با یک زوجِ صمیمی و قدرت طلب آمریکایی آشنا شوید!

سرویس بین الملل «فردا»: هفته نامه نیشن در مطلبی مستدل و افشاگرانه گوشه ای از روابط مالی مشکوک در آمریکا را که به سیاست خط و ربط می‌دهد را شرح داده است این مطلب به قلم رابِرت شییِر در 21 دسامبر 2012منتشر شده است.

*************************

فیل گرام کجا قایم شده است؟ سناتور سابق جمهوری‌خواه از ایالت تگزاس است، کسی که در دهه‌ی 1990 توانست قوانین رادیکال بانکداری را به تصویب کنگره رساند. در نتیجه‌ی این قانون به بانک‌ها اجازه داد جیب‌هایشان را پر ازپول بکنند و همچنین بانک‌هایی مانند UBS در سوییس را لبریز از امتیازات و امکانات ساخت. البته از زمانیکه بانک UBS به‌خاطر خلاف‌کاری‌هایش گیر افتاده و در زمینه‌ی پرداخت خسارت با دولت امریکا به مذاکره پرداخت، خبری از این سناتور نیست. این بانک سوییسی، به قول نیویورک تایمز‌«اولین بانک جهانی بزرگ است که در دو دهه‌ی گذشته اتهامات وارد به خود را پذیرفته است و خود را گناهکار اعلام کرده است.»

قطعاً گرام که سال گذشته از شغل خود در بانک بازنشست شد، چیزهایی در مورد فعالیت‌های مشکوک انجام گرفته در این بانک خبر داشته و احتمالاً کمک‌هایی برای مدیریت این فرآیندها انجام داده است. آخرین رسوایی، نرخ سود دروغین بود که این بانک اعمال کرده بود. حالا نگاهی به قانون گرام بیاندازیم: بانک‌ها می‌توانند بهترین عملکرد را داشته باشند وقتیکه توسط خودشان مدیریت بشوند - این نظر حالا به‌نظر چقدر ابلهانه می‌رسد.

وال استریت ژورنال پنج‌شنبه‌ی گذشته نوشت: «مقامات امریکا، بریتانیا و سوئیس در کنار هم قرار گرفتند تا رسوایی صورت گرفته توسط UBS را مدیریت کنند. در این رسوایی نرخ سودهای چندین هزار میلیارد دلار پول قرض و دیگر موارد اقتصادی اشتباه تعیین شده بود، این فرآیند بیشتر از آنچه در گذشته در نظر گرفته شده بود، گسترده‌تر است.» سوال هم‌اکنون این است: آیا گرام می‌دانست رفتارهای مجرمانه‌ی بانکی که او کمک به مدیریت‌اش می‌کرد وجود داشتند یا نه، او با این فرآیندهای دروغین آشنا بود؟

سناتور فیل گرام در ورودی کلاب قایق‌رانی کلینتون در ایالت آیووا دست تکان می‌دهد. این عکس 8 فوریه‌ی 1996 گرفته شده است.

بانک UBS برای جرایم خود به 1 میلیارد و 500 میلیون دلار جریمه محکوم شد. با این حال گرام با 60 سال سابقه‌ی بانک‌داری و با توجه به قوانینی که در دهه‌ی نود توسط او تصویب شد، توسط رسانه‌های اصلی دنیا به‌خاطر رفتارهای مجرمانه‌ی این بانک،‌ مورد هیچ سوالی قرار نگرفت. وقتی گرام هنوز در این بانک کار می‌کرد، وب‌سایت UBS در مورد وی نوشته بود: «مدیر کمیته‌ی بانکداری، سناتور گرام قوانین مدرن و امروزی کشور در زمینه‌ی بانکداری، بیمه و قوانین امنیتی را به تصویب رسانده بود.»

«قوانین مدرن و امروزی» در سال 2000 اجرایی شد و این قوانین به بانک‌هایی که بزرگ‌تر از آن بودند که سقوط کنند، چون با مالیات مردم از مشکلات‌شان نجات پیدا می‌کردند، اجازه می‌داد تا در بازارهای جدید دست به فعالیت بزنند و اعتبار در زمینه‌هایی خرج کنند که فراتر از تمامی قوانین موجود دولتی بودند. بیل کلینتون این قوانین جدید را امضا کرد و جانشین او، جورج دبلیو بوش با هیجان بسیار این قوانین را اجرایی کرد.

در آن زمان همراهی این دو از دو حزب متفاوت جالب بود. وب‌سایت UBS در پنل اسپانسرهای بانک خود این موضوع را «مدرن‌سازی امریکا» خواند. بنیاد کلینتون همراه این بانک شده است تا بر تجارت‌های کوچک و همکاری‌های بانک با این تجارت‌ها نظارت داشته باشد، یعنی رابطه‌ای تنگاتنگ بین این دو سازمان وجود داشته است.

رابطه‌ی دوستانه و صمیمی گرام با این دو رئیس‌جمهور و همچنین ارتباط این سه با بانک UBS می‌تواند به ما سرچشمه‌ی مشکلات اقتصادی امروز جامعه‌مان را نشان بدهد. امروز می‌تواند آموزنده باشد تا از خودمان بپرسیم این سه با جرایم بانک UBS چه ارتباطی دارند و رفتارهای این سه چگونه توانسته است به این بانک اجازه‌ی فعالیت‌های مجرمانه‌اش را بدهد، آن‌ هم در زمانیکه این چهره‌ها هنوز در دولت امریکا فعال بودند.

برای همین فکر می‌کنم گرامِ شرور الان جایی پنهان شده باشد مگرنه تاکنون خبری از او به گوش‌مان می‌رسید، حداقل در شبکه‌ی خبری فاکس تا الان او را می‌خواست تا از خرد قدیمی‌اش حرف‌ها بشنود. با این حال گرام و همسرش ویندی، کسی که جایگاه خود در شورای مدیران Enron را دارد، این دو از زمان رونالد ریگان تا زمان بیل کلینتون و سپس جورج دبلیو بوش فعالیت‌های خود را انجام دادند و قوانین را کاملاً تغییر دادند.

شاید هم گرام هنوز شکست‌های اقتصادی ما را به‌خاطر آنانی می‌داند که «ملتی از برندگان» را قبول نمی‌کنند، عبارتی که از طرف او به کمپین انتخاباتی سناتور جان مک‌کین هدیه داده شده بود.

امروز فیل گرام از سوال‌های رسانه‌ها می‌گریزد، همان‌طور که همسرش ویندی بعد از سقوط Enron از سوال رسانه‌ها گریخته بود.