کمک هزار میلیارد دلاری مردم به جبهه‌ها

هفته نامه پنجره: جنگ اقتصادی با جنگ نظامی قابل مقایسه نیست. در برخی کشور‎ها جنگ اقتصادی مقدمه جنگ نظامی است. به همین دلیل است که رهبر معظم انقلاب بحث اقتصاد مقاومتی را مطرح می‎کنند که به‎نظر من بحث بسیار درست و کارشناسی است. اقتصاد مقاومتی از دو جهت قابل تأمل است؛ اول این‎که باید فرهنگ مصرف در کشور کم شود و برای رسیدن به این هدف باید کار فرهنگی کرد. به‎ عنوان نمونه باید مانند زمان جنگ از پتانسیل مساجد، نمازجمعه‎ها، دانشگاه‎‎ها و مدارس استفاده کرد تا بتوانیم فرهنگ مصرف کمتر را نهادینه کنیم چراکه کار فرهنگی مقدمه اقتصاد مقاومتی است. باید مردم بدانند که هیچ التهابی در بازار وجود ندارد. اتاق ایران و اتاق تهران باید براي کاهش التهاب کمک کنند. الان وقت وحدت است و مدیریت ما، مدیریت جنگی و زمان مقاومت است. در اقتصاد مقاومتی باید برنامه‎‎های دفاعی را ساماندهی کنیم و کشور باید امنیت کامل داشته باشد و نباید اجازه دهیم تا مثل شرایط سوریه بیگانگان بتوانند در داخل کشور ایجاد تنش بکنند. در اقتصاد مقاومتی باید حواسمان جمع باشد. اگر بتوانیم یک‎سال مقاومت کنیم، فروشندگان غربی خودشان می‎شکنند. گفته می‎شود از دلایل مهم تنظیم بازار در شرایط جنگ در دهه 60 ذخیره مناسب 24 قلم کالای اساسی بوده است اما باید دانست آن‎چه سبب شد تا در زمان جنگ سربلند و پیروز باشیم و تورم کمتری را در کالا‎های اساسی تجربه کنیم، ایدئولوژی مردم بود که معتقد بودند باید جنگ را حفظ کنند. بُعد دوم اقتصاد مقاومتی هم این است که دولت برای 6 تا 8 ماه آینده ذخایر لازم را تأمین کند و حداقل‎‎های مورد نیاز مردم به وفور وجود داشته باشد. در 8 سال دفاع مقدس هزار میلیارد دلار کالا شامل لباس، غذا و بقیه اقلام از خانه‎‎های مردم بیرون آمده است. در آن زمان مردم اعتقاد به دفاع داشتند و امروز هم لازم است تا مردم را متقاعد کنیم که اقتصاد مقاومتی لازم است. در زمان جنگ اگر مردم دو عدد مرغ داشتند، یکی را برای جبهه می‎دادند. در زمان جنگ مردم از خودشان مایه می‎گذاشتند و تورم 40 درصدی برای کالا‎های غیرضروری بود نه برای کالا‎های ضروری. در آن زمان مردم چون دفاع را وظیفه می‎دانستند، هر کاری لازم بود انجام مي‎دادند. اگر من روزی دو عدد نان می‎خریدم، در زمان جنگ یک نان می‎خریدم و این یعنی اقتصاد مقاومتی. من 7 بار به جبهه رفتم و در هر بار وسایل مختلفی را با خودم می‎بردم. اگر دو قالب پنیر می‎خریدم، یکی را در خانه مصرف می‎کردم و یکی را برای جبهه می‎بردم.