همیشه می گفت دوست دارم در مجلس امام حسین شهید شوم

خانم باقرآبادی، خبر شهادت شهید سلام زاده چگونه به شما رسید؟ يادم هست كه به دليل بيماري و كسالتي كه آن روزها برايم ايجاد شده بود در منزل استراحت مي كردم من کمی کسالت داشتم ومریض احوال بودم و باید استراحت می کردم ، خب ایشون هرروز می آمدند وبه من سر میزدند روز شهادتشون با من تماس گرفتند و گفتند که یه کم دیر تر میان چند دقیقه بعد تماس گرفتند و دوباره گفتند که اگه من نتونم بیام ناراحت نمیشی ،گفتم چرا گفت امروز زودتر باید برم .3 روز بود ندیده بودمشون ولی گفتم اشکال نداره خلاصه رفت و ساعت حدودا 8شب بود از اقوام تماس گرفتند که میدونی مسجد ارک اتیش سوزی شده تا اون لحظه نمیدونستم بعد تلویزیون رو روشن کردم و دیدم بله این اتقاق افتاده دیگه تا ساعت 4 صبح کل فامیل بسیج شدند و دیگه فهمیدیم که ایشون شهیدشدند.... تا به آن زمان شده بود كه درباره شهادت حرفي بزند يا از شما بخواهد كه براي شهادت ايشان دعا كنيد؟ همیشه می گفت دوست دارم در مجلس امام حسین شهید شوم. اين جمله را هم هيچ وقت فراموش نمي كنم كه مي گفت دوست دارم پیش امام حسین، خونی برم. از آنجائیکه دين ما شهدا را زنده می داند شما به عنوان همسر شهید تا چه حد حضور ايشان را در زندگي حس مي كنيد؟ من همیشه حضورش را حس می کنم. مي فهمم كه همه جا در كنارم هست و هر كجا نياز به كمكش داشته باشم ياري مي كند. همه جا کمکمه. دائما در اين فكرم كه در كنار ماست و مراقب بچه ها و به همه مسائل زندگي ما آگاه است. بهترین خاطره اي كه از ايشان به ياد داريد چيست؟ خاطرات خوب كه زياد است ولي يادم می آيد قبل از تولد فرزندامان برخلاف تشخیص پزشکها که می گفتند دوقلوها هردوشون پسر هستند، سید علی از اول میدانست یکی از آنها پسر و ديگري دختر است. همون موقع هم اسم هر دو فرزند خود را انتخاب كرده بود و يكي را زينب سادات و ديگري را سيد حسين نام گذاشت. از حالات ايشان در هنگام فرارسيدن ايام عزاداري سالار شهيدان بگوييد. به جرات میگويم كه ایشان از عزاداران واقعی اباعبدالله(ع) بودند ، همیشه هم وقت فرارسيدن ماه محرم آماده مراسم مي شدند. در همه مجالس هم شرکت میکردند و حالشان در اين ايام دگرگون بود.