ماهیت سیاسی کشتار شیعیان در پاکستان

شبستان: این روزها در اخبار پاکستان به عنوان همسایه جمهوری اسلامی ایران مدام شاهد قتل عام و کشتار شیعیان این کشور هستیم و در آخرین مورد و مهم ترین آنها اقدامات تروریستی ای بوده که توسط گروههای افراطی حاضر در پاکستان علیه شیعیان کویته اتفاق افتاده است و در ظرف چند روزه اخیر این اقدامات تروریستی تشدید نیز شده است. اقدامات تروریستی صورت گرفته علیه شیعیان کویته باعث شد که برخی از مراجع تقلید، مجمع جهانی بیداری اسلامی و نیز برخی از نخبگان سیاسی کشورمان نظیر علی اکبر ولایتی آن را بشدت محکوم نمایند. در خصوص کشتار شیعیان پاکستان باید به موضوع خطر رشد اسلام انحرافی در منطقه که ناشی از عملکرد لشکر جهنگوی و سپاه صحابه است، به احتمال فرقه ای و مذهبی شدن منازعات در پاکستان و افغانستان که در نهایت می تواند منجر به ایجاد تفرقه در مرزهای شرقی کشورمان شود توجه داشت. احتمال رشد فزاینده تروریسم افراطی در منطقه که از یکسو می تواند وجهه جوامع اسلامی را مخدوش نماید و از دیگر سو عملکرد کشورهای غربی در منطقه را وجهی مشروع ببخشد. اما حقیقتی که هروز خود را بیشتر می نمایاند تلاش وهابیت به سرکردگی خاندان سعودی برای نفوذ در پاکستان و به تبع آن در استان سیستان و بلوچستان ایران می باشد.بررسی نقش کشورهایی نظیر عربستان و قطر در حمایت مادی و معنوی از افراط گرایی دینی در پاکستان و افغانستان در سال های اخیر نشان می دهد که این شکل از اسلام افراطی صرفا در راستای منافع کشورهای غربی در منطقه بوده است. کشتار شیعیان در پاکستان نشان می دهد که صورت بندی های جدیدی از تروریسم در منطقه در حال تولید است که درصدد تفرقه مذهبی در کشورهای نظیر سوریه، عراق و پاکستان هستند. از این رو ماهیت این کشتارها سیاسی است و به منظور ایجاد تفرقه در بین مسلمانان است یعنی همان سیاستی که مورد حمایت غرب است.دست های پنهانی که درصدد نسل کشی در بین مسلمانان افتاده اند که نمونه های آن در میانمار و پاکستان دیده می شود نباید از دید و دقت مسلملانان منطقه مغفول بماند . صحبت از توطئه و توهم آن نیست ، واقعیات منطقه و اسناد موجود و حمایت های مالی از جریانات تروریستی و افراط گرا در منطقه که در خفا صورت می گیرد اما خواهان آن است که نشان دهد مسلمانان خود یکدیگر را می کشند و به جان هم افتاده اند. از این رو کشتارهایی از این دست نیاز فزاینده کشورهای منطقه به وحدت اسلامی بویژه پس از نهضت بیداری اسلامی و نیز خروج تدریجی بیگانگان از منطقه را نشان می دهد.