امام حسين (ع) در احاديث نبوي

جام جم آنلاين: سال‌ها قبل مرحوم ابوالقاسم پاينده در كتاب نهج‌الفصاحه كلمات قصار و احاديث نبوي را جمع‌آوري كرد البته قبل از ايشان بسياري از جمله شيخ موسي عباسي‌زنجاني در مدينه‌البلاغه اين كار را انجام داده بودند. بعدها و تا زمان ما گرچه كارهاي بسياري در اين زمينه انجام پذيرفت كه مي‌توان مكاتيب الرسول آيت‌الله احمدي‌ميانجي را از نمونه‌هاي ارزنده آن كارها به شمار آورد، اما كامل‌ترين مجموعه پيرامون احاديث، خطب و كلمات رسول اكرم «موسوعه كلمات الرسول الاعظم» است. اين اثر كه توسط پژوهشكده باقرالعلوم قم تدارك ديده شده، بيشتر حاصل زحمات و تلاش حجت‌الاسلام و المسلمين موسي ابراهيمي است و در 16 جلد توسط انتشارات اميركبير تهران و در سال 1388 چاپ شده است. احاديث و كلمات متبرك نبوي به صورت دسته‌بندي و موضوعي گردآوري شده است و چهار جلد اين مجموعه مختص ذكر ائمه ‌معصومين در كلمات نبي‌اعظم است. احاديثي كه از حضرت رسول درباره امام‌حسين صادر شده در دو دسته قابل تقسيم‌بندي است؛ تقسيم‌بندي اول احاديثي است كه به امام‌حسين در قالب ائمه اهل‌البيت اشاره دارد و تقسيم‌بندي دوم احاديثي است كه به امام‌حسين به صورت انفرادي يا در برخي مواقع در كنار امام حسن مجتبي اشاره مي‌كند. در اينجا صرفا اشاره‌اي به برخي بخش‌هاي حديثي خاص در اين مجموعه پيرامون امام حسين خواهيم داشت. اين قسمت از موسوعه رسول اعظم، با عنوان «كتاب الحسنين» نام‌گذاري شده است و داراي پنج باب است. در باب اول به ولادت امام‌حسن و امام‌حسين پرداخته شده و از دوران نوزادي اين دو امام همام احاديثي ذكر شده است. بشارت پيغمبر اكرم به ولادت امام حسين، تهنيت و تبريك فرشتگان به ولادت سيد الشهداء، عقيقه كردن حضرت رسول براي امام‌حسن و امام‌حسين و برخي مطالب ديگر از اجزاي اين باب است. باب دوم با نامگذاري امام‌حسن و امام‌حسين آغاز مي‌شود؛ و احاديثي در زمينه سيد خوانده شدن امام‌حسين و اين‌كه اسم او مانند اسم امام‌حسن‌ مجتبي از اسماي خداوند متعال اشتقاق شده، گردآوري شده است. باب سوم مختص ذكر فضايل امام‌حسن و امام ‌حسين است. اين‌كه امام حسين داراي فضل و كرامت بسيار است و هبه و هديه الهي است. در برخي احاديث اين امام، سبطي از اسباط و وديعه رسول‌الله خوانده شده است. آوردن هداياي بهشتي براي امام‌حسين ، نصوصي بر امامت و مقامات امام‌حسين، مقام امام‌حسين در قيامت و بهشت، اين‌كه امام‌حسين به همراه امام‌حسن دو سيد جوانان اهل بهشت هستند و برخي مطالب ديگر از احاديث اين باب است كه مفصل‌ترين ابواب پنجگانه نيز مي‌باشد. باب چهارم درباره دوست داشتن و ـ نعوذ بالله ـ دشمن داشتن امام‌حسن و امام حسين مي‌باشد. احاديث بسيار فرح‌بخشي درباره فضايل دوست داشتن امام حسين و دوستداران حسيني آمده است و اين‌كه دوستداران حسين، اهل بهشت خواهند بود. درباره ابراز بغض نسبت به امام‌حسين نيز احاديثي وارد شده و اين‌كه تنها كفار و انسان‌هاي شقي نسبت به سرور و سالار شهيدان عالم، دشمني خواهند نمود و نيز اين مطلب كه دشمن داشتن امام‌حسين در واقع دشمن داشتن اشرف مخلوقات يعني نبي‌اعظم خواهد بود. آخرين باب، مختص به احاديث نبوي پيرامون شهادت امام‌حسين است و نفرين‌هايي كه رسول‌اكرم به قاتلان حضرت نثار كرده است. خبرهاي غيبي از همان ولادت امام‌حسين پيرامون شهادت ايشان و تعزيت ملائكه نسبت به اين مصيبت عظمي، فضيلت زوار امام‌حسين ، اثرات تربت شفابخش و پاك كربلا، جزاي قاتلان امام‌حسين و مواردي ديگر از احاديث اين باب است. درباره امام حسين در بخش عام احاديث نبوي كه در حول اهل‌البيت وارد شده نيز مطالب فراوان ديده مي‌شود. در انتها چند حديث به عنوان تبرك ذكر مي‌شود: 1ـ. حسين مِنّي و انا منه، اَحب اللهُ من احبه؛ ص59. حسين از من و من از اويم، خداوند دوستدار او را دوست مي‌دارد. 2. يا ايها الناس، هذا الحسين بن علي...إنه لفي الجنه و محبيه في‌الجنه و محبي محبيه في‌الجنه؛ ص100. اي مردم! اين حسين بن‌علي است...كه جايگاهش در بهشت است و دوستدار او و دوستدار دوستدار او در بهشت خواهد بود. 3. مَن احب الحسن و الحسين فقد احبني و من ابغضهما فقد ابغضني؛ ص102. كسي كه حسن و حسين را دوست بدارد گويي مرا دوست داشته و دشمن آنها، دشمن من است.