اگر افراط و تفریط کنم حتما عذرخواهی می کنم/ روضه سیدالشهدا(ع) دانشگاه خودسازی است

سرویس فرهنگی «فردا»- امیر قربانی- سعید حدادیان از مداحان باسابقه کشور است که نواهای ماندگاری را از خود به یادگار گذاشته است. سعید حدادیان به همراه دو پسر و دامادش مهمان برنامه تلویزیونی زنده باد زندگی شبکه دو سیما بودند و گفتگویی متفاوت با مجری این برنامه داشتند. آنچه می خوانید گزیده ای از اظهارات حدادیان در این برنامه تلویزیونی است.

*سعید حدادیان هم می تواند مثل دیگران در سیاست دخالت کند و درباره آن نظر دهد. اگر افراط و تفریطی از من سر بزند حتما معذرت خواهی خواهم کرد و شجاعت این کار را هم دارم. * دستگاه روضه سیدالشهدا دانشگاهی است برای خودسازی. ما در ایام محرم و سایر مناسبت های مذهبی سال، در کلاس علمای حوزه علمیه بزرگ می شویم و پای منبر آنهاست که راه خود را می شناسیم. * ما خانواده بسیار خونگرم و صمیمی داریم و شوخ طبعی یکی از نکات مهم زندگی ماست. من تمام مناسبت های خانوادگی از تولد و سالگرد ازدواج و خواستگاری و عقد و غیره را هم به تاریخ قمری و هم به تاریخ شمسی حفظ هستم و در تمامی آنها به اعضای خانواده هدیه می دهم. *به لطف جمهوری اسلامی ایران و زیر سایه پرچم کشور بیشتر مداحان ما توانسته اند در بحث درس و تحصیل و سواد فعالیت خوبی داشته باشند و اکثر مداحان امروزه حداقل مدرک لیسانس و فوق لیسانس را دارند. * مثل حاج منصور ارضی در عالم بشری وجود ندارد. ایشان 50 سال است دعای کمیل سحرشان ترک نشده است. *امیر المومنین در حدیثی می فرماید در چند چیز نباید مداخله کرد و یکی از آنها این است که به مسائل داخله مردم مداخله نکنیم. من به مردم توصیه می کنم به مسائل خصوصی افراد کار نداشته باشند و در آن دخالت نکنند. * از ده دوازده سالگی فهمیدم می توانم شعر بگویم اما در سنین 18 سالگی فعالیت اصلی خود را شروع کردم. اصراری به شاعر بودن ندارم و معتقدم چیزی که می گویم باید به ادبیات معاصر کمک کند. * هفته ای یکبار در منزل غذا درست می کنم. غالب تفریح خانواده ما کاری است که در هیئت انجام می دهیم. بزرگترین تفریح ما نیز زیارات اهل بیت (ع) است. این یک حرف شعاری نیست گواه من هم دختر 14 ساله ام است چراکه یکبار در شهر مشهد آنها را برای تفریح به باغی در اطراف شهر مشهد بردم و دختر کوچکم در آنجا به من گفت که بابا حیف نیست نماز حرم و صحن رضوی را رها کرده ایم و اینجا آمدیم. آن لحظه بود که خدای خود را شکر کردم که توانسته ام راه را درست بروم.