بهار زورکی با مدال الکی!

روزنامه کیهان امروز دوشنبه 21/12/91 نوشت: احمدی نژاد روز گذشته ضمن اعطای نشان فرهنگ به رئیس دفتر سابق خود، تعریف و تمجیدهای اغراق آمیزی را که در حکم ریاست دبیرخانه جنبش عدم تعهد نیز برای مشایی فهرست کرده بود، دوباره ادا کرد.

احمدی نژاد گفته است: در این مراسم از فرزند برومند ملت ایران تجلیل شد. برای من سخن گفتن از جناب مهندس مشایی سخت است. باید شهادت دهم این مرد، دلی پاک و زلال دارد. مردی است مهربان و عاشق تمام انسان ها و ایمانی دارد به استواری دماوند. من افتخار آشنایی با ایشان را در 27-28 سال قبل داشتم و این آشنایی با عنایات خداوند بر این بنده کوچک ادامه یافته است.

احمدی نژاد افزود: من ایشان را مدیری مسلط و مدبر می دانم. ایشان مرد هنر و مرد عشق است... آقای مشایی صاحب اندیشه است، صاحب نظریه است. در زمینه های گوناگون و اساسی جهان و انسان و رابطه انسان با خدا و مدیریت جهانی صاحب نظر است، بر خودم وظیفه می دانم به نمایندگی از ملت ایران از ایشان تقدیر کنم. البته من برای نصب نشان از ایشان اجازه گرفتم که آیا اجازه می دهید آن را نصب کنم و آن را جزو افتخارات خود می دانم که علیرغم تمام ناملایمات، خداوند متعال این توفیق را به بنده داد که بنده به نمایندگی از ملت از یک فرزند برومند ملت تجلیل کنم.

وی گفت: ملت قدر فرزندان خود را می داند و می شناسد، اگر من بخواهم آقای مهندس مشایی را در یک کلمه معرفی کنم ایشان مردی «بهاری بهاری بهاری» است.

احمدی نژاد در متن طولانی حکم ریاست مشایی بر دبیرخانه جنبش عدم تعهد نیز از وی با القاب و عناوین ویژه ای یاد کرده بود که بعضا در شأن انسان کامل و امام معصوم(ع) است. این در حالی است که مسئولیت برخی انحرافات فرهنگی و اقتصادی و سیاسی حلول کرده در برخی اجزای دولت مستقیما متوجه آقای مشایی و برخی افراد نزدیک به وی است. ادعای پایان دوران اسلامگرایی با وجود بودن اسلام- همانند پایان دوره اسب سواری با وجود بودن اسب!- از جمله گزافه گویی های اسفندیار رحیم مشایی بود و معلوم نیست گوینده چنین تعابیری، چه نسبتی می تواند با «بهار جان ها» حضرت ولی عصر(عج) داشته باشد؟ اما از این طنز بی مایه و نابجا که بگذریم، طنز بعدی در نسبت قائل شدن میان «نظریه» و آقای مشایی است. انصافا این آقا نظریه اش کجا بود؟ قطعا درباره او سوء تفاهمی نزد آقای احمدی نژاد به وجود آمده و گرنه، باید عامل وقوع برخی قانون شکنی ها و انحرافات را توبیخ و مواخذه کرد یا حداکثر نشان بی فرهنگی به او داد.