یک دهه انتظار برای بیمه زنان خانه‌دار

مهر: سخنگوی کمیسیون اجتماعی مجلس، با بیان این مطلب گفت: طبیعتا طرح‌هایی که بار مالی دارد نیاز به مصوبه و تصویب مجلس ندارد و تنها باید دولت بار مالی آن را تأمین کند. باید خدمات اجتماعی متناسب به زنان خانه دار ارائه شود که امیدواریم این موارد در قانون جمعیت که در مجلس در دست بررسی است در نظر گرفته شود. امیر حسن قاضی زاده، با تاکید بر اینکه بیمه زنان خانه دار ایده‌ای بوده که چند سال قبل مطرح شده است، گفت: هر ایده‌ای قابلیت اجرایی ندارد اما در نهایت امیدواریم بار مالی آن از سوی دولت تأمین و اجرایی شود. سخنگوی کمیسیون اجتماعی مجلس در مورد عدم اجرای بیمه زنان خانه دار پس از گذشت 10 سال به خبرنگار مهر گفت: به منظور اجرای طرح بیمه زنان خانه‌دار ابتدا باید «خانه داری »شغل محسوب شده و به آن اهمیت داده شود اما چون برای خانه داری ارزش اقتصادی در نظر گرفته نشده است بنابراین نمی‌توان از محل ارائه خدمات حق بیمه دریافت کرد. با این همه رئیس مرکز امور زنان و خانواده ریاست‌جمهوری همچنان به زنان خانه‌دار وعده اجرایی شدن این طرح را می‌دهد. او می‌گوید: زنان خانه‌دار به‌دلیل داشتن سن 45 سال به بالا مشمول قانون تأمین اجتماعی برای استفاده از مزایای بازنشستگی نیستند و سوابق بیمه‌ای آنان که مربوط به سازمان بهزیستی است لحاظ نمی‌شود که این موارد مشکلاتی را در اجرا ایجاد کرده است. مریم مجتهد زاده در نهایت بر رفع مشکلات اجرایی طرح بیمه زنان خانه دار تأکید می‌کند و می‌گوید: در این مورد با دفتر رئیس‌جمهور مکاتبه و به وزارت رفاه جهت پیگیری ارجاع شد. در این میان مسئولان وزارت تعاون ، کار و رفاه اجتماعی همچنان بر این باورند که برای پرداخت حق بیمه زنان خانه‌دار موانعی وجود دارد که اجرای آن را با مشکل مواجه کرده است و برای اجرای آن اول باید خانه‌داری شغل محسوب شود و پس از آن بیمه شکل گیرد. اظهار نظرهای متناقض در مورد اجرای این طرح در حالی هراز‌گاهی از زبان یکی از مسئولان شنیده می‌شد که گفته‌های اخیر سید عبدالله عمادی معاون وزیر‌تعاون،کارو رفاه اجتماعی پایانی بود بر تمامی این ادعاها. او اعلام کرد که طرح بیمه زنان خانه‌دار تاکنون به مرحله اجرا نرسیده و در حد طرح باقی مانده است. باید یک کارفرمایی باشد تا بتوان زنان خانه‌دار را بیمه کرد. به گفته وی، طرحی در این خصوص از سوی مرکز زنان و خانواده و وزارت رفاه در حال بررسی است که درصورت تصویب به دولت ارسال می‌شود ولی هم اکنون طرح بیمه زنان خانه‌دار قطعی نشده است. اما پس از این سخنان بازهم مرکز امور زنان کوتاه نیامد به‌طوری که مجتهدزاده در آخرین اظهارات خود مدتی قبل از نهایی شدن طرح بیمه زنان خانه دار خبرداد و اعلام کرد که این طرح تا روز خانواده نهایی خواهد شد. عباس اورنگ مدیرعامل انجمن رفاه و تأمین اجتماعی نیز دلیل توقف طرح بیمه زنان خانه دار را نبود تعریف دقیق از شغل خانه داری و همچنین کمبود اعتبارات دانسته و گفت:زنان تنها در شرایطی می‌توانند تحت بیمه مشاغل آزاد قرار گیرند که مجوز کسب‌ یا اجازه اشتغال داشته باشند. ابتدا قرار بود در قانون و در بودجه پیشنهادی اعتباری از محل اعتبارات دولت برای اجرای این طرح به وزارت رفاه اختصاص یابد اما اینگونه نشد و در نهایت برای تأمین اعتبار دچار مشکل شد. در این میان و طی این سال‌ها مرکز امور زنان و خانواده مجلس به هیچ عنوان کوتاه نیامد به ‌طوری که هر چند وقت یک‌بار رئیس این مرکز از پیگیری مشکلات اجرایی بیمه زنان خانه‌دار خبر می‌داد. اوایل دهه 80 طرحی از سوی بهزیستی و مرکز امور زنان و خانواده مبنی بر بیمه زنان خانه‌دار مطرح شد. از آن زمان بیش از یک دهه می‌گذرد اما همچنان 18 میلیون زن خانه‌دار ایرانی در انتظار تحقق وعده‌های گاه و بیگاه مسئولان هستند. در سال‌های ابتدایی دهه 80 که طرح بیمه زنان خانه دار مطرح شد، تعدادی از زنان در سازمان بهزیستی ثبت نام کردند و البته اعتباری خاص نیز برای اجرای طرح اختصاص داده شد اما پس از آن نه از اعتبار خبری بود و نه از بیمه کردن زنان. در سال 82 مرکز امور مشارکت زنان وقت عنوان کرد که طرح بیمه زنان خانه‌دار با اختصاص مبلغ دو میلیارد ریال در شش استان به صورت آزمایشی اجرا می‌شود و براساس آیین نامه اجرایی آن، زنان خانه دار متقاضی در سنین 20 تا 60 سال تحت پوشش این طرح قرار می‌گیرند. پس از گذشت این سال و اخبار دلخوش‌کننده برای زنان، این طرح پس از پنج سال یکباره متوقف شد. در سال 87 ایده‌ای دیگر مطرح شد مبنی بر اینکه ‌ زنان خانه‌دار می‌توانند با پرداخت حق بیمه 14 ، 16 و 20 درصدی، خود را بیمه مشاغل آزاد کنند و البته این طرح نیز به دلیل عدم توانایی مالی زنان و همسرانشان مورد استقبال قرار نگرفت. طی 10 سال گذشته، هر سال برخی از کارشناسان و مسئولان در مورد بیمه زنان خانه دار نظراتی ارائه می‌کردند و اینکه چرا اجرایی نمی‌شود، اما از سوی هیچ یک از مسئولان راهکاری برای اجرای این طرح ارائه نشد. کارشناسان معتقدند با توجه به اینکه تمامی حق بیمه زنان در این طرح باید از سوی دولت پرداخت می‌شد به همین دلیل اجرای سراسری آن نیاز به اعتبارات ویژه و خاصی داشت که تأمین آن از سوی دولت امکان‌پذیر نبوده و نیست.