استقلال وپیروزی آماده‌واگذاری‌سهام‌نیستند

در ایران نیز پذیرش باشگاه‌ها در فرابورس و جلب سرمایه‌های عمومی از از سال 82 مورد توجه مسوولان ورزشی کشو قرار گرفته و در زمان حاضر نیز در راستای سیاست‌های کلی اجرای اصل44 ضرورت جداسازی آنها از بدنه دولت و واگذاری آنها به بخش خصوصی دوباره مطرح شده است.

کد خبر : 237226

فارس: نایب رئیس هیئت مدیره فرابورس موانع واگذاری سهام باشگاه‌های فوتبال را اعلام کرد و گفت: استقلال و پیروزی به هیچ عنوان آماده واگذاری به بخش خصوصی نیستند. ابراهیم عنایت امروز در همایش خصوصی سازی و سرمایه‌گذاری در ورزش در رابطه با واگذاری سهام باشگاه‌های فوتبال در ایران اظهار داشت: تبدیل باشگاه‌ها به شرکت‌های سهامی عام و ورود آنها به فرابورس یکی از روش‌های مورد استفاده در توسعه باشگاه‌ها از طریق مشارکت سرمایه‌گذاران و هواداران، در کنار توجه به حقوق قانونی آنهاست که الزام‌های خاص خود را به دنبال دارد. وی ادامه داد: در ایران نیز پذیرش باشگاه‌ها در فرابورس و جلب سرمایه‌های عمومی از از سال 82 مورد توجه مسوولان ورزشی کشو قرار گرفته و در زمان حاضر نیز در راستای سیاست‌های کلی اجرای اصل44 ضرورت جداسازی آنها از بدنه دولت و واگذاری آنها به بخش خصوصی دوباره مطرح شده است. این باشگاه‌ها با حضور در بورس می‌توانند از نظر اقتصادی رشد چشمگیری را تجربه کنند. از طرف دیگر یکی از راه‌های برطرف شدن مشکلات مالی باشگاه‌های ورزشی، واگذاری سهام در بورس است. به گفته این مقام مسئول در زمان حاضر باشگاه‌های حرفه‌ای فوتبال ایران فقط به رقابت ورزشی می‌پردازند و از رقابت تجاری که دارای ابعاد و تاثیرات بیشتری است، غافل هستند و بر همین اساس کمبود منابع مالی و وابستگی شدید آنها به دولت به مهم‌ترین مشکل باشگاه های فوتبال کشور تبدیل شده که باید گفت خواه ناخواه خصوصی سازی علاوه بر حل مشکلات بخش دولتی، می‌تواند به افزایش مشارکت گسترده مردم، افزایش رقابت، سودآوری باشگاهها و رونق اقتصادی صنعت فوتبال کمک بزرگی کند. عنایت با اشاره به نقش خصوصی‌سازی باشگاه‌ها از طریق ورود به بازار سرمایه گفت: عرضه سهام باشگاه‌ها به شکل شرکت‌های سهامی عام باعث می‌شود، طرفداران آنها از این طریق، باشگاه مورد علاقه خود را تقویت کنند. باشگاه‌ها نیز با خصوصی شدن از طریق ورود به بازار سرمایه می‌توانند نسبت به اجرای اهداف خود ضمن داشتن دیدگاه اقتصادی، سرمایه‌گذاری لازم در بخش‌های اقتصادی بالاخص محصولات ورزشی را نیز انجام دهند. دستگاه‌های دولتی و خصوصی نیز می‌توانند برحسب اختیارات خود و مطابق با ضوابط قانونی، حامی باشگاه‌ها باشند. وی ادامه داد: طبق قوانین فیفا، چهار مورد بلیط فروشی، اسپانسرینگ، کپی رایت و فروش پیراهن فاکتورهای اصلی باشگاه ها برای رسیدن به خصوصی سازی است. اما هیچ یک از این موارد به طور کامل برای یک باشگاه در کشور ما فراهم نیست. البته خصوصی شدن هیچ منعی ندارد که دولت همچنان از باشگاه‌های استقلال و پرسپولیس حمایت کرده و به آنها کمک کند. عنایت خاطر نشان کرد: اگر باشگاه‌های استقلال و پرسپولیس به بخش خصوصی واگذار شدند دولت می تواند بودجه‌ای که پیش از این برای این دو باشگاه در نظر گرفته بود، را در قالب کمک به آنها پرداخت کند. اهداف خصوصی سازی افزایش بهره وری، توسعه و کارایی است و زمانی که باشگاه‌ها خصوصی می شوند، رقابت بین آنها شدیدتر و موجب می شود که حرفه‌ای تر از قبل عمل کنند. لذا واگذاری باشگاه‌ها به بخش خصوصی، موجب ارتقا کیفیت ورزش و گام برداشتن در جهت ورزش حرفه‌ای خواهد شد. وی مهمترین موانع در واگذاری سهام باشگاه ها را شامل 7 مورد زیان ده بودن باشگاه ها و داشتن زیان انباشته ، مالکیت دولتی اکثر شرکتهای تجاری و در نتیجه فقدان ساختار رقابتی در بسیاری از صنایع کشور،تغییرات مدیریتی فراوان در سطح باشگاه های حرفه ای کشور،عدم اطمینان به سرمایه گذاری در صنعت فوتبال به دلیل عدم توسعه یافتگی این صنعت در کشور، تامین عمده منابع مالی باشگاه ها توسط نهادهای دولتی به دلیل نوع مالکیت باشگاه ها، عدم شفافیت در اطلاعات مالی نهادهای ذیربط صنعت فوتبال و وجود مشکلات عمده در زمینه قانون حقوق مالکیت معنوی در کشور اعلام کرد. عنایت در پایان گفت: هم اکنون باشگاه‌های ورزشی در ایران شرایط پذیرش در فرابورس را ندارند، ولی ابتدا باید باشگاه‌های ورزشی به سهامی عام تبدیل و سپس در فرابورس عرضه شوند، سپس ساختار مالی و اقتصادی آنها روشن و شفاف شود. قبل از هر چیز باید حداقل شرایط پذیرش در بورس یعنی منابع درآمدی پایدار و قابل اتکا، سودآور بودن و شفافیت مالی را داشته باشند که تیم‌هایی مانند استقلال و پیروزی به هیچ عنوان آماده واگذاری به بخش خصوصی نیستند. به متولیان این دو تیم و سازمان خصوصی‌سازی توصیه می‌ شود، قبل از هر اقدامی، ابتدا اساسنامه و نحوه فعالیت و تهیه صورت‌های مالی در چند باشگاه مطرح دنیا را مورد مطالعه قرار دهند و در مرحله بعد یک شرکت عام با تعداد معینی سهم تعریف شود که اسامی موسسان در اساسنامه درج شده باشد.

لینک کوتاه :

با دوستان خود به اشتراک بگذارید: