چرا به اشک بر حسین نیازمندیم

نویسنده وبلاگ مسافر آسمان در آخرین نوشته خود آورد: درست است که حسین(ع) به اشک ما احتیاج ندارد اما این ما هستیم که به اشک بر حسین(ع) نیازمندیم. درست است که حسین (ع) به سینه زدن ما نیاز ندارد اما ما سخت به سوختگی سینه در عزای حسین (ع) نیازمندیم. حسین (ع) فراتر از هر چیز است ، تفکر حسین (ع) با عزاداری برایش جاودانه می ماند که اگر نبود محرم شاید از مسلمانی خبری نبود. انان که می گویند بجای گریه بر حسین (ع) به تفکر حسین (ع) بیندیشیم ، چقدر به تفکر دیگر ائمه که به اندازه امام حسین برایشان عزاداری نمی کنیماندیشیده اند . مگر نه اینکه امام صادق (ع) ، امام باقر(ع) وبقیه بزرگواران دریای جوشان علم و معرفتند ؟ به آنها اندیشیده ایم ؟ اهانت به امام نقی (ع) را یادمان نرفته به این امام و تفکرش چقدر اندیشیده ایم که حالا می خواهیم با این حرفها زیراب عزاداری امام حسین (ع) را بزنیم . برای امام حسین (ع) بگرییم و سینه بزنیم و ناله کنیمو زاری کنیم که روحمان ، جسممان و زندگیمان به گریه بر حسین (ع) محتاجند . یا حسین (ع) ، مولای خوب من: مرا ببخش اگر اسمان چشمانم مانند گذشته برایت با رانی نیست آقای مهربانم مرا ببخش اگر دستانم مانند گذشته برایت با سینه آشنا نیست ، اما میخواهم بگویم که هنوز هم بهترین و بهترین و لذت بخش ترین لحظات عمرم در روضه شما بوده است ، عمرم را سرشار از این لحظات فرما فدای تو آقای مهربانم وفدای برادر، خواهر وفرزندان و خاندان بزرگوارت . اللهم اجعل محیای محیا محمد و آل محمد و مماتی ممات محمد و آل محمد صلی الله علی الباکین عن الحسین (ع