حقیقت تلخی که از مردم آمریکا پنهان می‌شود/ درباره «Pollux» چه می‌‌دانید؟
برای همین حرص است که امریکا عهدنامه‌ی منع گسترش و تولید سلاح‌های هسته‌ای را کامل اجرا نمی‌کند و برای همین امریکا یکی از دو سه کشوری است که هنوز سایت‌های آزمایش سلاح هسته‌ای خود را نابود نکرده‌اند. به‌خاطر همین حرص هم این فرآیند طی می‌شود و کمیته‌ی انرژی اتمی به مردم امریکا دروغ می‌گوید که آن‌ها در حال آزمایش برای حذف سلاح‌های قدیمی هستند.
درباره آزمایش اتمی جدید آمریکا چنان خبری در رسانه ها منتشر نشد و غربی ها ترجیح دادند که از کنار آن بگذرند . طبعا خبری هم که از سوی این رسانه ها چندان برجسته نشود بعد از مدتی از یادها خواهد رفت . در این خصوص اما آندرو کیشنِر در وبسایت تحلیلی «گلوبال ریسرچ» افشاگری خواندینی ار سامان داده است که خواندن زوایای جدیدی از برنامه مرگبار هسته ای امریکا را آشکار می کند.
در 13 اکتبر 2012، آژانس خبری و دولتی کره‌ی شمالی بیانیه‌ای دو جمله‌ای از طریق رادیو منتشر کرد و به منتقدین در ایران و ژاپن، همچنین به فعالان ضد فعالیت‌های اتمی ملحق شد که همگی در کنار همدیگر، آزمایش اتمی فوق حساس 5 دسامبر امریکا با نام « Pollux » را محکوم می‌کردند.
بیانیه‌ی کره‌ی شمالی را بخش دیده‌بان اخبار بی‌بی‌سی جهانی به این شکل ترجمه کرد: «به‌رغم مخالفت و محکومیت جامعه‌ی جهانی، ایالات متحده‌ی امریکا به آزمایش‌های هسته‌ای خود به‌شکلی دیوانه‌وار ادامه می‌دهد تا بتواند نسل جدیدی از سلاح‌های اتمی تولید کند.»
جنبه‌هایی از حقیقت و دروغ در بیانیه‌ی کره‌ی شمالی وجود داشت. بگذارید ابتدا دروغ‌ها را بگویم. برخلاف اخبار منتشر شده در وبلاگ‌ها و برخی رسانه‌های بین‌المللی، آزمایش‌های اخیر، آزمایش هسته‌ای نبودند. همچنین خبری جدید منتشر نشده بود. این آزمایش‌ها در تونلی زیرزمینی انجام می‌شوند و اجازه‌ی هرگونه حادثه‌ای را می‌گیرند (هرچند در آزمایشی مشابه در یک دهه پیش، آتش‌سوزی پیش آمده بود.)
وزارت انرژی امریکا بحث می‌کند که آن‌ها آزمایش واقعی اتمی انجام نمی‌دهند بلکه فقط می‌خواهند ببینند پلوتونیوم‌های موجود در زرادخانه‌ی امریکا همچنان قابل استفاده باقی مانده‌اند یا خیر، درنتیجه آزمایش‌هایی کوچک بر روی آن‌ها انجام می‌دهند و به آن «آزمایش نظارت بر ذخایر» می‌گویند.
تا زمانیکه این آزمایش‌ها منجر به واکنش‌های زنجیره‌ای فرار نشوند، امریکا اجازه می‌دهد وزارت انرژی آن‌ها را انجام بدهد. واکنش زنجیره‌ای فرار، تعریف مدرن از یک انفجار هسته‌ای است اما معنایی مدرن به‌معنای معنایی خوب نیست. درحقیقت، در تعریف‌های معاصر، انفجار هسته‌ای، رویدادی هولناک خواهد بود. چرا؟ خب، مردم مخالف این سلاح‌ها هستند چون حجم انرژی که چنین بمب‌هایی رها می‌کنند، خرابی گسترده‌ای در سطح جهانی به همراه خود دارد - خرابی به شکل حرارت، ویرانی یا امواج رادیو آکتیو. معنای بهتری دارد اگر بتوان جلوی آزادسازی تمامی انواع انرژی‌های ساخته‌ی دست بشر در شکل هسته‌ای را گرفت.
منتقدان امریکا می‌گویند صدها و صدها آزمایش نظارت بر ذخایر تاکنون انجام گرفته است و این آزمایش‌ها برابر پیشنهاد برنامه‌ای انجام شده‌اند که می‌گوید این سلاح‌ها دیگر کاربردی نیستند. خواه این برنامه یک انحراف گنده است یا اینکه وزارت انرژی می‌خواهد سلاح‌هایی جدیدتر طراحی کند.
هرچند شما مجبور نیست با منتقدین موافق باشید. بگذارید حرفی دیگر را پیش بکشیم. آیا تاکنون نام یک سند طبقه‌بندی شده معروف به «کتابِ سبز» DOE را شنیده‌اید؟ برابر قانون آزادسازی انتشار اطلاعات این سند در سال 1997 منتشر شد و این سند اشاره به برنامه‌ی نظارت بر ذخایر دارد - برنامه‌ای که این آزمایش‌ها بخشی از آن هستند - و می‌گوید موضوع اصلاً ذخایر قدیمی نیستند بلکه انتخاب‌های هسته‌ای جدید مدِ نظر دولت امریکا است. کتاب سبز می‌گوید: «در این زمان، سیاست‌های ملی آینده با دست‌یابی به توانایی و توسعه‌ی سلاح‌های هسته‌ای جدید برای مقابله با تهدیدهای موجود، عملی خواهند بود.» شاید وزارت انرژی بگوید که سلاح‌های نسل جدید هسته‌ای را طراحی یا آماده نمی‌کند با این حال صرف احتمال وجود ناکارآمدی در ذخایر موجود خیلی واضح‌تر از آن‌ها، حرف خودش را می‌زند. همچنین باید در نظر داشت که دولت امریکا آخرین بار در اواخر دهه‌ِ 1990 به بازرسان بین‌المللی اجازه‌ی بازدید از تونل‌های زیرزمینی برای آزمایش‌های هسته‌ای خود را داده است.
بعضی‌وقت‌ها نیز کنار گذاشتن چند کلمه شک بیشتری خلق می‌کند. مثلاً در مورد آزمایش 5 دسامبر معروف به « Pollux » درنظر بگیرید: گزارش ماه می 2012 با عنوان «ضمیمه‌ی وزارت انرژی در مورد فعالیت‌های مرتبط به تاسیسات دفاع هسته‌ای، شورای امنیتی، فعالیت‌های سالانه در 2011 با تمرکز بر سایت» پالوکس را به این شکل توصیف می‌کند: «آزمایشی با مقیاس کمتر از خطرناک با مواد هسته‌ای خاص. کمپین آزمایشی شامل بر نمایشی از نوع درجه‌ی اول می‌شود...» هرچند هیچ‌کدام از این بخش یا دیگر بخش‌ها توضیح کافی نمی‌دهد که «آزمایشی با مقیاس کمتر از خطرناک» یعنی چه؟ دولت هیچ‌کدام از این عبارت‌ها را تعریف نمی‌کند. چرا که نه؟ آیا وزارت انرژی چیزی را دید جامعه دور نگه داشته است؟واقعاً، عبارت «آزمایشی با مقیاس کمتر از خطرناک» یعنی چه؟
هانس کریستنسِن از فدراسیون دانشمندان آمریکایی در مقاله‌ی سپتامبر 2011 خود با عنوان «آزمایش‌های هیدروداینامیک: مقایسی وجود ندارد» می‌گوید وقتی در واژگان انفجار از آزمایش‌های مقیاس‌دار صحبت می‌کند درحقیقت داریم از طراحی اسلحه حرف می‌زنیم، هرچند اندازه و قدرت اسلحه را کمتر از حد واقعی در آزمایش‌ها درنظر می‌گیرند.
یعنی در مقایسی کمتر از حد واقعی خود خطرناک. کریستنسِن در مقاله‌ی خود می‌گوید که پالوکس می‌تواند اولین از چندین آزمایش «مقایس‌داری» باشد که با ابعادی کمتر از نصف مقایس واقعیِ... سلاح اتمی... کار می‌کنند! خب، پالوکس یک آزمایش کمتر از خطرناک هسته‌ای با سلاح‌های حاوی پلوتونیوم 239 است که داخل کلاهکی نصف کلاهک واقعی یکی بمب اتمی قرار گرفته‌اند!
ایالات متحده درون یک بمب اتمی قدیمی دارد یک بمب اتمی جدید را آزمایش می‌کند؟
یعنی وزارت انرژی واقعاً نیازمند این نیست تا ذخایر خود را بیازماید بلکه درحقیقت هدف دیگری را از این آزمایش‌ها دنبال می‌کند؟ انحراف اینجا در کجاست؟ یا اینکه امریکا آن‌طور که خیلی ساده کره‌ی شمالی پیشنهاد می‌کند، «دیوانه‌وار آزمایش‌های اتمی جدید» انجام می‌دهد؟ من از موافق بودن با نظر کره‌ی شمالی تنفر دارم امامسئولان وزارت انرژی خیلی ساده دارند حرص خودشان برای آزمایش‌های جدید هسته‌ای را ارضاء می‌کنند. در نظر من، آن‌ها هیچ‌وقت نخواهند توانست بر این حرص فائق آیند. برای همین حرص است که امریکا عهدنامه‌ی منع گسترش و تولید سلاح‌های هسته‌ای را کامل اجرا نمی‌کند و برای همین امریکا یکی از دو سه کشوری است که هنوز سایت‌های آزمایش سلاح هسته‌ای خود را نابود نکرده‌اند. به‌خاطر همین حرص هم این فرآیند طی می‌شود و کمیته‌ی انرژی اتمی به مردم امریکا دروغ می‌گوید که آن‌ها در حال آزمایش برای حذف سلاح‌های قدیمی هستند. آن‌ها می‌گویند ذرات اتمی موجود در هوا که بر خانه‌های امریکایی‌ها می‌بارد، خطری نخواهد داشت چون آن‌ها نمی‌خواهند شهروندان امریکا نگران برنامه‌ی اتمی جدید کشور خودشان بشوند.
وقتی متوجه حقیقت بشوید، درک تمامی این‌ها ساده خواهد بود. بیشتر فکر بکنید. پس چرا آن‌ها باید بمب‌های قدیمی را در سایت آزمایش بمب‌های اتمی، آزمایش کنند؟