جفایی آشکار به حضور حماسی مردم در 22 بهمن / چه کسانی آگاهانه خیانت میکنند؟
رهبر حکیم انقلاب در سخنرانی 19 بهمن به صراحت وقایع اخیر را «بداخلاقی» نامیدند. حال سوال این است که چه کسانی به استمرار این بداخلاقی سیاسی مشغول اند و برای آن کف و هیاهو به راه انداخته اند و در شهر مقدس قم فتنه انگیزی را سامان داده اند؟ غیر از آن است که جریان انحرافی دولت پشت سر این همه رذالت اخلاقی است؟
کد خبر :
246689
سرویس سیاسی «فردا»: هنوز زمان زیادی از بیانات روشن و صریح رهبر انقلاب مبنی بر حفظ و صیانت از وحدت ملی نمی گذرد. بیان روشن رهبری، تاکید بر آن بوده است که اختلاف افکنی و تاکید بر اختلافات در شرایط کنونی امری خائنانه به انقلاب و کشور و مردم محسوب میشود: « البته اختلاف نظر، فراوان است؛ هیچ اشکالى هم ندارد - دو نفر مسئولند، رفیقند، اختلاف نظر هم دارند؛ همیشه هم بوده است - اما اختلاف نظر نباید به اختلاف در عمل و اختلاف در برخوردهاى گوناگون، به اختلاف علنى، به گریبان گیری، به مچگیری در مقابل چشم مردم منتهى شود؛ چون آن اختلافات آنقدر اهمیت ندارد. یک وقت یک چیزهاى
مهمى است، خب مردم باید مطلع شوند؛ اما این اختلافاتى که انسان مىبیند بین این حضرات هست، چیزهائى نیست که اینقدر اهمیت داشته باشد که حالا با ادعاهاى گوناگون، ما اینها را بزرگ کنیم، جلوى چشم مردم نگه داریم، به اینها اهمیت بدهیم؛ که اهمیتى هم ندارد. اختلافات را نباید علنى کرد؛ اختلافات را نباید به مردم کشاند؛ احساسات مردم را نباید در جهت ایجاد اختلاف تحریک کرد. از امروز تا روز انتخابات، هر کسى احساسات مردم را در جهت ایجاد اختلاف به کار بگیرد، قطعاً به کشور خیانت کرده است. » اما در چند روز اخیر، چه اتفاقی در کشور افتاد که در دهه فجر و در شرایطی که کشور نیازمند
آرامش فکری و ذهنی است، چنین هیاهوی غیر متعارفی در کشور ایجاد می گردد؟ هیاهویی که منشأ آن نه از مردم، بلکه
از جریانات انحرافی پیرامون مسئولین تراز اول کشور است. مسئولینی که به تعبیر رهبری باید از اختلاف علنی و پیش چشم مردم دوری بجویند. در شاکله نظام اسلامی چنین جریانی چه ماهیتی می تواند داشته باشد؟ جریانی که پیش از این هم بارها تکرار شده و در دوران دولت فعلی، به رویهای ملموس در رأس قوه مجریه تبدیل گشته است. قوهای که نفوذ جریان انحرافی در آن مشهود است. اگر پیشتر چنین رویهای را غافلانه میشمردیم،
امروز باید آن را خائنانه برشمریم، چرا کاملا بر احساسات مردم تأثیرگذار است و در مسیر تحریک برای بسط اختلافات استوار میشود. روز گذشته در خبرها چنین آمد: « صبح امروز در مراسم راهپیمایی ۲۲ بهمن در شهر مقدس قم عده اندکی که مشخص بود از قبل سازماندهی شده بودند ، تلاش کردند با برخی شعارها علیه رئیس مجلس مانع سخنرانی دکتر لاریجانی در مراسم شوند و در مراسم باشکوه گرامیداشت پیروزی انقلاب اسلامی در شهر مقدس قم ایجاد آشوب کنند.رئیس مجلس پس از شعارهای این افراد سخنرانی خود را نیمه تمام گذاشت. شنیده ها حاکی از ان است که این اقدام با سازماندهی و تحریک عوامل جریان انحرافی
صورت گرفته است.» (لینک) اما به واقع، چرا باید روز 22 بهمن که یوم الله پیروزی انقلاب اسلامی است، شاهد رفتارهای سلبی و ضد انقلابی بر علیه یکی از مسئولان نظام باشیم؟ آن هم در شرایطی که می رفت غوغای جریان استیضاح فرو بشیند و از یادها برود و فستیوال بزرگ وحدت آبی باشد بر آتش اختلافات. اینکه برخی افراد که علی الظاهر به جریان انحرافی متصل اند و از آن منبع تغذیه میکنند، روز گذشته و در بحبوحه بزرگداشت پیروزی انقلاب اسلامی ایران، به میدان بیایند و تحرکات خائنانه از خویش نشان دهند نشان از چیست؟ آیا به جز خیانت امری دیگر متصور است؟ آنهم پیش چشم رسانههای بیگانه که
منتظرند تا بهگونهای گرامیداشت پیروزی انقلاب و همراهی مردم را غیر واقعی جلوه داده و از آن سوء برداشتی را به خورد جهانیان دهند. رهبر حکیم انقلاب در سخنرانی 19 بهمن به صراحت وقایع اخیر را «بداخلاقی» نامیدند. حال سوال این است که چه کسانی به استمرار این بداخلاقی سیاسی مشغول اند و برای ان کف و هیاهو به راه انداخته اند و در شهر مقدس قم فتنه انگیزی را سامان داده اند؟ غیر از آن است که جریان انحرافی دولت پشت سر این همه رذالت اخلاقی است؟ نکته جالب در این میان نحوه برخورد با رییس مجلس است . سوال این است که مگر آغاز کننده اختلاف در کشور، رئیس قوه مقننه بوده است که حالا
عدهای از او مطالبه حق و حقوق خویش را می کنند؟ فارغ از مشی سیاسی لاریجانی- که طبعا ممکن است به آن انتقادهایی وارد باشد- آیا حادثه دیروز قم انتقام کشی از مجلس برای استیضاح وزیر کار و پاسخ قاطع به بی اخلاقی رییس جمهور، نبود؟ حتی اگر فرض را بر این بگیریم که رییس مجلس در وقایع تلخ هفته های گذشته مقصر است، باز هم هیچ توجیهی برای بر هم زدن برنامه رسمی و مهم و راهبردی 22 بهمن نیست؛ که به بهانه اختلافی، اختلافی دیگر را کلید بزنند! ثانیا اگر قرار بر واکنش میدانی مردم باشد، در همان لحظات و در میدان آزادی تهران، مردم به خاطر مشی غیر اخلاقی و التهاب آفرین رییس جمهور حتی
نباید میگذاشتند «بسم الله» رئیس جمهور هم منعقد شود! اما از آنجا که مردم همواره جلوتر از سیاسیون هستند ترجیحشان بر سکوت و وحدت و مسالمت تا طی کردن این دوران غریب است، نه آنکه بی مدارا و چشم بسته، سالگرد پیروزی انقلاب را با با کفش و نعلین همراهی کنند! بنابراین مشخص است که افرادی که در جماعت مردم در میآیند و چنین روش هایی را پیش می گیرند ، عملاً رفتارهایی خائنانه را بروز میدهند. در عمل این عده، مردم نیستند و بدنه مردم هیچ تشابهی با چنین افرادی ندارد. افرادی که عملکردشان به انحراف می گراید و بی شک جریان توفنده انقلاب آنان را محو خواهد کرد.