چه كساني از وحدت نگرانند؟

مهدى سعيدى: براي همه آنهايي كه در شكل گيري، پيروزي و تداوم انقلاب بزرگ ملت ايران در طول نيم قرن اخير نقش داشته اند، بديهي است كه يكي از اركان موفقيت و به ثمر رسيدن همه تلاش ها و مجاهدت ها، همگرايي و وحدت كلمه است. اهميت وحدت تا بدانجايي است كه در كمتر كلام و توصيه اي از بزرگان انقلاب اسلامي است كه به اين مهم تأكيد نشده باشد. حضرت امام(ره) به عنوان منادي وحدت در اظهارنظرهاي خود بارها ملت، مسئولان و جريان هاي سياسي را به پايبندي به اصل وحدت توصيه كرده اند. ايشان وحدت را «رمز پيروزي» دانسته و خطاب به مسلمانان عالم اعلام مي دارد: «اي مسلمانان جهان و اي پيروان مكتب توحيد رمز تمامي گرفتاري هاي كشورهاي اسلامي، اختلاف كلمه و عدم هماهنگي است و رمز پيروزي، وحدت كلمه و ايجاد هماهنگي است...» (پيام به زائران بيت الله الحرام، 7/7/58) با توجه به وضعيت حساس انقلاب اسلامي در مواجهه با استكبار جهاني و با نزديك شدن به انتخابات رياست جمهوري، بار ديگر ضرورت حفظ وحدت در جامعه براي عبور از سد تحريم ها و فشارها و توطئه و ترفندهاي دشمنان در انتخابات آتي، دوچندان شده است. در اين بين، در دو سطح به وحدت نيازمنديم: سطح اول، سطح فراگير و ملي است كه تك تك افراد جامعه را به همگرايي و وحدت در ذيل منافع ملي و رفع تهديدات بيگانگان دعوت مي كند. سطح دوم، سطح جريان هاي ارزشي و معتقد به گفتمان اصولگرايي است كه در آستانه انتخابات، مسئله انسجام دروني و پرهيز از واگرايي در ميان ايشان بيش از پيش ضرورت يافته است. مخالفان وحدت در سطح اول، كساني هستند كه جامعه را به تشنج و تشتت و اختلاف دعوت كرده و عقل ها و قلب ها را متوجه بيگانگان مي كنند و در تلاشند تا با فريب افكار عمومي و تخريب بنيان حياتي نظام اسلامي كه ملت متحد و يكپارچه باشد، نظام اسلامي را به تغيير راهبردي و رفتار و تسليم در برابر غرب بكشاند. تلاش براي وحدت در سطح دوم وقتي اهميت مي يابد كه فراموش نكنيم در انتخابات آتي جريان هايي به عنوان رقيب جريان اصولگرايي، به طور جدي در تلاشند تا گفتمان اصولگرايي را به حاشيه برانند و با به دست گرفتن كرسي رياست جمهوري، گفتمان خود را فراگير كنند؛ گفتمان هايي كه مبتني بر نگاه اصولگرايي، انحرافات و زواياي جدي با گفتمان اصيل انقلاب اسلامي و آرمان ها و رهنمودهاي حضرت امام(ره) و مقام معظم رهبري دارد و بديهي است كه حضور متكثر اصول گرايي در انتخابات، منجر به شكست خواهد شد. در اين بين، هر اقدامي كه به وحدت اصولگرايي مدد رساند، ستودني است و هر اقدامي كه موجب واگرايي و دسته دسته شدن اصولگرايان شود نيز بايد مورد تقبيح قرار گيرد. حركت نوظهور براي وحدت اصولگرايي كه از آن با عناوين مختلفي از جمله الگوي 1+2 ياد كرده اند، گام اولي براي حركت در مسير وحدت است. شايد اين الگو، كامل ترين نمونه براي وحدت نباشد و بتوان نمونه هاي ديگري را نيز طراحي كرد، اما مسئله آن است كه نقدها و انتقادات به الگوي مذكور بايد در جهت تكميل و حركت به سمت وحدت مطرح گردد. اين مسئله آنجايي اهميت بيشتري مي يابد كه فراموش نكنيم فرصت چنداني تا انتخابات باقي نمانده و فرايند هماهنگ سازي نيز زمان زيادي را خواهد گرفت! در اين ميدان، رسانه هاي جريان اصلاح طلب، حلقه انحرافي، فتنه گران، ضدانقلاب و غرب نيز وارد ميدان شده اند تا با تخريب نمونه وحدت اصولگرايان، مانع شكل گيري آن گردند كافي است مروري روزانه بر اين پايگاه ها داشته باشيم تا مشاهده گردد كه چطور اين رسانه ها كه از وحدت اصولگرايان در انتخابات آتي نگرانند، در نقد و تخريب آن سياه نويسي مي كنند! اما اقدام تأسف برانگيز در اين ميان، اظهاراتي است كه متأسفانه با نگاه هاي مغرضانه و منفعت طلبانه از سوي برخي افراد و گروه هاي درون اردوگاه اصولگرايي ايراد مي گردد و دستمايه بهره برداري بيگانگان مي شود. اين در حالي است كه مخالفان، نه تنها خود ايده اي براي جايگزيني ارائه نداده اند، بلكه حاضر نيستند در كنار نقاط ضعف الگوي 2+1 به نقاط قوت آن نيز توجه و اشاره كنند. در اين ميان، گاهي اظهارنظرهاي عجيب كساني شنيده مي شود كه براي سخنان خود، مباني نظري و تئوريك نيز دست و پا مي كنند يعني عدم امكان وحدت را به دلايلي، از جمله؛ عدم يكساني سطوح فهم و درك مسائل و يا «احساس تكليف» و... ربط مي دهند اما حكيم فرزانه انقلاب در رد چنين دلايلي مي فرمايند: «حفظ وحدت را اصل قرار بدهيم و اگر تكليف شرعي اي هم احساس كرديم، ولي ديديم عمل به اين تكليف، ممكن است مقداري تشنج به وجود آورد و وحدت را از بين ببرد، قطعاً انجام آنچه كه تصور مي كرديم تكليف شرعي است، حرام است و حفظ وحدت واجب خواهد بود.»(12/4/68) وحدت و همگرايي معتقدان به گفتمان اصولگرايي حول محور اصول و آرمان هاي انقلاب اسلامي، امروز ضرورت تاريخي است كه نبايد از اهميت آن غفلت ورزيد و بي توجهي به آن، خساراتي براي مسير انقلاب به همراه خواهد داشت كه جبران آن بسيار دشوار خواهد بود.