا خانواده‌ها هستند، تأکید کرد: نقش خانواده‌ها در تشخیص و ارائه خدمات به موقع بسیار مهم است و برنامه تشخیص و خدمات زودهنگام در همه جوامع بر روی والدین برنامه‌ریزی شده است. صمدی افزود: اگر خانواده‌ها آگاهی کافی از بیماری داشته باشند، درمان‌گران عالی هستند؛ چراکه بیشترین وقت را در کنار بیمار می‌گذرانند؛ غذا دادن، حمام بردن کودک و بازی کردن با کودک اوتیسمی بهترین درمان است و خانواده‌ها رکن اساسی درمان هستند. وی اذعان داشت: وقتی بیماری اوتیسم یک کودک در دو سالگی شناخته می‌شود و بیماری کنترل می‌شود، وی هنگام ورود به مدرسه در شش سالگی کمترین مشکل را دارد. متخصص اختلالات هوشی و رشدی در پایان گفت: رسانه‌های جمعی، روزنامه‌ها و جراید بیشترین نقش را در آگاه‌سازی جامعه دارند.