ترافیک نامزدها در مسیر پاستور / چه کسانی می خواهند رییس جمهور شوند؟

اگر وضعیت همین گونه ادامه یابد بعید نیست که انتخابات به دور دوم کشیده شود. به نظر می رسد همین گمانه که انتخابات دو مرحله ای می شود، انگیزه ها و تمایلات برخی جریان ها و چهره های سیاسی را برای ورود به عرصه رقابت بیشتر کرده است.

در حال حاضر از چهره ها و شخصیت های زیر به عنوان کاندیدای احتمالی انتخابات یاد می شود؛ محسن رضایی، علی لاریجانی، محمد رضا نهاوندیان، مصطفی پور محمدی، مهدی چمران، حداد عادل، سعید جلیلی، کامران باقری لنکرانی، اسفندیار رحیم مشایی، علی نیکزاد، علی اکبر صالحی، ثمره هاشمی، محمد رضا عارف، محمد علی نجفی، اسحاق جهانگیری، سید محمد خاتمی، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، علی اکبر ناطق نوری و علی اکبر ولایتی.

اصولگرایان

اصول گرایان در صورتی که نتوانند موضوع وحدت را پیش ببرند، چند کاندیدای مشخص در چنته دارند. محسن رضایی که سابقه حضور در انتخابات قبلی را دارد، عزم خود را برای حضوری دوباره در این عرصه جزم کرده است. علاوه بر او از علی لاریجانی رئیس مجلس هم که در انتخابات سال 84 کاندیدای شورای هماهنگی نیروهای انقلاب بود، به عنوان یکی از کاندیداهای احتمالی یاد می شود. مصطفی پورمحمدی رئیس سازمان بازرسی کل کشور نیز طی ماههای گذشته تحرکات بیشتری از خود بروز داده و با سفر به استانهای مختلف و حضور در جمع های سیاسی تصویر یک نامزد بالقوه را از خود به نمایش گذاشته است. محمدرضا نهاوندیان رئیس اتاق بازرگانی ایران هم از جمله گزینه هایی است که گفته می شود این شانس را دارد که کاندیدای اختصاصی طیف سنتی اصول گرایان باشد. مسلما او و لاریجانی همزمان وارد عرصه نخواهند شد. مهدی چمران هم نام جدیدی است که اخیرا به صف نامزدهای احتمالی اصول گرایان اضافه شده است. در عین حال برخی رسانه ها هم از درخواست هایی از شهردار تهران برای ورود به انتخابات خبر می دهند.

پایداری ها

جبهه پایداری که به نظر می رسد این روزها به لحاظ انسجام داخلی وضعیت خیلی مناسبی ندارد و خبرهایی درباره چند دستگی و انشقاق در آن منتشر شده است، کاندیداهایی همچون سعید جلیلی، غلامعلی حداد عادل و کامران باقر لنکرانی را در سبد خود دارند. البته اخیرا گزارش های منتشر شده از درون جبهه پایداری بیان گر آن بوده که جلیلی و حداد عادل و باقری لنکرانی بیشتر مورد توجه طیف قم جبهه پایداری هستند و طیف تهران این جبهه نیز متمایل با ائتلاف با دولت و حمایت از نامزد دولتی است.

دولتی ها

اسفندیار رحیم مشایی برجسته ترین چهره برای کاندیداتوری در انتخابات از سوی دولتی هاست. اما حواشی موجود پیرامون این چهره سیاسی و مواضع خاص او در خصوص مقولات فرهنگی و اجتماعی، سبب شده که کمتر کسی پیش بینی تایید صلاحیت او از سوی شورای نگهبان را بکند. گزینه های دیگری همچون نیکزاد و ثمره هاشمی البته می توانند نمونه جدید احمدی نژاد در انتخابات ریاست جمهوری باشند. نیکزاد این روزها بیشترین حضور رسانه ای را در رسانه های شنیداری و دیداری و مکتوب دارد. علی اکبر صالحی وزیر امور خارجه هم از گزینه هایی است که نامش برای کاندیداتوری برده می شود.

اصلاح طلبان

محمدرضا عارف اولین چهره سیاسی اصلاح طلبی است که نامش به عنوان کاندیدای این جریان سیاسی بر سر زبان ها افتاد. اما این روزها خبرهایی درباره انصراف او از حضور در عرصه رقابت شنیده می شود. علاوه بر عارف اسحاق جهانگیری، حسن روحانی و محمد علی نجفی هم چهره های سیاسی هستند که می توانند گزینه بالقوه مورد حمایت اصلاح طلبان باشند. بر فراز این نام ها، گزینه هایی همچون سید محمد خاتمی و حتی هاشمی رفسنجانی هم مطرح شده که البته دور از انتظار است. کیفیت حضور این دو احتمالا در حد هدایت تحولات در پشت پرده محدود شود.

وحدت ملی

علی اکبر ناطق نوری و علی اکبر ولایتی هم گزینه های احتمالی هستند که به نظر می رسد در صورتی پای به عرصه رقابت خواهند گذاشت که خیالشان از جانب اعلام حمایت طیف های مختلف سیاسی کشور از خود راحت باشد. از این دو به عنوان گزینه مورد نظر بانیان طرح دولت وحدت ملی یاد می شود. طرحی که ناظر بر معرفی یک کاندیدا توسط ریش سفیدان است و این گزینه در صورت پیروزی اقدام به تشکیل دولتی متشکل از همه جناح ها خواهد کرد. اصلاح طلبان و مشخصا هاشمی رفسنجانی و بخش هایی از طیف سنتی تر اصول گرایان طرفداران ایده دولت وحدت ملی هستند و در صورت اجرایی شدن این پروژه قطعا یکی از این دو ( نوری - ولایتی) را در عرصه رقابت خواهیم دید.

ائتلاف های احتمالی

اگر هر کدام از طیف های سیاسی یاد شده وحدت دورنی خود را حفظ کنند، به نظر می رسد، 5 الی 8 نامزد در انتخابات پیش رو حضور داشته باشند. در این میان احتمالاتی وجود دارد که چه بسا تعداد کاندیداهای نهایی را کمتر نماید. این احتمال در صورت ائتلاف طیف های مختلف با همدیگر حاصل می شود. مثلا اصلاح طلبان و بخش هایی از اصول گرایان به سمت حمایت از طرح دولت وحدت ملی بروند. در این صورت گزینه واحد این طیف ها ناطق نوری یا ولایتی خواهد بود و گزینه های دیگری همچون خاتمی، هاشمی، عارف، جهانگیری، روحانی و نجفی خود به خود از لیست کاندیداها حذف می شوند.

دولتی ها و جبهه پایداری هم اگر اختلافات خود را فاکتور بگیرند و بر روی اشتراکاتشان تمرکز کنند ممکن است گزینه مورد حمایت این دو طیف هم کسی مثل باقری لنکرانی، غلامحسین الهام و یا حتی کسی مثل مهدی چمران باشد. حدادعادل هم از چنین شانسی برخوردار است که گزینه واحد پایداری ها، دولتی ها و ایثارگران و جمعیت رهپویان باشد.