ام‌المصایبی که حماسه حسینی راجاودان کرد
زینب کبری(س) منادی عزت حسینی و ام المصایبی بودند که با شجاعت و صبر و بصیرت، حماسه حسینی را برای همیشه تاریخ ماندگار کردند.
مهر: قیام‌ها و انقلاب‌های بسیاری در این کره خاکی شکل گرفته که البته تنها معدودی، جاودانه و اثرگذار بوده اند و بی شک مهم‌ترین آنها، نهضت عاشورایی اباعبدالله الحسین(ع) است. به راستی که حماسة حسینی، شورانگیزترین و تأثیرگذارترین حماسة تاریخ بشری است که نیرومندترین احساسات میلیون‌ها انسان آزاده را در پهنه گیتی برانگیخته و بر می انگیزاند و به واقع که رمز و راز این مساله، در عبارت معروف "کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا" نهفته است. کم نبوده اند حوادث دردناک و جان گداز در طول عمر بشریت که با گذشت زمان کم‌رنگ و کم‌رنگ‌تر گشته و به فراموشخانه تاریخ سپرده شده اند و این در حالی است که روز به روز بر عظمت و تأثیرگذاری حادثه عاشورا افزوده می‌شود. به اذعان بسیاری از مورخان و صاحب نظران، یکی از شاهکارهای سیدالشهدا(ع) در نهضت عاشورا، همراه بردن زنان و کودکان از حجاز به سوی عراق است. به گواه تاریخ، چنانچه آن حضرت(ع) غیر از اهل بیت(ع)، عده‌ای دیگر را با خود می‌بردند، یقیناً تمامی آنها به دست خصم دون، همانند دیگر یاران امام حسین(ع) کشته می‌شدند و در صورت حیات، به چنین افرادی پس از شهادت امام و یارانش اجازه و امکان تبلیغ نمی‌دادند. از سویی نیز هیچ مبلّغ و خطیبی قادر نبود، همانند اهل بیت(ع) به خصوص سیدالساجدین(ع) و عالمه و عقیله بنی‌هاشم، زینب کبری(س) با کلام آتشین و خطبه‌های گویا و منطقی خود مردم را آن سان تحت تأثیر قرار دهند. بدون تردید در نهضت تبلیغی کاروان اسرای عاشوراییان، حضرت زینب(س) در کنار امام سجاد(ع) نقش بسیار برجسته و ماندگاری دارد. پیش از شهادت، امام حسین (ع) وظیفه حفظ و مراقبت از زنان و کودکان و پرستاری از بیماران را به خواهرش زینب کبری(س) سپرده بود چون ایشان با شناختی که از شخصیت بی‌نظیر خواهرشان داشتند به خوبی می‌دانست که تنها زینب(س) است که می‌تواند پناهگاه و تکیه‌گاه آنان باشد. این بانوی بزرگوار اسلام که به حق در فرهنگ شیعی از ایشان به "ام المصایب" یاد می شود، در کنار سرپرستی اطفال و زنان رنج دیده و مصیبت زده، پیام رسان خون های مقدس دشت نینوا شد و به راستی که کربلا در کربلا می ماند اگر زینب نبود... . خطبة دخت دلاور علی مرتضی(ع) در شهر کوفه و در حال اسارت، از جنایات بی شرمانه امویان در کربلا و نیز نحوه شهادت حضرت سیدالشهدا(ع) پرده برداشت و عمق فریبکاری و تزویر و ظلم وستم آنان را آشکار نمود؛ همچنین بی‌وفایی و پیمان شکنی و آینده دردناک کوفیان را روشن ساخت، آنان را منقلب کرد، پایه‌های کاخ قدرت حاکمان دستگاه جور را به لرزه افکند و البته به خوبی پیام خون شهیدان را به غفلت زدگان و فریب خوردگان رساند. از سویی نقش حضرت زینب(س) در امر تحریف زدایی از نهضت حسینی نیز بسیار کلیدی و پررنگ است. هنگامی که اسیران کربلا را به کاخ ابن زیاد در کوفه آوردند، فرزند ملعون مرجانه خطاب به زینب کبری(س) گفت: «دیدی خداوند با برادرت چه کرد؟!.» زینب (س) در پاسخ با شجاعت هر چه تمام‌تر فرمود: «من دربارة برادرم از خدا جز خوبی ندیدم. برادرم و یاران او به راهی رفتند که خدا خواست، آنان شهادت با افتخار را می‌خواستند و به این نعمت رسیدند. اما تو ای پسر زیاد خود را برای جواب دادن به آن چه کرده‌ای آماده کن که خداوند بین تو و آنان حکم خواهد کرد». آری! شجاعت، صبر و بصیرت زینبی بود که حماسه حسینی را برای همیشه تاریخ ماندگار ساخت و ثابت کرد که فاتحان اصلی دشت کربلا، به خون خفتگانی بودند که در نیم روز، والاترین درس عبودیت و آزادگی را به بشریت آموختند.